KARANLIK ODA

1. bölümün devamı

Nazlı;anne çantam nerde?

Ezgi (anne): dolaptadır baksana

Mira:(abla): ben taktım

Nazlı:niye takıyorsun? Sana kim izin verdi
Mira: istediğim kadar takarım sanane
Naz:(nazlının ikizi):beni kilerinide takiyo
Berk:(nazlının kardeşi): hadi ya baba bizi bekliyor?
Naz:hakaret ediyormu?
Nazlı:etmediği gün mü var
Ezgi: hadi inelim
Aras:(abi): nerdesiniz? çabuk olun
Ilgaz(baba): çabuk gelin sizinle evde gorusucez

Herkesin ayakları ve elleri titrerken nazlının rahat olması herkesi sasırtiyordu

Berk:sonunda geldik
Kardeşler:aynen
Nazlı:anne anne
Ezgi:noldu?
Naz:geldik insene
Mira:babam nerde?
Nazlı:sen ona baba mı diyosun
Mira:siz gidin ben beklicem daha sonra beklenmedik diye bizi rezil etmesin
Ezgi:hadi çocuklar gelin
İçeriye gelirken bir tabela yazılıydı ve şiirdi:

"Bırak onları onlar gitsinler,
Biz seninle hayatımızı yaşayalım.
Ben Leyla sen Mecnun
Bütün dünyayı kaldıralım"

Nazlı:waw "çok iyi acaba bende birgün bu şiir gibi yanarmıyım"
Mira: saçmalama bu adam başımızda oldukça değil yanmak ateş bile yakamayiz
Naz:nerden biliyorsun belki birgün bizi anlar artık hayatımıza karışmaz
Ezgi:keşke
Aras: boş yapmayın

Sonunda düğün bitmişti artık azarlanma vakti  eve gelmislerdi