Hepinize merhaba bendeniz Buket.Öylesine yazdığım bir kitabı sizlere sunacağım.Umarım beğenirsiniz💗
---
Yaşadıklarımı anlatsam yıllar alır belki.Hayatımda yaşadığım sorunlar,gördüğüm kötülükler,kırık kalpler,alınan intikamlar,yorgun insanlar,kan kokuları vesayre bunlar benim en büyük yaralarımdan.Evet biliyorum herkesin yaraları var.'Yaraların acısı geçer.' diyebilirsiniz.Ama bazı yaralar vardır ki her baktığınızda daha çok acır,daha çok kanar...
Ben Kumsal.Kumsal Öztürk.16 yaşındayım,tek çocuğum vesayre vesayre.Neyse zaten hikayemin devamında beni daha iyi tanıyacaksınız...
*
Koltukta uzanıp şarkı dinlerken annem bir anda "Eşyalarını al gidiyoruz!"dedi.Hiç birşey anlamamıştım.Anneme "Nereye gidiyoruz?"dediğimde cevap vermeyip, yüksek ihtimalle bavulunu toplamak için yukarı çıktı.Birden yukarıdan sesler gelmeye başladı.Babam ile annem kavga ediyordu.Hep kavga ederlerdi ama kavga birden çok ileri gitmeye başladı...Sesler yükseldi ve yukardan annemin çığlıkları gelmeye başladı.Ben hemen yukarı çıktım annemin yanına gittim.Odaya girdiğimde babam deliye dönmüş bir şekilde bana bakıyordu.Annemin yerde olduğunu ve ağlayarak yüzünü tuttuğunu gördüm.Babam,anneme bağırarak "Siktir git bu evden.Bir daha bu eve gelirsen seni öldürürüm."dedi.Babam bunu yapamazdı,bu kadar ileriye gidemezdi...Annemi ayağa kaldırdım.Ağlayarak bavulunu toplamaya başladı.Ben babama dönüp "Bu kadına bir daha dokunursan seni öldürürüm!" diye bağırdım.Babamın tepkisini göremeden annem elimden tutup beni odama götürdü.
Şok olmuştum.Annem benim bavulumu çıkardı ve yerleştirmeye başladık.Anneme hiç birşey soramadım çünkü ağlıyordu.Daha fazla üstüne gitmek istemedim.
Bavulumu toparlayıp odamdan çıktık.Evden çıkarken babam merdivenlerden bize bakıyordu ve bir anda bağırarak "Kızımı hiçbir yere götürmüyorsun!" dedi. Babamın yüzüne bile bakmadan kendimizi evden dışarı attık.
Sokakta yürüyorduk.Hiç birşey bilmiyordum.Nereye gidecektim?Nerede kalacaktık?Ne yapacaktık?Neden kavga etmişlerdi?Birden telefonuma gelen bildirim sesiyle düşüncelerimi bir kenara attım.Yazan Gece'ydi.
Gece:Naber kuzum?
Kumsal: Kötüyüm aşkım...Sen?
Gece:Bırak beni bir sorun varsa hemen bize gel.
Kumsal:Tamam kuzum ama annemde yanımda sorun olur mu?
Gece:Saçmalama hadi gel bekliyorum.
Kumsal:Tamam.
Gece benim en yakın arkadaşım,sırdaşım,kardeşimdi.
Anneme söyledim ve Gece'ye gittik.Gece'nin annesi Nihal teyze ve annem konuşmaya başladılar.Gece bana neler olduğunu sordu ve bende anlattım.Gece beni teselli etmeye çalıştı.Babamın yaptıkları o gün benim en derin yaralarımdan biri oldu.Ne iyileşiyordu ne de acısı geçiyordu.Babamla daha önce aramızda sorunlar vardı evet ama yine de benim süper kahramanımdı ta ki bunları yapana kadar...Gece'yle konuştuk,annem kalkmamız gerektiğini ve Gece'yle vedalaşmamı söyledi anlam veremedim neden böyle birşey istedi ki. O gün Gece'yle bir daha hiç görüşemeyecek gibi vedalaştım ve yine yollara düştük...
Evet otogar.Bu şehirden gidiyorduk...
*
Kuzularım bu bölüm böyleydi kısa ve birazz sıkıcı çünkü olaylar daha başlamdı...
