Savior of The Moon

Kabanata 2

IT'S been four days ever since she escaped from that hellish household and she was so lucky that a woman with a kind heart take her  to her home and took care of her. The family wholeheartedly welcome her—well, except to a one person.

Sa pamamalagi niya sa mga ito ay hindi siya nalipasan ng gutom. Diana, the woman who took her, really did a good care. Pati na din ang asawa nitong doktor ay maganda din ang pakikitungo sa kaniya at minsan ay tinitignan ang lagay ng sugat niya.

Hindi na siya nagtataka kung bakit napaka-bait din ng bunso nilang anak na binata na siyang taga-dala ng kaniyang almusal at tanghalian dahil hindi niya pa rin kayang gumalaw ng maayos.

Ang panganay naman nitong anak ang nagdadala ng hapunan sa kaniya minsan na siyang parang mangangain sa tingin ngunit ang boses ay parang anghel. Katulad na lang ngayon, napayuko na lang ang dalaga sa talim ng tingin nito. She couldn't see any emotions in his eyes yet it scream intimidation.

"Your dinner." That's what he usually says. Inilapag nito ang tray sa mini cabinet na nasa kanan ng kaniyang kama. Inangat ng dalaga ang kaniyang tingin nang tumalikod na ang binata. Ganon lagi ang naging routine nito, ilalapag ang tray at aalis na walang sabi kaya hindi niya mawari ayaw ba nito sa kaniya.

"Sa-salamat." Aniya sa maliit na boses. Sa hina siguro ng boses nito ay hindi siya narinig ng binata't kaya nag patuloy itong lumabas ng kaniyang silid. Napakurot kurot niya tuloy ang kaniyang daliri sa hiya at uminit ang pisngi.

She let out a deep breath thinking that the man really hates her. For being a burden, maybe. Malaki ang utang na loob niya sa mga ito ngunit ayaw niyang maging pabigat. Her chest started to be heavy. Siguro nga ay gaanon ang tingin nito sa kaniya. Come to think of it, she's just a stranger na iniligtas lamang ng Ina nito.

She ate the food thinking about her plans after she gets better. Siguro ay maghahanap na lamang siya ng trabaho at bayaran ang utang niya sa mga ito. Matapos kumain ay pinuntahan siya ni Diana upang mabihisan at mapalitan ang bandages niya. Unti unting nang nag hihilom ang kaniyang sugat ngunit may mga malalaking sugat pa rin ang dumudugo at humahapdi.

"Napaka-ganda mong dalaga, Hija." Anito habang sinusuklay ang kaniyang buhok. Nakasuot na siya ng pantulog na sa tingin niya'y bago. She pinched her finger when her cheeks heated from embarrassment. Hindi kasi siya sanay sa mga ganoong papuri lalo na't puro pangi-insulto lang ang naririnig niya sa mga kaanak.

Napatawa ang ginang sa reaksyon niya. "Hindi ko pa pala alam ang pangalan mo, Hija. Ano bang pwede kong maitawag sa 'yo?" Tanong nito. Ngayon niya lang din naalalang hindi niya pa nasasabi ang pangalan niya sa kanila maliban lang sa bunso nilang anak dahil kinulit talaga siya ng binata.

Naging mailap din kasi siya sa mga ito. She thought that they will also hurt her like her Aunt's family. Katulad nila, mabait ang pagkakakilala niya sa mga ito noong unang mga araw niya itong nakasama ngunit di nag tagal ay parang isang bulang lumabas ang mga sungay nito.

But Diana's family is definitely far more different. They were kind and patient. Nothing like her abusive relatives.

"Ynarra Salcedo po..." Diana nodded, she think she heard that surname before but she just shake it off her mind. She smiled and continue combing Ynarra's soft black hair.

"Ang ganda ng pangalan mo, Hija. Bagay na bagay sa iyo." She remembered someone said that to her before too but she was too young at that time that she forgot the man's face but she can still clearly remember his deep voice.

"Isa kang malas! Putangina ka!"

"Tama na po! Ayoko na, tama na po!"

"Jissel, Ang ingay! Patahimik mo nga yang bruhang yan!"

"Wag po! Tama na po, Ate! Masakit po!"

Flames. Cries. Screams. Darkness.

Hinahabol ang hiningang napabangon ang dalaga. Napahawak siya sa kaniyang dibdib nang madama ang lakas ng tibok nito. Her face is full of sweat and tears. Makapal ang kumot na ginagamit niya ngunit nanlalamig ang buong katawan niya sa takot.

She cried quietly. Scared that someone might hear her. Nanginginig buong katawan niya nang bumukas ang pinto. Agad siyang bagsumiksik sa gilid ng kama habang yakap yakap nang mahigpit ang kubot na bumabalot sa katawan niya.

Napapikit siya nang biglang masilaw sa ilaw. Nakarinig siya ng mga hakbang na papalapit hanggang sa binalot siya ng matipunong pares na braso. "Shh." Dmitri, Diana's eldest son, stroke her hair trying to calm her while she cried. She can feel his shirt getting wet from her tears but she can't stop crying over the painful past the keeps playing in her head.

Parang sirang plaka ang mga sigaw, iyak, at ang papanakit sa kaniya. Her tears was like a heavy fall of rain that was calmed by the help of Dmitri. Unti unting humina ang kaniyang iyak, gumaan ang dibdib at bumigat ang talukap ng kaniyang mata.

DMITRI sighed softly. His hands was rough but he was gentle while putting Ynarra to the bed. Inayos niya ang unan at kinumutan niya ito ng maigi. She wiped her tears using wet wipes at tinuyo niya naman ito gamit ang face towel na tuyo.

He can feel how soft her white skin is. Wala sa sariling napa-titig siya sa maamong mukha ng dalagita. Her heart shaped face is perfect for her thin pink lips along with her pointed nose, long lashes, and her eyebrows that are not thick and not too thin. Among the ladies he had met, this girl in front of him has the most angelic face.

Napabalik sa wisyo ang binata nang bahagyang gumalaw ito. Napalunok siya't tumayo na. He fixed her hair that was covering her face. Itinapon niya muna sa trash can na nasa silid lang ang wipes na ginamit bago patayin ang ilaw at bumalik sa sariling silid.

He made sure she's fine before leaving.

---

Ynarra Faine Salcedo
(Ya-na-rra Feyn - Sal-se-do)