muhtemel aşk

5.Pişmanlık

Merhabaaa. Bu bölüm baya bir geç geldi çünkü   araya bayram girdi çok vakit bulamadım yazmaya. Hikaye ile ilgili düşüncelerinizi yazmayı ihmal etmeyin. Önerilerde bulunabilirsiniz🤍

______________________________________

Hızlıca kabinden çıktım ve kendimi lavoboya attım. Yüzüme su çarptıktan sonra ayna da kendime baktım.
Asiyenin benden nefret etmesini istemiyordum. Bu istiyeceğim en son şey bile değildi. Biraz daha oyalandiktan sonra Asiyenin yanına gittim. Elbiseyi üstünden çıkarmış beni bekliyordu. Yanına gittim. Geldiğimi gördü ama yüzüme bakmadı. Ne bekliyordum ki zaten.

"Ben bunu alicam sende seç birşeyler gidelim hadi"
"Başka birşey almicak mısın?"

Direkt olarak gözlerime baktı.

"Almicam. Doruk"

Kendimi o an çok suçlu ve iğrenç hissettim. Başımı onaylarcasina salladım ve bir kaç takım elbise bakmaya başladım. Bunu yaptığım için gerçekten nefret ediyordum kendimden ama.. Ama tadı çok güzeldi be.

Sonunda elime bir siyah takım elbise aldım ve kabine gittim. Asiye de kabinin önünde ki koltuğa oturup beni beklemeye başladı. Onu her gördüğüm de dudaklarının tadı aklıma geliyordu ve sanki midem de kelebekler uçuşuyor gibi hissediyordum. Heyecanlanıyordum.

Takım elbiseyi giydim. Kabinden çıktım ve Asiyeye gösterdim. Baştan aşağı süzdü beni. Dudakları hafif yana kıvrıldı.

"Bence çok güzel olmuş"
"Evet. Bende beğendim"
"Al o zaman bunu"
"Hı hım"

Hemen kabine geri döndüm ve kendi kıyafetlerimi giydim. Ardından kasa da iki kiyafeti de ödedik. Arabaya bindik. Asiye yüzüme bakmıyordu. Haklı olarak. Eve gidene kadar ikimizde konuşmadık.

Sonunda eve geldik. Bu sessizlik beni çok rahatsız etti. Tam yukarı odasına çıkacakken kolundan tuttum.

"Noldu"
"Biraz konuşabilir miyiz Asiye"
"Söyle ne diyeceksen Doruk hadi"
"Lütfen"

Derin bir nefes verdi.

"Konuşmak istemiyorum ben seninle Doruk. "

Yukarı çıkmak için yeniden yeltendi. Bu sefer kolunu daha sert tuttum . Yüzünü burusturdu.

"Konuşmam lazım Asiye "
"İstemiyorum"
"Kendimi ifade etmem lazım"

Gözleri doldu.

"Canımı acıtıyorsun bırak kolumu lütfen" . Dedi titreyen sesi ile. Ağlıyordu. Kahretsin .

Elimi hızlıca kolundan çektim.

"B-Ben üzgünüm. Asiye gerçekten."
"Evimden gider misin?"
"Asiye"

Sanki ona yalvarır gibi dökülmüştü ismi ağzımdan. İşleri berbat etmiştim.

"Doruk eşyalarını al ve defol git evimden"

Daha fazla uzatmak istemedim. Çünkü uzatirsam benden daha da nefret edicekti. Hafifçe başımı salladım ve koşar adımlarla yukarı çıktım. Eşyalarımı aldım ve aşağı indim. Beni hemen dış kapının önünde bekliyordu. Yüzüne baktım. Yalvarır gibi. O bana asla bakmıyordu.
Kapıyı açtı kendisi kenara çekildi. Derin bir nefes aldım ve kapıdan dışarıya çıktım. Hemen ardımdan kapıyı kapattı.

Kendimi bir aptal gibi hissediyorum. Herşeyi berbat ettim herşeyi. Küçüklükten beri bu öfke sorunlarım ile mücadele ediyorum ama hayir durmuyor. Yine öfke kontrolü yüzünden zarar verdim birisine.
Arabaya bindim.

Sürmeden önce biraz sakinleşmek istedim. Derin nefesler alıp verdim. Ardından arabayı çalıştırdım. Asiye benden nefret ediyordu. Ve büyük ihtimalle edicekti. Etmeye devam edicekti. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Agliyordum. Kendimden bir kez daha nefret ediyordum.

Böyle çekip gitmek hiç içime sinmedi. Telefonumu çıkardım. Onu aramayı düşünmüyordum çünkü açmayacağını adım gibi biliyordum.
Mesaj yazmaya karar verdim. Araba sürdüğüm için yazamayacaktım. O yüzden sesli mesaj atmanin daha uygun ve kolay olicagini düşündüm.

Sesli mesajı açıp konuşmaya başladım. O an kulaklarımda büyük bir ses yankılandı. Korna sesi..
Kafamı kaldırdım. Ve en son gördüğüm şey bana hızla gelen o büyük kamyon oldu..

Bölüm baya  kısa biliyorum ama dediğim gibi bayram girdi araya çok fazla birseyler yazamadım. Bölüm kısa olduğu için diğer bölüm daha hızlı gelir diye umuyorum.

Yeni bölüm için şartlar.
15 vote
4 takipçi