BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
Boş sokakta koşuyordu Kerem, sabah güneş bile doğmadan çıkmıştı evinden.
Nereye, kime gidiyordu? Bilmeden sadece koşuyordu, yarım saattir.
Soğuk havada giydiği beyaz tişört ve siyah şort onu üşütmüyor aksine ayık kalması için yardımcı oluyordu.
Bilmediği bir sokağa girdiğinde birinin onu kolundan tutup çekmesi ile sert bir şekilde duvara çarptı.
"Altay?"
"Kerem, nerede kaldın."
Etrafına bakarak yerinden doğruldu Kerem.
"Sen nerden buldun beni?"
"Yanıma geliyordun ya Kerem."
Sinirle saçlarını çekiştirdi Kerem.
"Anlamıyorum seni Altay, ben buraya geleceğimi dahi bilmiyordum. Senin yanına nasıl gelebilirim. Nasıl her yerde karşıma çıkıyorsun."
Altay gülümseyerek kollarını sevgilisinin beline sardı.
"Benden korkma Kerem."
"Altay, seni anlamaya çalışıyorum ama sen, sen çok garipsin."
Hafif bir ses sokakta yankılandığında, hızlıca geri çekildi Kerem.
Etrafına bakındığında en sonunda gözleri Altay'ın elindeki çakıya kaydı.
"O ne Altay?"
"Bu ne Kerem?" Dalga geçen yüzünü gördüğünde iyice kendini uzaklaştırdı Kerem.
"Altay, kendine gel. Bırak elindekini."
Altay onun üstüne yürüdükçe geri adım atmıştı Kerem en sonunda sırtı duvara değdiğinde nefesini tuttu.
Elindeki çakıyı ikisininde göz hizasına kaldırarak gülümsedi Altay.
"Korkuyor musun Kerem?"
"Alta-" soğuk metalin göğsünün altından derisini keserek içine girdiğini hissettiğinde sözleri yarım kalmıştı.
Canının açısı ile dolan gözlerini Altay'ın gözlerine çıkardı.
"Altay."
Eğilerek kendisini öptüğünü hissetti o an.
"Sevgilim,"
"Canım acıyor, neden yaptın?" Elini yarasının üzerine bastırarak dizlerinin üzerine çöktü.
"Ben sana asla zarar vermedim bebeğim, ben yanında değilim unuttun mu?"
Kafasını iki yana salladı hızlıca.
"Sen yaptın."
Altay ellerini iki yana kaldırdı, çakı elinde değildi.
Gözleri kendi ellerine kaydığında sıkıca tuttuğu çakıyı fark etti. Gücünü kaybettiğini hissettiğinde çakı yere düşmüştü.
"Ben seni hep engellemeye çalıştım birtanem, sekiz ay önce, tam bu sokakta sen benim başımdaydın. Hatırlıyor musun? Bizi ölümden başka bir şeyin ayıramayacağını söylüyordun. Bende son nefesimi ne olursa olsun senin kollarında vereceğime söz vermiştim. Sekiz ay önce tam burada yumdum gözlerimi, son gördüğüm şey ise senin gözlerindi." Altay iki elini de kaldırarak Kerem'in yüzünü avuçladı.
"Sen sekiz aydır kendine zarar vermeye çalışıyorsun, ben ise sürekli senin karşına çıkmıyorum. Sen beni her yerde görüyorsun."
Kerem'in nefesleri ağırlaşırken kanlı elleri ile sevgilisinin ellerini tuttu.
"Ama, buradasın. Çok gerçeksin Altay."
"Çünkü benim yanımdasın artık."
Altay son kez gözlerine bakarak dudaklarını birleştirdi. Kerem son kez nefes alarak öptü sevgilisini.
İkisi de verdikleri sözü tuttular. Kerem son nefeslerini sevgilisinin dudaklarında verdi.
