AŞK-I SAFİR (BERDEL)

1.Bölüm Kör mü??✨

  Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin. Sevgiyle bekliyorum güzel okurlarım. İyi  ve keyifli okumalar

Ben Safir. Safir Boran... Ne olursa olsun pes etmeden her zorluğun üstesinden gelen Safir. Binbir zorlukla okuyan, mesleğini eline alan, ama yaşayamayan Safir. Her türlü insanla baş edebilen, ama bir çift çimen göze vurulan Safir. Ben ki tüm Amed'e tüm Rıha'ya tüm Mardin'e sevdasıyla tanınan, kör bir adamın bana yaşattıkları ile aşkından kör olan kadın. Ben Safir. Abisinin uğruna harcanan, ölümden döndürülen abimin yerine ölen, kız. Ben tüm Amed'in tüm Rıha'nın tüm Mardin'in tanıdığı,

Sevdası uğruna kör olmuş bir ağaya lanet töreler yüzünden eş olan Safirim .

Hayat nereden vuracak asla bilemezdiniz. Benim hikayem de böyleydi işte. Hiç beklemediğim şekilde hayatım değişmişti.

Annemin seslenmesi ile açtım gözlerimi. Yine Amed'de yeni bir sabaha uyandım. Canım memleketim. Doğup büyüdüğüm okumak için uzaklaştığım ve birkaç yıl sonra kavuştuğum memleketim. Gelen mükemmel tandır ekmeği kokusuyla içimi bir mutluluk kapladı. Annem yine kıymamış beni uyandırmadan kahvaltı hazırlamıştı galiba.

Aslında evde, ev işlerinde  bize yardımcı olan ve babamın okutmak için himayesi altına aldığı Elif, ablası ve anneleri Selma teyze vardı. Anneme gecikmeden cevap verdim " Hemen geliyorum Safiye Sultan. Başlayın siz." Biraz açma germe hareketleri yaptıktan sonra hızla yataktan kalktım, yatağımı ve odamı toparlayıp banyoya koştum.

İhtiyacımı giderdikten ve ellerimi yıkadıktan sonra da dişlerimi fırçaladım. Yüzümü yıkayıp ormandan kaçmış gibi görünen kaşlarımı düzeltmek için serçe parmağım ve baş parmağımı biraz ıslattım. Sol kaşıma serçe parmağım, sağ kaşıma baş parmağımı yerleştirdikten sonra aynı yönde ittim ve kaşlarımı düzelttim. Hızla banyodan çıkıp dolabımdan keten kumaş, beyaz bir gömlek, altına da bileklerime kadar uzanan asker yeşili bir etek giydim.

Beyaz spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdikten sonra hızla aşağı indim. Yemek salonuna girdiğim de. Nenem başta sağ tarafında büyük amcam ve yengem , sol tarafında babam ve annem, amcamların yanında ise küçük amcam ve küçük yengem vardı. Diğer sandalyeler de ise kuzenlerim, ağabeyim vardı. Kız kuzenlerimden ikisi; Ebru ve Şevval daha inmemişlerdi. İkisi ikizlerdi.

" Herkese hayırlı sabahlar afiyet olsun. Eksik birşey var mı annem ?"

" Çaydanlığı al de gel hele kuzumm." Dedi annem.

"Tamam annem." Hemen gidip çaydanlığı aldım ve sofraya döndüm. Çayları doldurup herkese verdikten sonra Boran ağabeyimin karşısına oturdum. Nenem Piroz'un ağır aksanlı sesi ile yemeğe başladık. "Hayırlı sabahlar ola." Sandalyesine oturduktan sonra eliyle sofrayı işaret etti."De, afiyet olsun herkese." Yılların ondan götürdüğü tek şey çavreşosu değildi. Yavaş yavaş gücünü. Hayatını da elinden alıyordu. Benimle aynı  renk olan safir rengi  gözleri, yavaşça gözlerime değdi.

" Hayırlı sabahlar, nenemm."

" Hayırlı sabahlara uyanasın, Safir kız."

Herkes yemeğini yerken Boran ağabeyimin, yemeğini didiklediğini ve keyfinin olamadığını farkettim.

"Ağabey, yemeğini yesene." Sessizce konuşuyordum.