Gerçek hayattan alıntıdır.
"Hainliğin cezasını çekeceksin Sayın Jeon."
"ben kötü bir şey yapmadım efendim yemin ederim kötü bir şey yapmadım..."
"Sevmemen gereken birisini sevdin!Bu ahlaksızlık!İkiniz de hakettiğinizi bulacaksınız hainler!"
"Ne yaptım ben?Altı yaşındaki bir çocuğa tecavüz mü ettim?Kadınları evlerine giderken öldürüp,orda ne işi vardı mı dedim ben?Başkanım,ben sadece sevdim.Hâlâ da seviyorum.Bana istediğiniz cezayı verin.Onun cezasını da bana verin.Siz aciz kalpler,aşkı paradan ibaret sandığınız için kalbiniz taş olmuş Başkanım!Bizim zararsız aşkımıza karışmak yerine ülkeye odaklansaydınız eğer,şuan bu durumda olmazdık..."
bu Tokat gibi sözler aslında hep içimdeydi ama önceki ASIL başkanın verdiği ifade ve düşünce özgürlüğümüz kısıtlanıyor,fikirlerimizi söylediğimiz an zindanı boyluyorduk.
ve tabii ki gereken(?)yapıldı,gücüm alındı.İnsandım artık.
Taehyung ise vampirlere gönderilmişti ve akıbetini bilmiyordum...
Şimdiyse hayatımı sürdürmeye çalışıyorum,aşkımla tutuşuyorum.
Aniden sevdiğim bir arkadaşım geliyor;Taehyung hakkındaki gerçekleri anlatıyor.'hayır,o öyle birisi değil demek istiyorum.'demek istiyorum,diyemiyorum.Unutmaya çalışıyorum.
Okulda öğretmenim olacak piç tarafından taciz ediliyorum.
Ağlamak istiyorum,bir başa omuz koymak istiyorum,yok.
Yeni yeni insanlar gelip geçiyor,hepsinde onu arıyorum,yok.
vampirlerin hepsinin aynı olduğunu anlıyorum.
Antidepresanı dikiyorum kafama.
İçe içe vücut alışmış ölmüyorum.
Gidiyorum hastaneye.
Herkes kızıyor,üzülüyorum.
Taehyung hâlâ yok.
Ben onun için parçalanırken o kimlerle yatıp kalkıyor diye düşünüyorum...
Olmuyor dostlarım,yapamıyorum.
belki yüzüncü belki bininci intihar notumu yazıyorum.
Öldürüyorum kendimi.
Taehyung'tan hâlâ haber yok.
bitti
Ya bunu okulun basinda yazmisim sonra derslerden bakamamistim yarim kalsin da istemedim yeni bi hikayeye baslayasim var ama bilmiyorum.
