De jongens lopen naar Bommel haar kamertje toe boven aan de trap. Vanaf daar heb je uitzicht op alles in het gebouw. Tegenover het kantoortje zit een groot raam, als je vanaf het kantoort kijkt kun je de zee zien.
De jongens en Bommel hebben een heel lang gesprek, net wanneer ik op wil staan en weg wil lopen, roept Bommel dat ik moet komen. De jongens kijken mij met een serieuse blik aan. Ik kijk met een arrogante blik terug. "Deze jongens willen je leren kennen. Ga even zitten, stel haar gerust een aantal vragen. Iemand wat drinken?"
Sinds wanneer is Bommel zo vriendelijk. De jongens schudden tegelijk. "Oke, ik ga even wat in het huis doen. Roep maar wanneer jullie klaar zijn." Ze knikken, ik kijk Bommel met een verwaande blik aan.
Ik loop het kantoortje in van Bommel en ga op het bureau zitten. Totdat ik wat beter kijk "Oliver?"
Oliver moet lachen er rolt een traan van zijn gezicht. "Jennifer?"
Ik voel een steek in mijn buik, ik sta op en spring om de hals van Oliver.
Ik ben boos, maar ook heel opgelucht en blij. Hoezo komt hij hierheen met zijn vrienden? Durft hij niet alleen?
Een van de jongens staat op. "Wil je is gaan staan?" ik ga staan en ik ben net zo groot als hem. "Draai is een rondje" De jongens moeten lachen. Ik doe voor het eerst iets wat een ander zegt. Hij bekijkt me van top tot teen. "Goedgekeurd toch jongens?" Ik kijk de jongens met een arrogante blik aan.
"Pak je jouw spullen?" Vraagt Oliver mij met tranen die van z'n wangen afrollen. Ik knik snel en ren naar mijn kamer. Ik pak een tas onder mijn bed vandaan en prop al mijn kleren erin. Daarna pak ik nog een tas en stop de rest van mij spulletjes erin.
