02

135 30 7
                                    

A/N 

ජන්කුක් හිටියෙ එයාගෙ කාමරේ ඇද උඩ හාන්සිවෙලා. ඔලුව යටින් එක අතක් තියාගෙන සුදු පාට සිවිලිම දිහා ජන්කුක් බලන් හිටියෙ හිස් හැඟීමකින්. සිවිලිම දිහා බලන් හිටිය ජන්කුක්ගෙ එක ඇහැකින් කඳුලු බිඳුවක් රූටලා පහලට කඩන් වැටුණත් ජන්කුක් ඒ ගැන කිසිම තැකීමක් නොකර ඉදියා. හරියට කඳුලු ගැලුවේ තමන්ගෙ ඇහෙන් නෙමෙ වගේ.

හොඳ හුස්මක් ඉහලට ගත් ජන්කුක් තදින් ඇස් පියා ගත්තෙ කඳුලු බිඳු එක දෙක කම්බුල් දිගේ ගලාගෙන යනකොට. ජන්කුක් දිහා බලන ඕනම කෙනෙක්ට පෙනවා ඒ මුණේ තියෙනව විඩාබර බව, ඇස් වල තියෙන වේදනාව.

ජන්කුක් ඉන්නෙ මොකක්ම හරි ලොකු දෙයක් හිතේ හිරකරගෙන වේදනාවෙන්. වේදනාවෙන්න පිරුන් ඇස්, විඩෙන් විඩේ පහල හෙළන බර සුසුම් කොල්ලගේ හිතේ තියන වේදනාව මනාව කියා පෑවා. ඒ විතරක්ද ඒ ඇස් වල ගලන කඳුලු කුමක් හෝ ලොකු කාරණයක් කියනවා.

කල්පනා සාගරයේ ගැඹුරටම කිදා බැස සිටි ජන්කුක් පියවි සිහියට එන්නෙ කාමරේ දොරට තට්ටු කරන හඩින්. ගැස්සිලා ඔලුව උස්සලා දොර දිහා බලපු කොල්ලා වේගෙන් ඇස් පිහිඳ ගන්නෙ එන කෙනාට තමන්ගෙ කඳුලු නොපෙන්වා ඉන්නයි.

" ඔප්පා මන් එන්නද?..."

" එන්න යූනා... "

එහා පැත්තෙන් ඇහුණ හායුන්ගේ හඩත් එක්කම පිළිතුරු වශයෙන් ජන්කුක් ඇයට ඇතුලට ඒමට අවසර දුන්නා. 

" මේ රෑ මොකද මගේ රූම් එකට ආවෙ..."

තමන්ගෙ ඇඳෙන් ඉදාගත්ත හායුන් දිහා බලන් ජන්කුක් අහනකොට කෙල්ල කරේ හරි ලස්සනට හිනාවුණ එක.

" මට නින්ද යන්නෙ නෑ හලෝ..."

කටත් ඇද කර කර පොඩි ළමයෙක් වගේ කෙල්ල කියන දිහා කොල්ලා බලන් හිටියෙ හරි ආදරෙන්.

" නින්ද යන්නෙ නෑ... "

" හ්ම්ම්. මන් අද ඔයා ගාවින් නිදාගන්නද ඔප්පා..."

දැනටමත් හාන්සිවෙලා ඉන්න ජන්කුක් දිහා බලන් හායුන් ඇහුවේ හුරතල් විදියට.

" ම්ම්ම් එන්න..."

කෙල්ලගේ කලු බෝල ඇස් දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටිය කොල්ලා තමන්ගෙ එහා පැත්තට තට්ටුවක් දාලා කියනකොට කෙල්ලගේ මුණේ මලක් පිපුණා වගේ වුණා.

ENDLESS LOVE <||PJM||> my director season 02 ONHOLDDonde viven las historias. Descúbrelo ahora