Oo si Asher nga. Nakatayo siya sa harap ko habang inaabutan ako ng panyo.
"Why are you here" sabi ko saka tumingin sa ibang direction. Di ko parin kinukuha yung panyo niya.
"Take this" sabi niya kaya napatingin ako. Nakatingin parin siya saken.
Kinuha kona yung panyo saka pinunasan yung mukha ko.
Umupo siya sa tabi ko saka sign.
"Look. I'm really sorry" sabi niya ulit.
Tinignan ko siya ulit. Patawarin ko na kaya? Wala naman dapat na e big deal dun.
"It's okay" I said. He look at me.
"What did you say?" Gulat niyang tanong. Bingi na ata to.
"Tsss. I said it's okay. So stop apologizing" sabi ko sabay tingin sa ibang direction.
Sa totoo lang gumanda yung pakiramdam ko. Ewan kung bakit. Pero di ko nalang yun pinansin.
"Sa totoo lang, ikaw pa yung pinaka unang nagsabi saken ng ganon kaya nasaktan talaga ako sa sinabi mo. Ewan ko bakit pero galit na galit ako sayo. Gusto kitang suntukin. Pero alam ko namang di totoo yung mga sinabi mo at di mo rin iyon sinadya. So stop apologizing and forget about what happened." I said while smiling. Nakangisi lang akong tumingin sa langit.
Napatingin ako sakanya ng di siya umiimik. Nakatingin lang siya saken na para bang di siya makapaniwala sa sinabi ko.
"Why are you-" My eyes widened when he suddenly hug me. I was so shock. Why so sudden? He hug me tightly that I was not able to breathe.
"H-hey!" Sabi ko nang nahihirapan nakong makahinga.
"I can't breathe" I said again.
Kumalas na siya sa pag kakayakap saken ng matauhan na siguro siya.
"Oh, I'm sorry. Are you okay?" Sabi niya sabay hawak sa magkabila kung braso.
"Grabe ha? Ano bang nasaisip mo? Gusto mo ata akong patayin" sabi ko ng hinahabol yung hininga ko.
"I'm sorry" sabi niya ulit kaya tinignan ko siya ng masama.
"I said, stop apologizing" urgh! Bingi ba talaga siya?
"Okay, okay, chill. Don't eat me" Sabi niya sabay taas ng dalawa niyang kamay na para bang sumusuko.
*Sign*
"I'm hungry" I said while signing.
"Here" sabi niya sabay abot saken ng chocolate shortcake.
"Thanks" saka ko kinuha yun. Bat niya nalaman na chocolate cake yung favorite ko?
At dahil nga favorite ko yun ay kinain ko agad. Di ko man lang napansin na nagdala siya ng pagkain.
"It's your favorite right?" He said while staring at me.
"How did you-"
"That's the dessert you always eat when you where in the cafeteria " He said.
"I brought it with me before I go here. Alam kung wala kapang kain" sabi niya kaya napatingin ako.
He brought it for me? How sweet.
"May sweet side ka din pala" sabi ko sabay subo.
Di na siya umimik at tumingin nalang saken. Nakakahiya ngang kumain e. Pano ba naman nakatingin saken habang kumain ako.
"Stop staring, it's awkward" sabi ko sabay nguya.
"Nope, let me see stare at you" At Nung pagkasabi niyang ganon ay lumabas bigla yung tibok ng puso ko.
BINABASA MO ANG
Unintentional Love
RomanceElluna Varella Park Young, nerdy magandang babae at bilyonaryo. Simpleng buhay lang ang gusto niya, malayo sa problema at lalo na sa arranged marriage. Dahil ayaw niyang magpakasal, bumalik siya sa Pilipinas kasama ang dalawa niyang pinsan. Nakatira...
