Yatağın yanına sığınmıştık.Saniyeler asla geçmiyordu.Ben ümidimi kesmiştim.''Öleceğiz artık
diyordum.Sonradan deprem durdu.O an o kadar kötüydü ki.Sonrasında ben
ateşlendim.Uyumaya çalışıyordum ama nafile.Artçılar durmak bilmiyordu.Neyse bir şekilde
sabah oldu.Suyumuz yoktu.Ama hasta olduğum için suya çok ihtiyacım vardı.Nasıl bilmiyorum
ama annemlerin yatağında uyuya kalmıştım.Uyanmam fazla iyi değildi.Deprem ile
uyanmıştım.Bu neydi tanrım böyle.2 tane çok şiddetli deprem yaşamıştım.Evimiz yıkılmak üzere
idi.Deprem durar durmaz evden çıktık.Gideceğimiz bir yerimiz yoktu.Dershanemiz tek
katlıydı.Ve hasar gözükmüyordu.Hemen dershaneye gittik.Dershanenin en üst katı
kantindi.Orada yiyecekler vardı,su vardı.Tabi biz girer girmez caddede bulunan mağdur insanları
içeriye aldık.İçeride 1 veya 2 saat kadar durduk.Ama korkutucu artçılardan dolayı
bulunduğumuz konumdan ayrılmamız gerektiğini düşündük.Annemin teyzesi Konya'da
yaşıyordu ve bizi kendi eşyalı boşta duran evinde kalmamızı rica etti.Biz de kalacak yerimiz ve
deprem bölgesinden ayrılmak istediğimiz için Konya' ya gittik.Birkaç ay Konya' da kaldık.Bir
gelirimiz olmadığı için orada bir kurs merkezi açmaya karar verdik.Küçük 6 derslikli bir kurs
merkezi bulmuştuk.Orayı kiraladık,döşedik ve artık orası eğitime hazırdı.Yavaş yavaş öğrenciler
kayıt oluyordu tabi normal olarak bu bizi mutlu ediyordu a evet biz yakınlarda bir ev bulduk ve kiraladık.Deprem bölgesindeki evimizde bulunan eşyaları Konyada bulunan evimize
yerleştirdik.Ben yavaş yavaş arkadaş ediniyordum ama yaşadığın yerden ayrılmak,arkadaşlarını
kaybetmek...o kadar çok kötü unsur vardı ki hayatımda.Melis'ten ayrı olmak,Ecrin'den ayrı
olmak beni parçalıyordu.Onlara çok bağlıydım sanırım.Ben bile şaşırdım ama okulumu çok
özlemeye başlamıştım.Aslında sadece okulumu değil,eski düzenimi ben çok özlemiştim,eski
neşeli Ayda'yı,eski sevinçli Ayda'nın ruhunu özlemiştim.
Gerçekten bana gelip sen Ayda mısın deseniz hayır derim.Çünkü galiba ben Ayda değilim veya
ben Ayda hiç olmadım.Bazen bunları benim yaşayıp yaşamadığımı çok düşünüyorum.Bunları
ben mi yaşadım nasıl üstesinden geldim.Tamam ben hala yaşıyordum.Ve hayatıma psikolojik
rahatsızlıklarla devam edemezdim.Hayat geçiyordu sonuçta.Melis ile toparlanmamız
lazımdı.Çok iyi biliyorum.Bu depremde en çok Melis etkilendi.Ben Melisi ayakta tutmak zorunda
gibi hissediyordum.Ama onu ayakta tutamayacak kadar güçsüzdüm.
