Koşuyordum... Karanlık sokakta nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. Tek ışık kaynağı yanıp sönen sokak lambasıyken koşuyordum. Önümü bile doğru düzgün göremiyordum. İçimdeki korku ve heyecan bunu yapmaya zorluyordu beni. Ağlamaya bile güç harcamak istemiyordum. Gözümdeki gözyaşı düşememişti, olduğu yerde asılı kalmıştı. Kısa bir süreliğine arkama baktım. Beni karşılayan şey bomboş bir sokaktı. Lakin daha önüme bile dönemeden kollarımdan tutmuştu biri. Nefes nefese kalmaktan çok nefesim kesilmiş bir hâldeyken yüzünü seçmeye çalıştım. Bir yanıp bir sönen lamba sayesinde anlık olarak görmüştüm yüzünü. İşte canım pahasına kaçtığım kişi tam karşımdaydı.
"Yakaladım seni!"
