Bunaltıcı bir haziran günüydü. Hava öyle sıcaktı ki, vücudumdan süzülen terleri hissedebiliyordum. Alnımdan bir ter akıverdi, kaşlarım doğru süzülecek iken alnımdan silip attım. Sonrasında bir el omzuma 3 kez dokundu. Korktum ve ona baktım. Evet o'ydu...
Evet, işte geldi.
-Ben; Kaç saattir seni bekliyorum! Güneş neredeyse beni pişirdi!!!
-Saksuke; Heyy, uzun zamandır görüşmüyoruz illa beni böyle atarlı karşılaman mı gerek?!! Ayrıca...
Beni iki omzundam tutup gölgeli bir alana götürdü.
-Saksuke; Madem sıcakladın, güneşte durmaman gerektiğini bilmiyormusun seni aptal kız!!
-Ben; O kadar heyecanlıydım ki seni göreceğim için, aklımı yerle bir ettin. Seni ne kadar merak ettim.. Bilmiyorsun tabii!
Bir şey demedi ve bana sarıldı. Sıkıydı... Neredeyse beni boğacaktı. Omzumdan göz yaşı süzüldü.
-Ben; Saksuke! Ne oldu, iyi misin?
-Saksuke; Seni çok özledim Kasumi!!!!! Tabii bende seni çok merak ettim! Kaç defa sana mesaj attım, aradım seni. Haberin bile yok kesin!
-Ben; Ahh.. Bilmiyordum. Saksuke, telefonum bozuldu. Sana bunu söylememiş olabilirim. Yeni bir telefon almam lazım.. Ancak ne kadar part-time bir işte çalışsam da kendimi zar zor geçindiriyorum. Hem okul masrafları, yemek, kıyafet. Ayrıca dayımın bana her ay gönderdiği para bile yetmiyor bunlara. Dayıma söylemeye utanıyorum ama... Yani, demem o ki yeni bir telefon almam uzun sürer gibi görünüyor.
-Saksuke; Daha önce bana söyleseydin ya Kasumi!
-Ben; SAKSUKE LÜTFEN! kendimi acındırıyormuşum gibi görünüyorum değil mi? Sadece fazla içimi döktüm. Senden herhangi bir maddi yardım istemiyorum.
-Saksuke; Bu konuda fazla inatçısın Kasumi. Ayrıca sana maddi durumda bulunmamı dilenciye ekmek veriyormuşum gibi anlaman sinirimi bozuyor! Bazı durumlarda gururunu bir kenara koymalısın. Sadece aklında bulunsun.
-Ben; Ahh! Her neyse.. Unut! Biraz eğlenemezmiyiz? Döndün ve artık eskiden hep düşlediğimiz şeyleri yapsak!! Hatırlıyormusun.. 9 yaşında bulutların üstünde bir dünya olduğunu düşünürdüm. Sende inanmazdın. Ama ben hala inanıyorum, ve sana bunu bir gün ispatlayacağım. Dünya üzerinde en ama en yüksek yere çıkacağım, bulutların üstüne!
-Saksuke; (güler) .. Kasumi sen 17 yaşındasın ve hala bunlara mı inanıyorsun? Bir şey mi içtin sen? Bulutların sis olduğunu herkes bilir.
-Ben; Tabi ki biliyorum! Benim bahsettiğim bulutlar, bulut görünümlü görünen ama bulut olmayan "sahte bulut"lar. Üzerinde garip insanlar yaşıyormuş.Hadi ama! Bunu hep babaannen anlatırdı. Ama sen her seferinde saçma bulup dinlemediğiniçin hatırlamıyor olabilirsin.
-Saksuke; İyice saçmalıyorsuuuun! (lalalala diyerek uzaklaşıyor)
Arkasından koştum ve önüne geçtim. Onu durdurdum.
-Ben; Ben saçmalıyorsam sen de fena saçmalıyordun. Bir dakika! Bir dakika! Vampirlere inanan, hatta kendisinin de bir vampir olduğuna inanan kimdi??? Ah evet sendin!
Bana yaklaştı ve saçlarımı boynumdan çekti. Yüzünü boynuma yakınlaştırdı. Nefesini hissedebiliyordum. Sonra aniden dişlerini boynumaa geçirdi.
-Saksuke; Evet ben hala bir vampirim seni küçük cadaloz!
(Sonra gülüşmeye başlarlar.)
ÇOK İSTENİRSE 2. BÖLÜM GELEBİLİR..!!!!!!!!!
