Züppeden Çırak Olur Mu?

Adsız Bölüm 4

Bora'nın ağzından:

Her zamanki gibi arkadaşlarımla bardaydım.Saat 3-4 gibi telefonum çaldı.Annem arıyordu.Annem bu saatte uyurdu.Niye aramıştı ki acaba beni.Yoksa babama bir şey mi oldu.Hemen açtım ve " Alo efendim anne." dedim.Annem sesi telaşlı bir şekilde:" Oğlum hemen eve gel.Baban çok sinirlendi.Senin eve gelmeni istiyor."dedi.

Annem ilk defa böyle bir şey için beni arıyordu.

Arkadaşlarıma haber vermeden apar topar çıktım bardan.Acaba niye böyle oldu? Babam kızmazdı böyle şeylere.Tek çocuğu bendim sonuçta.Bugün ne oldu acaba.Neyse eve geldim sayılır.

Eve geldiğimde kapıyı annem açtı.Gözleri şişmişti.Uyumamış beni beklemişti sanırım.Hemen içeri girdim.Babam koltukta oturmuş bir şeyler düşünüyordu.Benim geldiğimi görünce" Beyefendi sonunda teşrif etti."dedi.Babamdan ilk kez böyle bir şey duyuyordum. Gerçekten sinirlenmiş gibi görünüyordu.

"Bu kadar geç kalmandan artık bıktım.Önceden genç adam yapar derdim.Şimdi bu durumu iyice abarttın.Bunun önüne geçmek için seni bir yere çırak olarak vereceğim.Bir fırına.Fırıncı benim en yakın arkadaşım.Bu yüzden seni yanına çırak olarak almasını rica ettim o da beni kırmadı ve kabul etti.Bundan sonra onun yanında çalışacaksın.Ve onun her istediğini yapacaksın.Bundan sonra ben yokum.Eğer dediğimi yapmazsan şu anda sahip olduğun her şeyi elinden alırım

"dedi.Ne diyeceğimi çok şaşırdım.

Kendime gelince"Ama baba" dedim.Babam"İtiraz istemiyorum Bora.Lütfen dediğimi yap."dedi.Bundan sonra yapacak bir şey yoktu.Babamın dediği yere gidecektim.Ayrıca ne kadar zor olabilirdi ki.

Babam "Şimdi git yat.Malum 1-2 saate yeni iş yerinde olman gerek"dedi.Bu kadar erken kalkmak mı? Ben gösteririm size.

Babamın sesiyle uyandım.Bu kadar erken kim uyanırdı ki.Bir hışımla kalktım.Saat daha 6.Sinirle üzerimi giydim ve aşağı indim.Annem kahvaltı sofrasını hazırlamıştı.Gerçekten mi? Bir de bu saatte yemek mi yememi bekliyorlardı.

Annem"Bora gel oğlum kahvaltını yap" dedi.Annemin yüzüne baktım ve başımı iki yana salladım.

Sinirle kapıyı açtım ve çıktım.Buna nasıl dayanabilirdim ki.Arabam ve diğer şeyler için bile olsa ben dayanamazdım buna.Babamı da haklı çıkarmak istemiyordum.Ne olursa olsun elimden geleni yapıp babamı yanıltacaktım.

Arabayı binip en sevdiğim şarkının son sesini açtım.Ben Bora Poyrazoğluydum.Bardan bara gezen,şimdiye kadar bir sürü kızla takılmış,Poyrazoğlu Holding'in tek varisiydim.

Babamın verdiği adrese göre çok meşhur fırın burası olmalıydı.Kapıyı açıp içeri girdim.Bir kadın ve bir adam oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı.

"Merhaba ben Bora." dedim."Metin Poyrazoğlu'nun oğluyum."

" Hoşgeldin oğlum.Ben Abdullah.Buranın sahibiyim.Baban bana birkaç gün yardım edeceğini söyledi.Buyur otur."dedi.

Gösterdiği yere oturdum.Bir süre konuştuk.

O sırada kapıdan sesler geldi.Başımı çevirdiğimde 19-20 yaşlarında bir kız gördüm.

Kız ne olduğunu anlamamış gibi bir bana bir de babasına baktı.Demek ki haberi yoktu.

Babası" Kızım bu Bora.Artık fırında sana ve bana yardım edecek."dedi.

Kız sesini çıkarmadı ben de gıcıklık olsun diye"Merhaba ben Bora" dedim ve kıza sarıldım.

Kız afallamıştı.Babasına baktı.Babası da bir şey demeyince kız iyice sinirlendi.Çok gıcık bir tipi vardı.Kendini beğenmiş gibi.Tamam insanlar bana da böyle derlerdi ama bu bildiğin sınırları zorluyor.İçimden neyse deyip yerime oturdum.Babası beni yeni çırak olarak tanıtmıştı.Buraya zorla getirildiğimi bilmiyordu.Bir süre hiç bir şey anlamamış gibi yüzüme baktı.Daha sonra Abdullah amca bana

"Hadi bakalım Bora.Şimdi git dediklerimi al da gel."dedi.Yavaşça yerimden kalktım.Deri ceketimi de alarak fırından çıktım.