Χωρίς Εσένα

Η αρχή

Η ιστορία μου ξεκινάει τότε που γνώρισα τον Mark . Όταν τον γνώρισα σταμάτησα να αισθάνομαι μόνη ένιωσα ότι για κάποιον ήμουν σημαντική όμως δεν κράτησε πολύ. Μια μέρα χάθηκε χωρίς λόγο και εγώ βυθίστηκα στη μοναξιά.Δεν μιλούσα, ήταν σαν μην ζώ, αλλά όλα άλλαξαν όταν ταξίδεψα πίσω θυμάσαι; Ήταν 16 Δεκεμβρίου λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Είμαι η Rose και αυτή είναι η ιστορία μου για το πώς ταξίδεψα πίσω στο χρόνο για να σώσω αυτόν που αγαπώ. Ας ξεκινήσουμε...

Θυμάμαι ότι ήμουν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, σπουδάζω ιστορία και έτσι εκεί που διάβαζα είδα ξαφνικά μπροστά μου έναν μελαχρινό, με κάστανα μάτια καιμε ένα χαμόγελο που σε έκανε να ξεχνάς τα πάντα.

Γειά σου! Είπε και εγώ σκέφτηκα ότι κάνει κάποιο λάθος, δεν μιλάει σε εμένα.Τότε σαν χαρακτήρας ήμουν κλειστή.

Γειά, απάντησα και έφυγα σαν να με κυνηγούσαν.Φοβόμουν μήπως πω κάτι λάθος και δεν του άρεσω.Φοβομουν μήπως δεν αρέσω . Σκέφτηκα τι χαζή που ήμουν

Τότε την επόμενη μέρα τον συνάντησα ξανά στη λέσχη του πανεπιστημίου, αλλά δεν ήταν μόνος, μαζί του ήταν μια μελαχρινή κοπέλα είχα αμφιβολίες.Σκεφτόμουν να είναι φίλη του ή κοπέλα του; Γιατί  κοιτάει τότε;
Κάθισα να φάω και τότε ξαναήρθε

(Ο διάλογος είναι εναλλάξ Μάρκ ,έπειτα Rose)

"Χθές έφυγες πολύ γρήγορα."

"Συγνώμη ξέχασα το μάτι της κουζίνας ανοιχτό και φοβήθηκα".

"Κατάλαβα... Είμαι ο Μάρκ"

"Είμαι η Rose"

"Ιστορία σπουδάζεις;"

"Ναι είμαι στο πρώτο έτος εσύ;"

"Εγώ τέταρτο έτος είμαι."

"Α! Τελειώνεις φέτος."

"Ναι, σκεφτόμουν αν ήθελες να βγούμε"

"Γιατί;"

"Γιατί μου αρέσεις"

"Δεν με ξέρεις;"

"Για αυτό θέλω να βγούμε για να σε μάθω"

"Όμως μου φαίνεσαι γνωστός έχουμε ξανασυναντηθεί;"

"Δεν το νομίζω, θα σε θυμόμουν."

'Πάμε σινεμά;"

"Εντάξει τα λέμε 8 η ώρα έξω από τις εστίες εκεί μένω."

"Έγινε!"

  Έτσι λοιπόν πήγα στο δωμάτιο μου κοιμήθηκα για μία ώρα ,όμως το περίεργο ήταν ότι τον ονειρεύτηκα.Ειδα αυτόν και εμένα με ρούχα άλλης εποχής να αγκαλιάζομαστε και έπειτα αυτός να φωνάζει "τρέχα" τότε ξύπνησα.Τι ήτανε αυτό το όνειρο; Γιατί αισθάνομαι ότι τον έχω ξαναδεί;