Soccer Girl

Rozdział 1

  Avery
Jechaliśmy już trzy godziny. Siedziałam razem z starszym bratem z tyłu, razem z naszym psem. Z przodu siedzieli nasi rodzice. Słuchałam na słuchawkach playlisty Eminema, a akurat leciała moja ulubiona piosenka Without Me. Wczułam się. Kręciłam głową do rytmu, a w głowie nuciłam tą piosenkę.

-Czego słuchasz? - rzucił mój brat. - Hm, niech zgadnę, Set fire to the Rain ty nudziaro.
  Często tego słuchałam, kiedyś to była moja ulubiona piosenka.
-A tak się składa braciszku, że nie - syknęłam - Twojej, i właściwie teraz mojej ulubionej piosenki Eminema Without Me.
-A niby od kiedy ty go słuchasz? - zaśmiał się nie więżąc. Kiedyś go nie lubiłam, to prawda, ale wtedy nie miałam gustu.
-Od wtedy, kiedy puściłeś mi Rap God, od tamtej pory mam obsesje, nawet mam plakat ale nie wieszałam go w starym domu, bo wiedziałam że będę miała problem powiesić go w nowym domu.
-Zamknij się i dawaj słuchawkę.
Sam sobie wziął. Akurat leciał nasz ulubiony kawałek i razem zaczęliśmy śpiewać:
-Now this looks like a job for me so everybody just follow me 'Cause we need a little controversy, 'cause it feels so empty without me
-Avery i Liam! - krzyknęła mama - Proszę, bądźcie o dwa głosy ciszej, chciałabym zasnąć.
-Z nami chcesz zasnąć? - Zapytał łobuzerskim tonem.
-Z nami możesz pomarzyć, o w ogóle zmrużeniu oka na chwile - powiedziałam po czym dodałam: - Eminem ma jeszcze 288 innych piosenek  - powiedziałam uśmiechając do mamy. - A ty tato? - tym razem spojrzałam na tatę. - Tobie napewno podobają się nasze koncerty. - powiedziałam kiwając głową.
-Ja to już lepiej się nie odzywam. - powiedział tata.
-No wiecie co? - powiedział mój brat kręcąc głową. - Żeby matka i ojciec własnych dzieci nie potrafili odsłuchać.
  Mama spojrzała się na Liama i rzuciła w niego popcornem który miał wylądować w jej buzi, a ten w porę otworzył swój wielki pysk, i wylądował u niego.
-O mamo, dzięki, właśnie chciałem ci mówić żebyś mi dała! - powiedział uśmiechając się szeroko, a mama podkręciła głową.
  Na Spotify była reklama, i czekaliśmy na kolejną piosenkę. Nagle usłyszeliśmy nową piosenkę. Zaczynało się: Yeah, I know sometimes. Spojrzeliśmy na siebie z bratem. Oboje to kojarzyliśmy. Ruszaliśmy się do rytmu aż w końcu usłyszeliśmy: You got me.
-Mockingbird!
-Mockingbird!
  Krzyknęliśmy oboje w tym samym czasie i też w tym samym czasie, klasnęliśmy w dłonie. Zaczęliśmy oboje:
-Hailie, I know you miss your mom, I know you miss your da...
-Stop! - Mama nam przerwała - Jest postój bo za dwie godziny będziemy. Wysiadać i do toalety, bo więcej postojów nie będzie! - Krzyknęła i powiedziała w tym samym czasie. Klasnęła w ręce po czym wysiadła z samochodu.
  Tato poszedł tankować auto, a ja z bratem  wymieniliśmy się spojrzeniami. Z mojego można było odczytać że będę mogła śpiewać, a z Liama że kilka piosenek i koniec bo chce iść spać. Umieliśmy sobie czytać z oczu, a z jego miny, już to było widać. Jeszcze minutę temu miał 100% energii, ale rozumiałam go, bo też się zmęczyłam.
  Miałam długie słuchawki więc mój telefon, na luzie sobie leżał na fotelu obok naszego psa.
  Och, cholera.
  Zapomnieliśmy że ten pies istnieje. Nie wyglądał na zestresowanego, ale leżał skulony. To był chytry szczeniak border collie, w brązowe łatki, i miał brązowe uszy.
- Szczurek - Powiedziałam, po czym wzięłam go na ręce a ten już zaczął wariować, i gryźć mi palce. -O ty, skurczybyku - Syknęłam, i posadziłam go z powrotem na fotelu, a potem zapięłam smycz do jego obroży.
-Tato - powiedziałam, wysiadając z samochodu. - popilnuj Szczurka bo idę do toalety.
-Okej, tylko się streszczaj, bo muszę iść zapłacić. - powiedział po czym dodał, już nie do mnie, tylko do Szczurka - Szzcurek, nie wariuj!
  Zaśmiałam się po czym pobiegłam do toalety. Liam już wychodził i nagle powiedział do mnie:
-Ty dopiero idziesz?
-Tak, bo kurwa zapomnieliśmy o Szczurku, i ten się... - nie mogłam dokończyć bo nie stresował się ale był skulony i sama nie wiem czy zestresowany - No, nie wiem, nie był zestresowany ale siedział skulony jak nic.
  Zaśmiał się, pstryknął mnie w czoło, i poszedł do mamy która kupowała nam hot dogi.
  Gdy załatwiłam swoje potrzeby, umyłam ręce, wyjęłam telefon, żeby zrobić zdjęcie, w lustrze, w kiblu.
Trochę wariatka, ale co tam.
Miałam no sobie szare dresy, a pod nimi spodenki pro nike, gdzie było widać gumkę od nich, czarny top z długim rękawem, i na tym białą bluzę.
  Włączyłam snapa, zrobiłam zdjęcie w lustrze, po czym dodałam napis „Jest lato, a jest tak cholernie zimno że zdycham, ale patrzyłam na pogodę, i jutro ma już być gorąco, nie rozumiem ale kurwa buja", a dosłownie potem zrobiłam zdjęcie toalet, i dodałam napis ,,Dni".
  Wyszłam z łazienki, i odrazu dostrzegłam mamę i Liama. Stali przy drzwiach, mama z moim hot dogiem, a Liam ze swoim, już w połowie zjedzonym.
-Gdzieś ty tak długo była - Powiedziała mama, a następnie dała mi mojego hot doga.
-No, sorry, robiłam dni. - Powiedziałam ocierając mokre ręce o spodnie, i wzięłam mojego gorącego psa.
  Poszliśmy do samochodu, i odrazu jak wyjechaliśmy usłyszałam jakieś powiadomienie. Jak tylko usłyszałam, wiedziałam że to BeReal. Ponownie wyciągnęłam telefon i krzyknęłam:
-BeReal. przyszedł!
  Pierwszą kamerkę zrobiłam z Liamem. Brat ułożył palce w pistolety i zaczął nimi machać, i  zmrużył oczy , a ja zmarszczyłam nos. Tylnią kamerkę skierowałam na rodziców. Tata uśmiechnął się w lusterku, a mama nie odwróciła się ale pokazała kciuka w górę. Minęła minuta a już miałam dwa zareagowania - od mojej najlepszej przyjaciółki, Olivii, i od kuzyna, Arona.
-No dobra - powiedział Liam, zdejmując Szczurka z kolan i układając sobie poduszkę. - Idę spać.
-Ty tez idź Avi - Powiedziała mama. Uwielbiałam jak ktokolwiek tak do mnie mówił.
-Miałam śpiewać z pewną osobą Eminema... - syknęłam, po czym spojrzałam na Liama. - ale też raczej idę. - powiedziałam dając Szczurkowi gryzaka żeby się bawił, i ułożyłam sobie kącik.
-No to dobranoc, akurat obudzicie się przy nowym domu. -Powiedział tata
-Dobranoc.
-Dobranoc.
  Powiedzieliśmy w tym samym czasie, i w końcu się położyliśmy.
                                        ****
  Obudziłam się, a przed moimi oczami był już nasz nowy  dom. Miał czarną dachówkę, był biały, miał sporo sporych okien, garaż był wielki, był zajebisty basen i zajebista trampolina, i mega duże podwórko.
  Kurwa, willa jak szefa mafii.
-No, - Zaczął tata. - jesteśmy na miejscu, oto nasz nowy dom!
-Dom?! - krzyknął Liam.
-To nie jest dom tylko willa! - odkrzyknęłam za niego, bo wiedziałam że coś takiego, właśnie chciał powiedzieć.
  Szczurek tez zaczął odwalać. Gdy tata otwierał bramę, kręcił się w kółko, aż spadł z fotela, a gdy wyszliśmy, to już w ogóle strzeliła mu szajba. Ten mały debil, ganiał swój ogon
-Mamo? Tato? -powiedziałam zerkając na nich zza ramienia. - Pies nam się popsuł.
  Gdy Liam to zobaczył wybuchł śmiechem, aż ja się zaczęłam trochę chichrać. W końcu ten demon się wywalił, i wszyscy parsknęliśmy śmiechem.  Gdy Maks poleciał biegać po podwórku tata powiedział:
-No, wydaje mi się że czas zobaczyć nasz nowy dom. - powiedział, klaskają w ręce.
-Ja będę pierwszy! - krzyknął do mnie Liam, wystawił język, po czym biegł do drzwi.
-Nie, bo ja! - parsknęłam, i pobiegłam za nim, oczywiście prześcigając go. - I co? - powiedziałam wystawiając ku niemu język. - Łyso - zrobiłam małą przerwę, po czym dodałam - jak na twojej dupie.
  Tata parsknął śmiechem, ale za to mama nie. Spojrzała się na tatę, a on spoważniał po czym powiedziała:
-Avery, masz coś do powiedzenia? - zapytała poważnie mama.
-Hmm... - udałam że się zastanawiam. - A tak, - spojrzałam się z uśmiechem na mamę. - Poproszę kluczyki do domu. - powiedziałam a ta pokręciła głową, ale rzuciła mi je i się lekko uśmiechnęła, a ja podziękowałam jej wielkim, szerokim uśmiechem.
  Wsunęłam kluczyk do zamka, przekręciłam nim, i otworzyłam drzwi. Pierwsze co się ukazało, to piękny przedpokój. Była tam czarna, puchata czteroosobowa pufa, a po prawej stronie, biała komoda, złoty wieszak obrośnięty w bluszczu, i biała szafa.
  Nie chciałam teraz delektować się tym domem, bo będę w nim już zawsze mieszkać, więc zamiast podziwiać teraz cały dom przeszłam odrazu do rzeczy.
-Gdzie jest mój pokój? - spytałam.
-Na górze, lewa strona, drugie drzwi są twoje. - odpowiedział tata.
  Poleciałam w wskazane mi miejsce, po czarno-białych, płytkowych schodach trzymając się zwykłej, brązowej barierki, która pasowała tu bardziej, niż bym sobie kiedykolwiek wyobrażała.
  Gdy zobaczyłam te drzwi, serce zabiło mi mocniejszą dawką adrenaliny. Otworzyłam drzwi, i pierwsze co ujrzałam i mogłam się tego spodziewać, to ogromny, biały pokój.
  Po lewej stronie, znajdowało się wielkie, puchate szare łóżko, a przed nim wielkie białe biurko, a wsunięty był tam biało-czarny, fotel gamingowy Diablo. Na biurku znajdował się świecący na kolorowo, czarny zestaw do grania. Omal się nie roztopiłam gdy doszło do mnie że będę na nim nawalać, jak jeszcze nigdy, nie to co na starym kurduplu, który nie umiał Fortnita odpalić. Następne co przykuło moją uwagę, to wielka szafa po prawo kawałek od moich drzwi, a tuż obok szafy, biała komoda o którą prosiłam rodziców, jeszcze w starym domu. Obok komody kończył się wielki pokój, i była ściana. Niska ściana, bo nad nią się zaczynał ukośny kawałek sufitu. To o niej tata mi mówił, że będę mogła powiesić zdjęcia. Gdy skończyła się ta niska ścina, obok, była piękna biała toaletka, z lampkami. Miała trzy szuflady po prawej stronie, a pod blatem znajdował się, mały taboret. Obok toaletki, znajdowało się trochę mniejsze biurko niż od tego gamingowego, i to zapewne po wakacjach, miało mi służyć do nauki.
-I jak? - powiedział Liam, wchodząc do pokoju. - Nieźle tu, co?
-No. - odpowiedziałam podziwiając pokój - Patrz - wskazałam krzywą ścianę. - Tu powieszę zdjęcia, - Przekierowałam palec na ścianę obok. - tu będzie plakat Eminema, - teraz wskazałam na mój zestaw do grania. - tu będę grać, jak jeszcze nigdy, - teraz mój palec szybko przeleciał na toaletkę - tu mimo że się nie szpachluję, jak będzie mnie odklejać, będę robić z siebie bogatą ciocię, - palec był już na biurku do nauki. - tutaj...
-Stop! - przerwał mi Liam - Nie za dużo tych planów?
-Co tam? - powiedziała mama, i weszła do pokoju, a tuż za nią tata.
-Avery strzeliła szajba. - odpowiedział mój brat, a ja się średnio głośno zaśmiałam.
-Po prostu planuje tu więcej, niż prezentów na moją 18-natkę. - odparłam z uśmiechem, uderzając rękoma o uda.
-O, to serio sporo - powiedział tata i wszyscy się zarechotali.
-No dobrze, - Powiedziała mama, po czym klasnęła w dłonie. - trzeba się rozpakować.
-Liam, chodź pomóż mi wnosić bagaże. - zarządził tata.
-Lecę!
Poleciał.
Gdy każdy miał każdy swój bagaż, każdy zaczął się rozpakowywać, a ja pierwsze co zrobiłam, to powiesiłam plakat Eminema, i przykleiłam zdjęcia na ścianę. Potem walam się na łóżko i pisałam z Olivią.
Od: Olivia
Ale tam masz zajebiście!
Do: Olivia
No nie? Tu jest jak w jakimś królestwie!
Od: Olivia
A nie powinnaś się teraz rozpakowywać cymbale?
Do: Olivia
Najważniejsze już zrobione, powiesiłam plakat, i zdjęcia
Od: Olivia
XDDDD

Teraz sobie pomyślałam, że jak wcześniej się rozpakuje będę mogła dłużej pograć. Zaczęłam rozpakowywać ubrania, i przy okazji zdjęłam dresy, bluzę i top, a następnie założyłam dużo za duży i znoszony t-shirt w Hawajskie kwiatki.
  Nagle usłyszałam, tak jak zapewne każdy w domu, dzwonek do drzwi.
-Avery, Liam! - zawołała mama. - Chodźcie na dół mamy gości!
-Wiesz jakich gości? - zapytał szeptem Liam wchodząc mi do pokoju.
-A skąd mam to, do cholery wiedzieć - parsknęłam szeptem.
  Liam zszedł a ja jeszcze nie bo chciałam dokończyć jedną półkę.
-Avi! -krzyknęła mama.
-Już idę!
Zeszłam, i truchtem podbiegłam do drzwi które prowadziły do przedpokoju, i każdy w nich stał.
Zobaczyłam tam jakiegoś pana, jakąś panią i jakiegoś chłopaka w moim wieku. Ci państwo to zapewne jego rodzice. Obeszłam chłopka wzrokiem. Szczególną uwagę w chłopaku, zwróciłam na jego włosy. Były brązowe, ale jego loki już były blond. Miał ciemno niebieskie oczy, które spodobały mi się chyba najbardziej.
-Co się mówi Avi? - powiedziała do mnie mama ze złym wzrokiem, ale ja, tak jak zawsze, utrzymywałam wyluzowany. Patrzyłam się to na nią to na tatę aż w końcu powiedziałam:
-Co się mów... - Przerwałam, i odrazu dokończyłam: - A, - Prychnęłam i dodałam: - dzień dobry.
-Dzień dobry.
-Dzień dobry. - Odpowiedzieli państwo, po czym się zaśmiali, podobnie jak mój tata, a mama uśmiechnęła się i pokręciła głową.

                                        Max
  Każdy wyglądał tu na sympatycznego. Głównie Avery, i Liam. Szczególną uwagę zwróciłem dziewczynie. Miała oczy jak szmaragdy. Wydawała się też coś trenować, bo miała wysportowane ciało. Rozmawiali o czymś, ale nie wiedziałem o czym aż w końcu mama rodzeństwa powiedziała:
-Może zamiast stać tutaj w drzwiach, usiądziemy w salonie, Napijecie się czegoś? - powiedziała z uśmiechem, po czym zaprowadziła nas do salonu.
-Wody poproszę. - powiedziała moja mama.
-A ja kawy sypanej. - dodał mój tata.
-Avery, Liam, wiecie co macie zrobić. - powiedziała do rodzeństwa mama ich.
  Liam wstał a Avery, trzasnęła rękoma lekko, i średnio głośno o stół, wypuściła westchnienie i wstała.
-A ty Max nic nie chcesz? - Spytał mnie tata rodzeństwa.
-Nie, dziękuje - Odparłem z uśmiechem aż nagle usłyszałem że ktoś stawia obok mnie szklankę.
Avery na mnie spojrzała a kąciki jej ust, opadły i podnosiły się co chwilę.
-Serio? - Zapytała patrząc na mnie. - Tak, serio serio? - Powtórzyła. - Za późno. - Powiedziała, i postawiła obok mnie wodę. - Jak już masz, to masz. - Powiedziała, uśmiechając się szeroko. - Ode mnie odmówisz? Nie, przykro mi.
-Jak mam już szklankę,- powiedziałem uśmiechając się, i wzruszając ramionami. - to szkoda odmówić.
-No właśnie. - przytaknęła mi. Kiedy dała mi, i mojej mamie szklanki, usiadła, po czym przyszedł jej brat z kawą dla mojego taty.
-Proszę bardzo. - powiedział do mojego taty.
-Dziękuję bardzo. - Odpowiedział mój tata.
-Dzieciaki, przynieście jakieś owoce. - powiedziała pani Evans.
  Oboje przewrócili oczami i poszli.
-Ty weź winogrona, a ja wezmę banany. - słyszałem jak zarządziła Avery.
-Okej, nie rządź się. - powiedział Liam, i zza ramienia spojrzał na Avery.
-Bujaj się, i będę pierwsza.
-Ta, już to widzę.
  Avery zaczęła biec, a Liam za nią.
  Oczywiście, Avery była pierwsza.
  Szybko położyła banany na stole, i tak szybko usiadła, że razem z krzesłem się wywaliła do tyłu. Każdy wybuchnął śmiechem, a mama Avery pokręciła głową, z lekkim uśmiechem. Liam, popadł na kolana ze śmiechu.
  Gdy Avery się uspokoiła, i podniosła krzesło i usiadła Liam usiadł a dziewczyna powiedziała:
-Jestem pierwsza, najlepsza, i zrozum to kochan... - nie dokończyła, bo wybuchła śmiechem. - Polskie piosenki to cud. - dodała, po czym otarła oczy ze śmiechu.
-Ta, gdyby nie piłka, dalej byś biegała 2 na godzinę - parsknął Liam, a Avery tak strzeliła go w głowę, że ten prawie poleciał pod stół. Gdyby nie oparł się na stole, znajdowałby się już pod nim.
Ale dopiero teraz dotarły do mnie słowa bruneta.
Gdyby nie piłka.
Avery Evans grała w piłkę nożną.
Mam wrażenie aż wrażenie, że mi się spodobała.
  Nawet nie wiem, czy to było tylko wrażenie.