Game or Love (Buurtpolitie)

2

Koen pov:

"Goedemorgen Koen, zo goed gezind?", vraagt Patrick die aan het onthaal staat. "Ahja tuurlijk, heb je de groepschat niet gelezen?", vraag ik. Hij fronst zijn wenkbrouwen en keek snel op zijn gsm. "Laat het maar weten of je mee doet of niet.", zeg ik en geef hem een schouder klopje. Ik liep door naar de bureauruimte en ik was duidelijk niet de eerste. Robin en Tom zijn al druk aan het werken. Obi en Aziz ook en Floor en Femke ook. "Ik doe ook mee trouwens!", zegt Aziz trots. Obi tikte tegen zijn schouder als teken dat hij verder moet werken. Aziz die mee gaat doen. Pff. Aziz is altijd een speciaal geval geweest. Vroeger was hij geen politieagent. Hij veranderde vaak van job en we vonden hem wel bij veel momenten waar criminaliteit te bespeuren was. Maar hij is nooit echt in de cel geweest. Ik keek naar de bureau van Tineke en mij achter me in de hoek. "Waar is Tineke?", vraag ik. "Te laat.", zegt Tom. Ik ging al zitten en starte de computer op. Na een kwartier was Tineke er nog niet. "Ik ga die even bellen.", zeg ik en stond op. Robin knikte. Ik ging in de keuken staan en leunde tegen het aanrecht. "Sorry! Sorry, sorryyyy! Koen.", hoor ik als ze opneemt. "Ja Tineke.", lach ik. "Ik kom, ik was mijn wekker vergeten sorry!", zegt ze. Ik grinnikte en legde snel af.

Even later kwam ze binnen en iedereen keek op. "Overslapen?", hoor ik Floor vragen. Tineke knikte en kwam snel naar me toe. Ze had haar haar los. Dat zie je niet vaak. "Het is niet erg hoor. Anders ben je altijd optijd.", zeg ik. Ze zuchte en nam een rekker uit haar handtas. Ze maakte van haar rosse haren een hoge dot en ging snel zitten. "Welk moeten we doen? Heeft de chef dat al gezegt?", vraagt ze. "We mogen in de namiddag op patrouille.", zeg ik. Ze knikte en nam een kaft waar papieren in zaten en begon met werken.

Tineke pov:

12 uur, middagpauze dus. "Ik heb wel zin in vanavond.", zegt Femke die aan de overkant van de tafel zit naast Floor. Tom en Robin waren dingen aan het afspreken over vanavond en Koen zat met obi naast hem te praten. Ik had niet veel zin om mee te praten. Ik zit vooral te denken aan allemaal andere dingen. Wat zou er gaan gebeuren vanavond? Wat als er iemand iets moet doen dat die niet wilt? Die vragen blijven in mijn hoofd spoken. Vooral de vraag, wat is extreem zoals ze zeggen?

"En wat ga jij doen dit weekend?", vraagt Koen plots om de stilte te doen verdwijnen in de auto. Ik staarde naar buiten en hield mijn schouders op. "Ik ga met Eric, Obi, Robin en Tom paintballen.", zegt hij. "Tof.", zeg ik maar keek niet echt naar hem. Het was weer een tijdje stil. "Tineke wa scheelt er?", vraagt hij serieus. Ik keek hem aan ik merkte dat hij het echt wel meende, hij maakte zich zorgen. "Niet echt iets.", zucht ik. "Ik vind het belangrijk dat we open praten met elkaar, en niks verzwijgen, want dat doet toch niets.", zegt hij. "Ik weet gewoon niet goed wat ik ervan moet denken.", zeg ik. Koen zette zich aan de zijkant van de straat om beter te praten, terwijl hij me vragend aankeek. "Hoe bedoel je?", vraagt hij. "Over vanavond.", zeg ik. "Wil je niet meer meedoen of?", vraagt hij. "Jawel maar wat bedoelen ze met extreem.", zeg ik. "Aaah.", lacht Koen een beetje ongemakkelijk. "Ja kijk je moet dan iets doen om die kaartjes te kunnen winnen uiteindelijk, en dat kan bijvoorbeeld zijn dat je iemand moet kussen ofso.", zegt hij. Ik trok grote ogen. "Was ik al bang voor.", zucht ik. "Hoezo? Je gaat er toch niet dood van?", vraagt hij. "Ma Koen, kussen is niet om mee te spelen hé.", zeg ik gefrusteerd. "Hey rustig.", zegt hij en nam mijn linkerhand vast. Dat zag ik niet aankomen.. Ik kwam tot rust en hij ging verder. "Kijk, het is maar een kus. Het hoeft niet een echte kus te zijn enzo, als je dat niet wilt doen dan hoeft het niet maar dan moet je zo een kaartje wel vergeten.", zegt hij. Ik knikte begrijpelijk. "Maak je geen zorgen.", zegt hij. "Doet Aziz mee?", vraag ik als het me ineens te binnen schiet. Aziz is al jaren verliefd op mij maar ik echt niet op hem. "Ja, die doet mee ja.", zegt hij. "Pff.", mompel ik. "Hé, komt goed.", zegt hij en liet mijn hand los. Ik probeerde er niet meer aan te denken en we werkten gewoon verder.

Koen pov:

Tineke en ik liepen terug het kantoor in. Je merkt wel dat Tineke zich niet op haar gemak voelt. "Wacht eens even.", zeg ik en houd haar tegen aan haar arm. Ze keek me vragend aan. "Als je echt iets niet wilt dan laat je het gewoon. Je bent tot niks verplicht.", zeg ik. Het leek alsof ze er niet eens mee was. "Ik weet het niet, want het voelt dat ik ertoe verplicht ben.", zegt ze terwijl ze weg keek. Ik zuchte. "Kom we gaan wel gewoon. Maak je geen zorgen om mij.", zei ze en trok zich los. Ik volgde maar.