7 gün geçti, hâlâ evden çıkmadım çünkü çıkmak için bir sebebim yok. Kendime baktığımda bir hobim de yok aslında, zaten son 2 yıldır düzgün birisiyle konuşmadım. Sanki hayatım hep böyleydi, 2 yıl önce ölmüştüm, hiç doğmamışım gibi. Dişlerim titrerken uzanıp oyun konsolumu açtım, kendi içimde kahkalar atıyordum. Bilmiyorum, sanırım 2 yıl önceki ben hâlâ içimdeydi, ama hiçbir sıkıntım yoktu, her şeyim tamdı. Arkadaşlarım benimle çok ilgilenmese de bir orta seviye bir itibarım ve iyimserliğim vardı. Ama belki de sıkıntı buydu, hiçbir şekilde sorunum olmamasıydı. Sorunum olsaydı böyle olmazdı, daha fazla düşünürdüm, o küçük beynimi biraz yorardım bütün gün. Şimdi bilgisayarda oturmaktan başka bir şey yapmadığım için umutsuzca yerimde sayıklıyorum.
