Secret Affair

Chapter 3

FIVE years later.

"OH I'M sorry!"Aryane apologized to her co-passenger on the plane. Dahil sa likot nang anak  niya ay tumama dito ang superman  cap na pinapaikot  nito sa kamay. "Timmy give it a rest, already." Baling na saway niya sa  batang apat na taong gulang. 

"I'm sorry Mr." He said to the man. Nagulat siya nang mag-alis nang shades ang lalaki. Saka siya tinitigan.

"Aryane,"  may accent ang pagbigkas nito nang pangalan niya. Saglit niyang tinitigan ang lalaki. Then recognition comes flooded her head. Bigla siyang nahiya. It was George Palmer, ang half-Australian na classmate niya noong  senior high.  Nanligaw ito sa kanya pero binasted niya ito.

"Hi! George." Sabi niya sa lalaki. Ibang iba na ang hitsura nito. He became even more handsome, and he looks taller too. May foreign blood ito kaya hindi na nakapagtataka 'yon.

"Do you know each other?" Timmy's curiosity grew and shift glances at them. He was such a curious kid. Kaya ipinaliwanang niya dito kung sino ang lalaki. 

"So how have you been?" He asked na nakangiti ng matamis

"Well good." Tumingin ito kay Timmy. "His my son." pakilala niya sa anak.

"Oh wow, you're married!" Bakas ang disappointment sa mata nito. "I bet this little guy here had a good-looking dad."  Timmy's dark eyes lit up.

"Do you know my dad, Mr?"

"Timmy!" Saway niya sa anak.

"I'm just curious," he said and shrugged cutely.  Napailing na lang siya. Timmy never asked her about his father, bagay na ipinagpapasalamat niya. Pero hindi niya inaasahang sa isang estranghero pa ito magtatanong.

Ala una nang hapon nang lumapag ang eroplano sa airport. Timmy held  her hand, as they step out  the buiding, the warm air welcomes them.

She pulls her medium size luggage. They didn't bring much, dahil babalik rin naman sila after a month. And some of her box was already sent ahead of time.

Pasakay na sila nang taxi nang marinig niya ang pagtawag ni George sa kanya. He asked for her contact, kaya binigay niya ang business kanyang card. He even offer them a ride pero tinangihan niya ito.

Nakatulog na si Timmy dahil sa mababang biyahe. Ginising niya ito nang malapit na sila.

"Are we there yet?" He asked  in his half-sleep eyes. Saka niya kinusot ang mata. "I'm starving Mom." Binuksan niya ang kanyang bag at inabot dito ang dala niyang cookies para sa anak. He was delighted to accept it saka masayang kumain. Ginulo niya ang buhok ng anak.

Sampung  minuto ang lumipas nang sa wakas ay nakarating  sila sa bahay nang pamilya niya sa Antipolo. Bukas nang umaga pa ang kasal nang kuya Miggy niya.

"Where are we, Mom," Timmy glance at her. Sinabi niyang bahay 'yon nang mga magulang niya. Sa totoo lang hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang pag-uwi niya kasama nang anak niya. They never knew about her son. Pero bahala na si batman. Pakonsuwelo niya sa sarili.

She filled her chest with air then she exhale. Its been five years pero wala pa ring pinagbago ang bahay nila. Maliban sa mas dumami ang mga halaman sa garden ng Mommy niya.