In een cel?

96 11 4
                                    

Mijn moeder zag er bleek uit. Uitgelopen mascara. "Hoe kon je dit ons aandoen?" Zei mijn moeder verdrietig. Aandoen? Ik had niets gedaan!

"Maar mam! Ik, ik." Zei ik. "Weet je eva, we weten allang dat jij de moordenaar van Elise bent. Waarom? Waarom mijn dochter?" Riep ze plotseling boos. Ze liep half rennend de kamer uit. Ik was weer alleen. Maar, ik had niets gedaan. Dat wist ik zeker. Ik had niets gedaan. Werdt ik gek? Had ik toch iets gedaan? Maar hoe? Ik zuchte. Ik keek eens goed rond. Een bed, een wastafel, een bureau en een stoel. Dat was het. Was ik nu een cel?

SchuldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu