"Seninle ağlamak, seninle gülmek, her dakikamı her günümü seninle paylaşmak yalnız günlerimi değil, kalbimide seninle paylaşmak istiyorum Chaeyoung, seni seviyorum"
üstümüzü bile değiştirmeden yola çıkmıştık jennie yürüyerek gitmek istediğini söyledi kabul ettim yolds yürüyorduk jennie'nin beni nereye götüreceğini söylemesini bekliyordum cidden çok merak ediyordum çünkü hiç gitmediğim bir yere benziyordu artık dayanamadım ve jennie'ye
"Jennie artık nereye gittiğimizi söyler misin?"
"Az kaldı sabret"
Sabredemezdim çok merak ediyordum yaklaşık 10-15 dakika içinde orada olmuştuk çok huzurlu kimsenin olmadığı ve varlığından haberdar olmadığım bir yere gelmiştik
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burası çok hoştu ve kimse yoktu tek ikimiz vardık bu yüzden daha bir hoştu yeşilliklere oturduk ve nehiri izlemeye başladık ortam sessizdi ve bu sessizliği bozan o olmuştu
"Güzel mi"
"Evet... Burayı nasıl buldun"
"Hm?"
"Burayı nasıl buldun kimse bilmiyor ya ondan dedim"
"Yanlız kalmak istediğimde ya sahile yada nehirlerin olduğu yerlere giderdim. Burası çok bilinmeyen bir yer olduğu için buraya geliyorum aslında burayı sadece ben biliyorum abime bile söylemedim. Buraya ilk kez biriyle, seninle geliyorum"
"Anladım"
"Bu nehirin derinlikleri neden karanlık biliyormusun?"
"Neden"
"Bu nehirin derinlikleri benim hayatımın özeti; tek bir ışık, umut yok. Sadece karanlık."
Sustum. Sadece sustum. Ne diyebilirdim ki? Çektiği acıları bilmiyorum, karanlık derken neyden bahsettiğini, neden umut ışığının olmadığını, neden hayatını nehirin karanlık ve soğuk suları ile özetlediğini bilmiyorum. Onun hakkında hiç birşey bilmiyorum.
"Benim hayatım karanlıktan ibaretti. Okunmak istenmeyen renksiz bir kitap gibiydim, bir hevesle alınıp hevesi kaçınca kenara atılan bir oyuncak gibi, Yenisi alınınca unutulan eşya gibi, Yenisi bozulursa yerini tutsun diye yedekten alınan oyuncak araba gibi. Hep arka plana atıldım ben. Kimse benim gitmemden korkmadı. Sadece nefret ettiler, sadece acımasızlaştılar. Kaç kez denedim insanları memmun etmeyi biliyor musun kaç kez?! Hiçbir zaman onları memnun edemedim. Aksine, daha da batırdım. Neden ha!? Neden? Neden ben buyum? Neden insanları mutlu yada memnun edemiyorum? Hayatım boyunca insanları memnun etmeye çalıştım. Yalnız kalmak istiyorum diyorum, kendimi bulamıyorum. Sadece soruyorum; neden? Artık ne anlatmaya kelimem kaldı ne de dayanmaya gücüm"
Ona sarıldım. Sadece sarıldım. Başka ne yapabilirdim ki? Başka birşey yapabilseydim yemin ederim yapardım. Ama yapamadım. Sadece sarılmakla kaldım.
