Jisung'un anlatımıylaİnsanlar hep çok acımasızlar ve öylede kalacaklar. Ön yargıları bizi tam anlamıyla bitirdi. Yıllarca kendimden çok Minho'yu düşündüm. Bana zorla bir şeyler yaptırmaya çalışırlarken aklımda sadece minho'nun beni ne kadar merak ettiği vardı.
İçimde küçük bir umut bile yoktu ama yinede camdan bakmaya devam ettim. Her zaman sarmaş dolaş olduğumuz yollar artık bana hiç iyi gelmiyordu. Ağladığım zaman laf yeme ihtimalim çok yüksek. Ben ne bu büyük evi istiyorum ne de para bana minho yetiyordu. Ama tanrı bana onuda çok gördü.
Sırf benim saçını örmem için saçını uzattığı günler dün gibi gözümün önündeydi. Şimdi ise çok soğuk ve baktıkça kalbimi darmadağın eden bir "aile" görüntüsü var.
Minho'yu öğrendiklerinde oluşan bağırış,dayak ve silah sesleri kafamda yankılanıyor. Ama o bunların hiç birini bilmiyor. Bilmesin benim güzel kalpli meleğim. Böyle şeyleri öğrenip üzülmesin benim için. O beni kötü bilsin ve benden nefret edip benim özlemimi çekmesin.Artık ona bakmaya korktuğum için televizyonlara bile bakamaz oldum. O istedigi her şeyi başarmıştı ama bunların hepsini ben olmadan yapmıştı. Onunla hem gurur duyuyorum hemde yanında olamadığım için çok üzülüyordum.
Ama sanmayın ki ben kötü bir babayım
Onlara her ne kadar sevgimi belli edemesemde onlara sonsuz saygım var.Geçen benim hakkımda konuştuklarını duydum. Benim ne kadar ilgisiz ve soğuk bir baba olduğumu konuşuyorlardı. Aklıma eskiden Minho ile olan anılarım geldi. Onun yanında ne kadar sevgi doluydum. İlerde çocuklarımız olunca onları nasıl seveceğimizden bahsetmiştik.
Çocuklarımı çok sevmek istiyorum ama yapamıyorum. Onlara baktıkça kalbimin dondugunu hissediyorum.
Herkes en çok hangimizi daha çok sevdiklerini sorunca ikiside düşünmeden annesini tercih ediyorlar. Haklılar zaten anneleri onlarla daha ilgili. Benim tek işlevim eve para getirip çocuklarıma ve eşime bakmak.
İçinde olduğum eve baktığımda aklıma ailemin beni zorla bir kadınla evlendirmesi geliyor. Kalbim acıyor ve oldukça bağırarak ağlıyorum. Televizyonu açıp onu yıllar sonra tekrar görmek istiyorum ama ellerim titriyor yapamıyorum.
"Ülkemizi temsil edecek olan önemli yarışma için sizin oylarınızla beraber Sayın Lee Know seçilmiştir. Ne düşünüyorsunuz bu hakkında Bayım?"
"Ülkemizin gururu olacağına çok eminim. Sonuçta koskoca Lee Know'dan bahsediyoruz hahaha"
"Eun Hee! KAPAT ŞU ŞEYİ HEMEN"
"Babacığım lütfen biraz daha dursun çok merak ediyoruum"
"EUN HEE EGER BUNU BIRAZ DAHA SURDURURSEN SINIRLENMEYE BAŞLAYACAĞIM. KAPAT SUNU HEMEN"
Küçük kız babasının bağırışından korkmuş olacak ki hemen televizyonu kapatıp odasına koştu.
Jisung'un kalbi titriyordu. Kendisinden başkaları ona iltifatlar edip adını ağızlarına alıyorlardı. Duyduğu cümleler kafasında dolaşırken yavaş yavaş her yer bulanıklaşmaya başlamıştı.
Kalbinde bir şeyler yerinden çıkıyor gibi hissediyordu. Gözleri dolu dolu odasına gitti ve yatağına oturup uzun bir süre boyunca duvara baktı. O sırada farketmeden eskiden Minho ile yazdığı şarkıyı mırıldanmaya başlamıştı."Uğramasın sana ne hüzün ne de keder...
Kalbim senden...senden vazgeçmeyecek
Korkma içimde aşkın hiç bitmeyecek
Eger istersen sonsuza dek sürecek
İnan bu adam hep seni... seni sevecek"
Derin derin nefes alıp verirken yavaş yavaş gözleri kapanmıştı ve derin bir uykuya dalmıştı
...
_________________________________________
Arkadaslar yanlış anlamayın jisung ölmedi bu arada.
Umarım biraz daha aydınlanmışsınızdır
Neyse tutmayayım ben sizi daha fazla
Baybayy
...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Hep Benim Yanımdasın- Minsung
FanfictionKabul et artık o'da tıpkı senin gibi sürdürüyor insan denen neslini Minsung~ Angst.