Herkes parçalanan o bedenlerin, esir tutulan bir kurda ait olduğunu bilecek.
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Min Yoongi
Duygularımı alaşağı eden karışık seslerin, tek bir kez dahi sonu gelmemişti. Ne yavaş yavaş, bütün o kudretimizi sergilemek istercesine girdiğimiz saraydan aceleyle çıkarken, nede deşicinin kızıl parmakları belimi kavradığı gibi bedenimi atının üzerine oturturken; hiçbirinde o mutlak sessizliği sağlayamamıştık.
Saray çalışanları hızla at arabalarına biniyor, askerler büyük yapının dört bir yanına dağılarak kılıçlarını sertçe toprağa batırmaktan geri durmuyordu. Yine de, odağımı bozan onca şeye rağmen, beyaz pantolonunda yer edinen parmakları, ve o parmaklarda kurumaya başlayan kızıllıkları şiddetle fark edebiliyordum. ''Wolfgang'' diye mırıldanmıştı bütün o kargaşaya rağmen, gece karası ata fısıldamaktan çekinmezcesine. Siyaha özenen bineğin dinlendirdiği başını hızlıca kaldırışı, olduğu yerde kıpırdanışı, ve üzerindekinin jimin olmadığını fark ettiği an nefesini sertçe dışarıya vermesi. Ağresifliği, diğer atların aksine egerinin olmayışından dahi o kadar belliydi ki, ona dokunmaya çekiniyordum. Tıpkı bir insan misali, sahibini dinlediğini açıkça belirtmek istercesine başını Jimin'e dogru çevirmişti. Deşiciyse bu fırsatı hiçe saymamıştı.
''artık şövalyeme dahi güvenmiyorum." aniden ettiği itirafı, zannımca büyük bir kuruntudan ibaretti. Nitekim, park krallığının şövalyesi; Jeongguktu. Çocukluk arkadaşı, kardeşi. Konu veliahtı oldugunda Kan kus sa kızılcık şerbeti içtim diyebilecek, uğruna canını verebilecek karakterde biriydi o.
"Jeongguk asla böyle bir şey yapmaz." Demiştim net bir şekilde. Şövalyeyi savunacağım şimdiye kadar hiç aklıma gelmemiş olsa da, doğruları saklayabilecek kadar gaddar değildim. "Benden ne kadar nefret ederse etsin, sana asla ihanet etmez Jimin."
Biliyordum, çünkü 'Benim hyung'um' derken gözlerinde oluşan o parıltıları görmüştüm. Şahsıma karşın olan Bütün kini de abisini elinden aldığım içindi ya, nasıl olurda bile isteye kaybetmeyi göze alırdı kralını.
"Beni hayal kırıklığına uğrattın." Demişti, kurduğu cümlenin aksine yüzüne herhangi bir mimik yerleştirmeksizin, dümdüz dururken. Şimdi, fısıldamıyordu. Yine de sadece ikimizin duydugunu biliyormuş gibi rahatça konuşabiliyordu.
"O sofradayken bana yaraşır, zeki bir eş oldugunu düşünmüştüm. ama... Lanet olsun, Ne kadar da aptalmışım. Sen daha doğru düzgün tanımadığın birilerine güvenebilecek kadar salak, onlardan medetumacak kadar da acizsin."
