Ma petite étoile / hyunin

Baska bir evrende bul beni buyulu cocuk

Siyah saçlı oğlan, hala arkasından baktığı alımlı çocuğun gittiğini fark edince kendisine gelmek için kafasını iki yana salladı. Hızla önüne döndü ve elini çenesine koyarak yıldızını izlemeye devam etti. "Yıldız, eğer ona bağlanırsam gidemem değil mi?" Genç çocuk, gözlerini parıldatan yıldıza baktı bir süre daha, sanki yıldızından ona şaşırtıcı bir cevap vermiş gibi gözlerini sonuna kadar açtı. Ardından gözlerini yüzleşmek istemediği o gerçekle sıkıca kapattı ve derin bir iç çekti.
"Anlaşılan ona bağlanmadan gitmemi söylüyorsun..."

Genç çoçuk ellerinden güç alarak doğrulmaya çalıştı.  Ayağa kalktığı için düşecekmiş gibi oldu ve korkuyla geriye çekildi. Neyden bu kadar korkuyordu ki? Uçurumdan düşmekten mi yoksa? Bu düşünce siyah saçlı oğlana komik gelmiş olmalı ki histerik bir kahkaha fırladı pembenin en güzel tonu olan dudaklardan. Güzel kahkahası kayalık dağlarda yankılanırken düşündü genç oğlan: Korkak bir tavuk gibi davranmanın ne anlamı vardı?  Sonuçta birazdan kendi isteğiyle bırakacaktı kendini boşluğa o uçurumdan değil mi?

Gerilemiş olduğunu fark edince uçurumun uç kısmına doğru bir kaç adım attı. Son noktaya geldiğini anlayınca boşluğa doğru bir adim daha attı ve güzel yüzüne alaycı bir sırıtış ekleyerek, kafasını boşluğa doğru attığı adımından çekip tek varlığı olan yıldıza baktı tekrardan. "...merak etme sözünü dinleyeceğim"

Yine bu uçurumda tanıştıkları çocuk gelince aklına bu gece burda onunla karşılaştığı için şükretti. En azından yaşamının son saatlerinde ona hiç tatmadığı duyguyu az da olsa tattırmıştı. Onun tekrar buraya geleceğini biliyordu, bu yüzden defterini ona bir emanet olarak bırakmayı tercih etmişti. Bu evrende birlikte olamadığı çocukla başka bir evrende mutlu olmayı diledi. Tam arkasına dönmeden yandan bir bakış atarken fısıldamıştı. "Başka bir evrende beni bul büyülü çoçuk" Zaten boşlukta olan adımını dahada aşağı indirmiş ve hafifçe ileri doğru kendisini bıraktıktan sonra yüksek uçurumun tepesinden düşmesi pek geç olmamıştı. Mutsuz değildi, pişman değildi, kötü hissetmiyordu. Aksine mutluydu. Evine gidiyordu, gerçek evine. Çok sevdiği yıldızının yanına.

____________________________________
cok kotu oldu ya