🖤Chapter 9🖤

26 4 0
                                    


Author's pov

නම්ජූන් එන්න කලින් සෝරි ගෙදරට ඇවිල්ලා හිටියා. නාලා කියලා ඇද උඩට වෙලා ඈනුම් ඇර සෝරි නම්ජූන් එනකන් බලන් හිටියා.

" එයා අද එන එකක් නැද්ද ?"

සෝරි එයාටම එහෙම කියාගද්දි නම්ජූන් රූම් එකේ දොර ඇරගෙන ආවෙ හොඳ මූණකින් නම් නෙවෙයි.  සෝරි දිහාවත් බලන්නැතුව නම්ජූන් ඇද උඩින් වාඩි වෙලා අත්දෙකට ඔළුව ගහගත්තා.

" ඔප්පා ? මොනාද උනේ ?"

" මං දන්නෑ මේ මොනාද වෙන්නේ කියලා. ඒක කරන එකා මොකා උනත් උට මාත් එක්ක ප්‍රශ්නයක් තියෙනවනම් මගෙ ඉස්සරහට එන්න පුලුවන්නේ. හැංගිමුත්තන් සෙල්ලම් නොකර නිකන් එහෙම කෙනෙක් ඉන්නවා කියලා පෙන්නන්න විතරක්. බය ගුල්ලෙක්. "

නම්ජූන් එක දිගට කියාගෙන යද්දි එයා දිහා සෝරි තුෂ්නිම්භූත වෙලා වගේ බලන් හිටියේ එයා කියපු මෙලෝ සසරක් තේරුනේ නැති නිසා.

" ම්..මොනාද අනේ කියවන්නේ ? තේරෙන්නෑනෙ :/"

" අද කෙල්ලවත් කවුරුහරි මරලා දාලා. "

" ම්වෝ ???!! අනි වෙ ?? ඔප්පා... මම කිව්වා ඕක නවත්තන්න කියලා. මේක කවුරුහරි ප්ලෑන් කල්ලා කරන දෙයක්. නිකන් ජීවිත නැති වෙනවනේ ඔප්පා. ඕක නවත්තන්න දැන්වත්. "

" මං ඌව අල්ලගන්නකන් මම මේක දිගටම කරනවා. "

" මොකක් ?? නෝ මිච්චස්‍යෝ ?? අනි,, ඔයා එයා අල්ලගන්නකන් දිගටම කරනවා කියන්නේ ?? තව කී දෙනෙක්නම් ඔය විදිහට මැරෙන්නද ? මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එපා ඔප්පා. "

" 😏.. ඔයාව දාලාඌව අල්ලගන්න පුලුවන් වෙයිද ?"

" හහ් ?? මට මැරෙන්න බෑ "

"අනි.. හැමෝම ඔයාගෙ ආරක්ෂාවට දාලා ඒක කරන්නම් . ඔයාට පුලුවන්නේ ? අහ් මම මොකටද ඔයාගෙන් ඉල්ලීම් කරන්නේ ? ඔයා ඒක කරන්න ඕන. "

" බෑ.... අනේ මට බෑමැරෙන්න. තාම මට වයස 22 යි 😭" 

" කිව්වනේ මැරෙන්න දෙන්නෑ කියලා. දැන් ඔයාට ඕන උනේ මම ඔයා එක්ක ඉන්නනේ. දැන් ඒකනේ වෙන්න යන්නේ. ඔයාට බෑනම් ඉතින්... මම වෙන කෙනෙක් හොයාගන්නම්.. "

Let's Have A Sip Of Champagne 🍻🖤Where stories live. Discover now