Kepçük | katil (37)

Müttefik

Koşuyorum ... kaçıyorum ne olduğumu kim olduğumu bilmedem nerden geldim nereye gidiyprum inanmadan hissetmeden olmuyor ama oldurmaya çalışıyorum kendimden kaçıyorum geçmişimden en çokta geleceğimden kaçtığımı bilemezdim ama nasibiniz nerde olursa olsun hep ensenizdedir son sokak lambasını atlattıktan sonra girdim o zifiri karanlığa az kalsın hayatım olacak sonsuzluğa hani bazen vardır ya o odalar bilmesiniz neden o kadar korkutucudur ne var içinde nereye varır sonu neresidir diye tamda öyle bir yere girdim o sokağa hayır evime değil o sokağa çımaza girer gibi çünkü 'sokaktır dostunuz ' demişti nöbetçi lafa atladı havadaki yarasa düşman bellemişti sokakları peki sahiden neydi sokaklar bilir misiniz ' boşluk '  evet boşluk sizde o boşluğu dolduran parça başkaları gelse kaybolur çünkü sizin benliğiniz boşluğu dolduran parçadır ama görüyorum ki bizler o sokakta ilk kaybolanlarız ... adımlarım ilerledi ayaklarım gitti o sokağın sonuna doğru ama ben gidemedim ruhum varmadı oraya çünkü arkama bakıyordum bende kendimi arıyordum o an kaybolan benliğimi sorguluyordum ki sanırım cevabımı buldum o an çarptığım beden ile cevaplarda beynime dank etmişti resmen kafadan vurulmuşa dönmüştüm
-yakalandın yetim sana ev bul demiştim
...
O sözden sonrasını hatırlamıyroum sanırım bahsettiğim o karanlık artık ciddiye varmıştı gözlerimi araladığımda ise resmen ölü toprağı üstümden atıyor gibiydim ışık gözlerimi alıyordu görüceğin beyaz ışık dedikleri sandım bir an gözlerim ölü toprağı üstümden atmıyorda ölüme aralanıyor diye korktum ama kafamdaki sızıyı hissedince anladım işin kökünü doğrulduğum esnada o sesi bir daha duydum
-uyandın mı yetim ?
evet bu ses en son hatırladığım sesti kafamı o tarafa çevirince onu gördüm
-ben sana ev bul diyorum sen benim evime çöküyorsun ne küstahlık bu böyle yakında soyadıma da ortak çıkarsın sen

Söylediği şey hem kafamı karıştırmış hemde garip bir şekilde içimi hoş etmişti ama hayır bu olmamalıydı ben kelebeklerden nefret ederim hedef yusufcuklar ve fakr ettimki midemde hissettiğim şey açlığın vermiş olduğu sabah bulantısıydı

-neden ben
-bu isyanı bana mı yapıyorsun ? Kusura bakmayın evren şuan meşgul mesajınızı en kısa sürede ileticez
-daha kibar olabilirdin
-mizacıma ters neyse seninle çocuk oyunu oynicak değilim
-çocuk olsaydım bende oynamak isterdim şimdi sadece gerekli dosyamı ver ve işimi kendim çözeyim
-maalesef işin değil işimiz
-ne ? Hayır ben kimseyle ortak çalışmam beni buraya getirdiysen yeterince gizli olduğu içindir ortak olduğumuz düşüncesi inandırıcı bir rol almıyor
-hayat ne zamandan beri rol seçimini figürana bırakıyor
-edebiyat yapma bana
-kusura bakma sayısalcıyım
-aman ne mana hadi dosyamı ver

Evet artık ne kadar çocukça ve saçma bir şekilde dosyayı ondan istediysem bakışları şu lisede ergen kızlara atmamak için kendinizi zor tuttuğunuz bakışlardandı sert ve bir o kadar ağır bir şekilde oturduğu berjerden kalktı ve çaprazdaki komedinden bir dosya ve bir kaçtane delil olduğunu düşündüğüm yani öyle olduğunu umduğum kilit ambalajlı poşetlerden getirdi önümde duran cam masaya dan diye bırakınca bir an masa kırılıcak sandım tam karşımda ki berjere geçti bu sefer elime dosyayı almamla beraber dudaklarını araladı ve :
-Arel soypak ... maalesef müttefiğinim

Ona ters bir bakış attıktan sonra dosyanın içinde bir kağıt yere süzüldü elimi kağıda atıp dosyayı yere indirdim ve göz ucuyla yazılanları süzdüm bu bir dosya kural kağıdıydı evet dosya kural kağıdı dava dosyasının süsesi boyunca belirlenmiş olan avukat ve eğer varsa müttefiği bu kuralları çiğneyemez veya davadan geri çekilemezler çünkü mecburi seçim gereği onlar dava ile ilgilenmelidirler tabi şuan bizim içinde durduğumuz durum biraz farklı çünkü yazılanlara göre müttefiğim olucak Arel soypak resmi askeri emirlerinde yer aldığı için çok rahat bir şekilde davayı terk edebilirim tabi o bunu bilmiyor ...

•••
Merhaba sevgili kepçük okurları biliyorum fazla bölüm atamıyorum bu bölümde pek içime sinmedi büyük ihtimalle tekrar düzenlerim yani böyle kalmaz kusuruma bakmayın iyi okumalar 💗💗