Chapter 28

17K 687 544
                                    

A/N: Not revising, just minor changes. Can't salvage the story anymore. Read at your own risk. Author apologizes for bad taste, gender-insensitivity and misrepresentation

--


Tahimik na inaayos ni Kathryn ang mga damit sa cabinet. Medyo hindi na rin kasi maayos lalo pa't busy siya sa mga eksena niya buong maghapon.


"So wait up, wait up. Give me one more chance, to make up, make up. I just need one last dance." She sang as she arranged the hangers in the cabinet. Napabuntong hininga siya noong ilabas niya mula sa bulsa ang pulang kahon na naglalaman ng kwintas at singsing.


Buong araw niyang nilayuan si Daniel. Wala rin namang ginagawang paraan ang lalaki para kausapin siya. Walang bati o kahit ngiti. And she's anticipating that after he told her to avoid him. Why the hell should I? She asked herself. I remember nothing. Maayos kaming naguusap noong isang araw, he even hugged me. What the fuck is happening? She inwardly rolled her eyes. I can't believe him. Bago kami pumunta ng Misibis nagkakaganyan din siya. Ang cold. Tapos ngayon, eto na naman? Ano siya, may pms? She huffed. Layuan pala ha? Edi layuan!


Natigil lamang siya noong may kumatok. "Wow, someone's knocking in the middle of the evening!" Naasar niyang sabi sa sarili. Tumunog uli ang doorbell. "Oo teka! Ang kulit, nandiyan na!"


Pero nagulat siya sa tumambad sa harap niya. It was Daniel looking drunk and wasted. Nakayuko ito at nakahawak sa magkabilang gilid ng pinto para hindi mawalan ng balanse. "Hi." He lifted his face.


Napahawak si Kathryn sa bibig noong makita niya ang hitsura ni Daniel. "Anong nangyari sayo?!" She shrieked as she hurriedly went closer to him. Kumapit sa kanya ang lalaki at doon niya nakumpirmang lasing nga ito. It was evident on the smell of his breath. But what surprised her the most are the wounds on his face. "Sinong gumawa sayo nito? Nakipagsuntukan ka ba?" Iginiya niya papasok ang lalaki.


"Yes." Ngingisi-ngising sagot ng lasing na si Daniel noong iupo siya ni Kathryn sa couch.


"And why the hell did you let yourself in this trouble?" Nameywang si Kathryn. She doesn't like how he sounded so relaxed. It was as if he was happy with what's happening with him.


"Aww, it's as if you care." He said mockingly and gestured his hand. Kathryn flared.


"May pakialam ako! Can't you see yourself?! Tignan mo nga yang mga sugat sa mukha mo?! Look at you, you look like a mess!"


"Because I am a mess!!! Everything about me is a mess! Wala nang natirang tama sa akin!" Bulyaw ni Daniel. Kathryn stepped back, taken by surprise. Pero agad nanlambot ang puso niya noong makita ang sakit sa mata niya. He was hurting and she wants to do is stop that.


"You will remain a mess until you do something to fix yourself!" Bawi ni Kathryn.


"But I can't fix myself without you!" Unti-unting bumukal ang mga luha.


"You know I can't!"


"Why not?!" Hinawakan niya si Kathryn sa magkabilang braso si Kathryn. "Bakit hindi pwede?!"

One More Yesterday (Minor Changes)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon