Senin Yüzünden

1 saat 42 dakika

Saniyesini pek bilmiyorum ne kadardı ama bir pazar günü. Mutlu geçen saatlere meydan okuyan bir gün ne de meydan okuyuş ama . Hiç unutmam gene bir kurs günü 4 derse girip 2 derse girmeyip mutlulukla buluşmak. Yazıyorum ama bi yandan dışarda halı sirkeleyen teyzenin sesiyle karışıyor dinlediğim şarkılar. Gelemiyorum buluştuğumuz ana o artık yok. Belkide senin yüzünden diye sormaz mı hiç insan kendine. Gerçi şu gerçek var. Parmaklıkların ne tarafından bakarsan bak hapissin. Sen ona hapis o sana hapis. Kulaklıklarla yürüyorum şarkının verdiği haraketli bir yürüyüş. Yüreğimde hareket yok ama. Ta kiii. Yanından geçene kadar ilk buluşma ilk yüreğimde oynayış. Kızgın bir bakışım bir ses tonumla. Şöyle seslendim nasıl daha önce çıkmadın karşıma neden hayatımdan çaldın bizden kendini çaldın? Elimi tuttu. İçimden susturdum kendimi.Ona söylemediklerimi kendime söylüyordum. Bir şey diyemiyordum.Utanıyordum. Hafif rüzgar yağmur yağıyor o gün. Şapkam vardı iki kulaklı ben takmayı sevmesemde o taktırdı bana. Küçük bir çocuk gibi ilgi gösteriyordu bana. Hoşuma gidiyordu. Arkamızdan fotoğrafımızı çeken Burak. Anlaşmış olmalılar. Deliydi o tam bir deli. Şatafatlı bir evin yanından geçiyorduk. Bir de köpek havlamaz mı. Korkuyorum ben köpeklerden onun elini bırakıp kaçtım. Kızdı bana elimi bırakıp değil beni tutup çekiceksin dedi sanki gözleriyle bana o konuşmazdı çünkü sevmezdi konuşmayı ben anlardım onu bilirdim okurdum hissederdim. Severdim çünkü en güzel yerinden sevmeyi bilirdim onu dış görünüşüne bakmadan kalbinden. Güzellik göreceli kavrammış o söylerdi. Bende bilirdim zaten çirkin kadının yakışıklı adama kendini kaptırdığını.