Nişanın üstünden 1 ay geçmisti. Seyran ve Ferit çok mutlulardı.
Seyran mışıl mışıl uyurken bir el nazikçe saçlarını okşar.
"Hadi uyan güzelim"
Annesinin olduğunu düşünerek
"Anne 5 dakika daha. Lütfeen"
"Sevgilim.. ben ferit..."
Diyince Seyran birden kalkar ve şaşkınlıkla
"Ferit? Ne işin var senin burda?"
"Seni kaçırmaya geldim hadi kalk hazırlan"
"Ne.. Ne kaçırması?"
"Of Seyran. Ne kaçırması olabilir? Kahvaltıya götürücem hadi kalk."
"Tamam. Sen çık, ben hazırlanırım"
...
Seyran hazırlanır ve aşağı iner. Herkese günaydın dedikten sonra Ferit ile çıkarlar.
Her zamanki gibi acai bowl yemeye gelirler.
Kahvaltılarını yaparken bir yandan da sohbet ederler...
Kahvaltıdan sonra bir parka gidip banklara otururlar.
Seyran ve Ferit güzel güzel otururken feritin gözü yan bankta ki adama takılır.
"Noldu Ferit, neye bakıyorsun?"
"Su adam sabahtan beri seni izliyor. Öğrenelim bakalım derdi neymiş."
Ferit kalkar ve yanina gider Seyran da arkasından
"Ferit dur!" Diye bağırır ama ferit duymazdan gelerek gitmeye devam eder.
"Hayırdır kardeş? Neye bakiyon sabahtan beri? Ne var orda, ayı mı oynuyor?"
"Sanane? İstediğim yere bakarım."
Ferit yakasına yapışarak
"Bakamazsın. Benim sevgilime bakamazsın"
Diye bağırır.
Seyran da ikisini ayırmaya çalışır.
Ferit yumruklar atmaya başlar
"Tamam sakin ol. Bir daha bakmam. Bırak beni" der.
Ferit sinirle bırakır.
"Kusura bakmayın"
"Defol git"
Arabaya binerler. Seyranin evinin yolunu tutarlar
"Ferit iyi misin?"
"İyiyim"
"Ne gerek vardı şimdi. Ne güzel oturuyorduk. Durduk yere huzurumuz kaçtı"
"Seyran sende ki bu rahatlık nereden geliyor? Adam ağzını ayırmış orda seni dikizliyor. Hiç mi rahatsız olmadın?"
"Oldum tabiki Ferit ama illa şiddet mi lazımdı, kalkar giderdik"
"Ne güzel haddini bildirdim işte"
"Ah Ferit Ah! Napıcam ben senle acaba"
Der ve gülerler.
"Çok seviyorum seni"
"Bende... çok..."
Yolda giderken feritin telefonu çalar. Arayan gülgündür.
"Efendim"
"Oğlum ne yapıyorsun?"
"Seyranlayım anne"
"Ooo.. İyi iyi. Güzel gelinim nasıl?"
Telefon hoparlördedir.
"İyiyim Gülgün annecim. Sen nasılsın?"
"İyiyim güzel kızım benim"
"Evet annecim niye aramıştın?"
"Öylesine aradım oğlum. Kaç saattir sesin soluğun çıkmıyor. Merak ettim."
"Seyranlaydım anne"
"Tamam oğlum görüşürüz "
Der ve kapatır.
...
Nihayet eve gelmişlerdir. Kapıyı açan berkaydır.
"Oo hoş geldiniz."
"Selam Berkay" der Ferit.
Berkay eliyle 'buyrun' işareti yapar.
...
Büyük bir ısrar sonucu Ferit yemeğe kalır.
Güzel güzel yemek yerken Kazım konuya girer
"Ee cocuklar nişanı yaptık sırada düğün var. Fikriniz nedir bu konuda? Bana kalırsa hiç uzatmamak lazım. Ama tabiki son kararı siz vereceksiniz."
Ferit söze girer
"Bence de Kazım baba hiç uzatmayalım. Ne gerek var dimi?"
Seyran endişe ile
"Aa Ne gerek var canım her şeyi oldu bittiye getirmeye. Ayrıca ben daha üniversite ikinci sınıfım. Okulum bitsin öyle."
"Oha Seyran. Senin okulun daha ne zaman biter ya."
"Ne oha Ferit. Ben okumak istiyorum. Evlenip de eve tıkılmak değil. Okeyy?"
"Seyran evlenince kimse senin elinden okuma hakkını almayacak zaten"
"Ben öyle bir şey demedim Ferit"
Seyran ve feritin kavgası gittikçe büyüyordu. Bu işin sonunun kötü biteceği belliydi.
"Öyle bir şey demediysen neden evlenmek istemiyorsun? Yani aklında bir şüphe varsa söyle de bilelim."
Kazım araya girer
"Cocuklar tamam sakin olun. En iyisi bunu ailelerin konuşması"
"Bir dakika baba. Benim Ne gibi şüphem olabilir Ferit. Seni ne kadar çok sevdiğimi gayet iyi biliyorsun"
"Bilmiyorumdur belki de seyran"
Der. Bu söz herkesin susmasına neden olur. Seyranin gözünden yaşlar akar.
Ayağa kalkar, yüzüğü çıkartıp ferite fırlatır ve hızlıca gider.
Ferit de arkasından hemen eve gider.
--------------------------------------------------------------
AfRam hikayemi de okumayı unutmayınnnnn❣❣❣
Takip eder oy verir ve yorum yaparsanız çok sevinirimmmm💖
Umarım okuyan herkes beğenir 🌸
