Hatırlıyorum, o an sanki dün gibi.
Bir çocuk, yolun kenarına usulcana oturmuş küçük masum bir çocuk,
Masumiyetin apaçık füzûl ettiği çocuk,
Ama garip yüzündeki bir ifade,
Sevinç gösterisi yok.
Bir hüzün dalgalanmış yüzünde,
Yaşlar şahlanıyor gözlerinden,
Dramatik bir andı bu an.
Hatırlıyorum, o an sanki dün gibi,
"Kurtar beni abla, bu ızdırap verici dünyadan" dermişçesine bakıyordu yüzüme,
O an kendimi sonu gelmeyen bir labirentte hissetim
Koşuyordum, koşuyordum, ama hiç yollar bitmiyordu
Durdum, çocuğu görmemezlikten geldim.
Ve yola devam ettim.
Neden mi böyle yaptım? Ben de bilmiyordum.
Bildiğim tek birşey vardı. O da arkama döndüğümde çocuğun yüzündeki sükûtu hayaldi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Herkes Şiir Yazabilir
PoetryBir kalemimiz bir kağıdımız bir de hayallerimiz. Başka da neyimiz vardı ki... Eğer edebiyata aşıksan şiirlerimi okumaya davet ediyorum seni ت
