BTS (YN) Mafya Abilerim

2. Sezon 9. Bölüm

YouTube: Ailurophile Minho

Başlayalım...

Yn: Anna

Abimler hazırlanıp çıkalı az bir süre olmuştu. Peşlerinden ben de hazırlanmıştım, Nayeon unniem ile çıkmak üzereydik.

Nayeon: Emin misin? Ya bir şey olursa?

Anna: Eğer ben gitmezsem abimlere bir şey olacak. Düşman ve Annabelle ben olduğum sürece onlara hiçbir şey yapamaz.

Nayeon: Anna, seni üzmek istemiyorum ama gerçekten bu durumda bunu başarabileceğine emin misin? Onlar kadar hızlı hareket edebecek misin?

Anna: Abimler için elimden geleni yapacağım unnie. Gerekirse senin de bana yardım edeceğinden eminim.

Nayeon: Sen... Benden yardım mı istiyorsun? Normalde birinden yardım isteyecek biri değilsin Anna. Her işi kendin halletmeye alışık bir kızsın.

Anna: Evet ama... Biliyorsun, çok çaresiz hissediyorum kendimi. Yani... Yürüyememek beni çok kısıtlıyor unnie. Yürüyemeyince özgürlüğün kısıtlanmış gibi hissediyorum. Bu beni rahatsız ediyor.

Nayeon: Seni anlayabiliyorum. Yerinde durmayan bir kızsın. Hareketli ve enerjiksin. Fakat bu durum seni oldukça kısıtlıyor. Ama  hâlâ çok güçlüsün Anna. Bu durumda bile abinleri korumak için göreve geliyorsun. Karşında zayıf kişiler yok.

Anna: Başka seçeneğim mi var unnie? Hem de o adam fazla yaşadı bile. Şu anda onun yüzünden abimlere rol yapıyorum! Onun yüzünden özgürlüğüm kısıtlanmış!

Nayeon: Seni anlıyorum. Artık gitsek iyi olur. Galiba durdukça daha da sinirleniyorsun.

Anna: Doğru tespit, hadi gidelim.

Nayeon unniem ile evden çıkıp arabaya zar zor bindik. Sessiz yolculuğumuzda sadece kafamın içinden planlar yapıyordum. Kendimi planlara o kadar kaptırmıştım ki zamanın nasıl geçtiğini ve görev yerine ulaştığımızı fark etmemiştim.

Nayeon: Silah sesleri geliyor. Göreve başladılar bile. İnmek zor olacak.

Anna: Arabayı az gerideki çalılıkların arasına bırak. Oraya kadar isabet alamazlar.

Nayeon: Haklısın. Benden daha tecrübeli değilsin ama daha iyisin Anna.

Anna: Ne sandın?

Nayeon unniem ile gülerken arabayı yavaşça geriye çektik. Şu anda araba görev yerinden görünmezdi ama fark edilse bile silahla isabet etmeleri zor olacaktı.

Nayeon unniem benden önce arabadan inip bagajdaki katlanmış tekerlekli sandalyemi aldı. Tekerlekli sandalyemi iterek yanıma getirdi ve beni kaldırarak tekerlekli sandalyeme oturttu. Ne olursa olsun bugün Düşman'ı yenecektim.

Nayeon unniem arabayı kapatıp kenardan sinsice görev alanına doğru tekerlekli sandalyemi de arkadan sürerek ilerledi. Şu anda onun kalkanı olabilirdim, biri bizi fark etseydi ilk vurulacak kişi bendim ama ipler tamamen Nayeon unniemin elindeydi. Bana bir şey olursa sorumlusu oydu ve bunu istemezdi.

Silah sesleri daha net duyulur hâle geldi. Görev yerine az mesafemiz kalmışken biri camdan bize isabet aldı ve kurşun tam ayağımın yanına sertçe düştü. Nayeon unniem panik yapıp hızlıca ilerlemeye başladı. Ben ise tekerlekli sandalyeyi durdurması için ona bağırıyordum.

Anna: Unnie! Kaçmamalısın!

Nayeon: Kurşun sana isabet edecekti!

Anna: Silahını çıkarıp vur onu!