Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesi, her şeyi bırakıp tenha, kuytu köşe bir yerde kafa dinlemeye ihtiyacım vardı. Uzaklaşmak, kaçmak istiyordum. Unutmak... Yeniden doğmak. Choi Soobin olarak değil bu sefer. Başka bir bedende, başka bir kişilikte doğmalıyım. Bu hayattaki Soobin olmaktan çok yoruldum. Aşka yenik düşmekten, her seferinde Choi Yeonjun'u sevmekten, vazgeçememekten yoruldum. Choi Yeonjun... 20'li yaşlarımın, gençliğimin, duygularımın katili o adam.
Lisede başlayan aşkım, aynı üniversiteyi kazanmamızla daha da harmanlandı. O okulun serseri, havalı, umursamaz ve tek gecelik ilişkiler adamı oldu. Ben ise onu uzaktan seven, derslerinden ve Yeonjun'dan başka bir şey düşünmeyen sınıfın sessiz çocuğu...
Lisedeyken sınıf başkanımız olduğunda dikkatimi çekmişti. Günlerin birinde bir teneffüs bitiminde, sınıfı koordine ederken derse geç kaldığımdan dolayı beni hocaya söyleyeceğini demesiyle başlamıştı hayatımdaki varlığı. O gündür, bugündür tam 7 senedir hayatımdaydı bu adam.
Teneffüslerde bazen kütüphanede ders çalıştığımdan dolayı derslere geç kalırdım. Başlarda hocaya şikayet etse de, ders çalıştığımı öğrendiğinden beri hocaya tek kelime etmemişti benim hakkımda. Böylece bir sempati kazanmıştı kalbimde. Çoğu zaman onu kıskanırdım, çünkü herkesle özellikle okuldaki çoğu kızla muhabbeti vardı. Az görmemiştim duvar aralarına, ya da kuytu köşeye sıkıştırıp öptüğü kızları...
Serseriydi, herkesle flörtleşirdi. Ama iyi biriydi. Özellikle bana karşı. Tabii o zamanlar ben öyle düşünürdüm. Bazı teneffüslerde kütüphaneye yanıma gelir, kahve getirirdi. Saçlarımı okşar ve kolay gelsin deyip giderdi. Yaptığı bu küçük jestlerin kalbime iyi gelmediğini bilse yapmayacağından adım kadar emindim. Çünkü Yeonjun denen bu herif o zamanlar homofobik bir pisliğin tekiydi.
Üniversiteye geçtiğimizde olgunlaşmasına bağlamıştım, bu homofobik tavrını yenmesini ve bizi anlamasını. Hatta o zamanlar kimliğini kabullenmediği için böyle saçma fikirlere sahip olduğunu düşünmüştüm. Böyle düşünmemi sağlamıştı çünkü sarhoş olduğu gecenin birinde adımı sayıklayarak öpmüştü beni. Sebebinin o gün çok sarhoş olduğu için beni kız arkadaşı olarak hayal etmesi olduğunu ertesi gün kendisi söylemişti. Yüzsüzdü, yaptıklarının üstünü böyle saçma sapan bahanelerle örtmeye çalışırdı.
Aptaldım, o gün yaptığı itirafta öğrendiğim kız arkadaşına rağmen sevmekten vazgeçemiyordum onu. Serseri herifin tekiydi demiştim değil mi? Bu serseri herif o kıza aşıktı.
Gözlerinden anlıyordum, ben gibi bakıyordu ona. Benim ona baktığım gibi uzun uzun, gözlerinden yıldızlar saçarak. Yeonjun benim yıldızımdı, lisede tek başına ve yalnız olduğum o günlerde ışık tutmuştu hayatıma.
Tek derdim derslerim ve notlar iken artık hayatımda odaklanmam, tatmam gereken başka bir duygu daha olduğunu keşfetmiştim. Aşk denen bu duygu, tadı acı bir meyveye dönüştü zamanla benim için.
