Jennifer
De deur gaat met een knal open. "Ah daar ben je." Hij komt dichterbij en gaat naast me op bed zitten. "Jennifer?" ik draai me om en doe alsof ik net wakker ben. Ik strek me uit en gaap. Jesse geeft me een kus op men voorhoofd, maar dan geeft hij een kus op men wang. Daarna gaat hij met zijn mond naar mijn hals, hij hijgt in men oor. "Jennifer, je bent van mij." Rillingen lopen over mijn ruggengraat.
In de verte hoor ik mijn naam "Jen." "Wake up Jen, everything is fine, your save." Langzaam wordt ik wakker, ik kijk om mij heen. Ik voel een warm lichaam tegen m'n rug handen om mijn schouders. De paniek neemt mijn lichaam over, snel worstel ik mij uit de houdgreep en sta ik bibberend naast bed. Plots zie ik Niall geschrokken kijken. "Okay whatever it is, you need to tell me, this is not okay." De tranen rollen over mijn wangen. Niall gaat tegenover mij op de rand van het bed zitten met een bezorgd gezicht. "What happend to you?" Zijn handen pakken de mijne en hij trekt mij naar hem toe. Ik probeerde het tegen te houden, maar ik geef het over.
Hier liggen we dan, zijn shirt doorweekt van mijn tranen, hij probeert mij te kalmeren, maar het werkt niet. Ik kan m'n tranen niet inhouden en ze blijven maar gaan.
Mijn leven speelt zich af.
"Jennifer food is ready!" Snel gooi ik mijn speelgoed aan de kant en ren ik naar de keuken toe. Mijn pleegmoeder heeft mij dino aardappeltjes beloofd met mijn lievelingstoetje, rabarber mouse. Ik eet mijn eten op, maar ik kan niet meer. "Jennifer last bite, just one more" zei Olga, mijn pleegmoeder. Mijn pleegvader schenkt nog een glas wijn in en drinkt hem in één keer leeg en schenkt het glas nog een keer vol.
Na het eten en helpen ruimen vraag ik of ik weer naar de speelkamer mag. Ik ren naar al het speelgoed toe en ga weer bezig met de knex achtbaan. Een paar minuten later staat mijn pleegvader in de deuropening. "Olga is feeding the cows, she'll be here soon, you can help tomorrow, bit first a goodnight sleep." Zei hij in de deuropening. Nadat ik mijn tanden heb gepoetst ga ik naar mijn slaapkamer toe, peter is achter mij aangelopen en gaat naast mij zitten. "You want me to read a book?" Ik knik en peter pakt een boek van de plank. Hij begint ergens midden in het boek en langzaam val ik in slaap.
Ik schrik wakker "Sshh, its normal, I just like you, you sleep better when its done." Zijn handen zitten in mijn onderbroek, het voelt vreemd, waarom doet hij dit? Zijn vingers gaan heen en weer in een gat? Zit daar ook een gat? Zit die in mijn poeperd? Bah!
Dan trekt die mijn onderbroekje uit, hij gaat met zijn hoofd naar mijn plasser, begint te likken en kusjes te geven. "Its okay, you"ll sleep so good" mijn benen worden uit elkaar gelegd, zijn onderbroek gaat uit en dan zie ik iets wat ik nog nooit heb gezien, wat is dat?! Zo hoort een piemeltje er niet uit te zien? Hij spuugt in zijn hand en maakt daarmee zijn piemel vies, dan drukt die hem in mij. "Aaaahh!!!" Schreeuw ik van de pijn. Zijn hand bedekt mijn mond "ssh, don't yell!" Zijn lichaam drukt zich tegen de mijne, telkens overnieuw.
Niall
"Hey, you can tell me everything, whatever it is" Jennifer kijkt niet op of om, maar blijft snikkend tegen mij aanliggen. Ik knuffel haar stevig totdat wij samen inslaap vallen.
Dan hoor ik gestommel, ik wordt wakker en kijk op mijn wekker "2:00". Ik kijk om me heen, maar Jennifer is nergens te bekennen. Ik sta op en realiseer mij dat ik mijn shirt vannacht ergens heb uit moeten getrokken. Zachtjes loop ik naar de woonkamer en hoor ik gesnik. Ik blijf in de deuropening staan.
Het spijt me, ik irriteer mij aan de engelse stukjes dus ik doe het in het Nederlands.
"Ik wil het je vertellen, maar... " Ze begint weer te snikken. Ik blijf stil in de deuropening staan en wacht tot ze haar zin afmaakt. "Maar het is zoveel" zegt ze. Zwijgend geef ik haar de tijd. "Mijn eerste adoptieadres, de man, verkrachte mij toen ik 7 was. Ik was zo blij na 2 jaar eindelijk naar huis te mogen, met zulke lieve mensen"
Ik schrik, en ze gaat maar door over alle adressen waar ze is gebleven en wat ze hebben gedaan, hoe ze een halfjaar geleden bijna zelfmoord heeft gepleegd, hoe bommel haar leven daar nog moeilijker heeft gemaakt. Wie haar ouders zijn en wat zij haar hebben aangedaan. Hoe kunnen mensen dit doen, waarom?!
Ik loop naar haar toe "Zin in pizza? En ijs? Want ik heb er wel zin in." Ze knikt, en lacht met alle tranen die van haar wangen afrollen. "Dat zal nooit meer gebeuren, daar gaan wij voor zorgen, okay?" Jennifer kijkt me aan alsof ik bullshit spreek. "Okay?!" "Okay" reageert ze zachtjes terug.
Na pizza bestelt te hebben, hebben we een film uitgekozen. Jennifer leunt tegen me aan en probeert volgens mij niet in slaap te vallen. "Wil je nog pizza?" Nee knikt ze. De doos leg ik op tafel neer, gooi mijn arm om haar heen en pak de deken die naast me ligt met de bak ijs en twee lepels. Tot ik een lepel voel vallen op mn buik, ik kijk naar beneden en ja hoor, mijn 2e shirt van de nacht geruïneerd door haar. Ik pak zachtjes het ijs met dezelfde lepel van mijn shirt en gooi het in de bak. Doe de tv uit en probeer ook te slapen. Handig zo'n hoekbank.
