Trisha's POV
"Tinago mo yan?" Tanong ko kay Jerome.
"Uhm, Oo eh. Balak ko na sanang itapon mamaya kaso, Nalaman mo naman na na Mahal kita, Kaya Itatago ko nalang."
Alam niyo ba yung laman ng box na hawak niya? That's Our childhood memories. Our pictures, Toys, Letters, at Costumes.
"Trisha, Tignan mo to oh. Ang cute ng kuha natin dito." Sabi niya sabay kuha dun saisang litrato na kumakain kami ng ice cream tapos Tumatawa. Damn, i miss those memories.
Matapos ang pagtatawanan at pagaasaran. Natapos na namain tignan lahat. Isasara na sana niya kaso..
"Jerome wait." Pagharang ko sa kamay niya. Nakita ko kase yung isang Box na Manipis pero malaki at mahaba. 'Bat hindi ko napansin yun?
Kinuha ko pero pinigilan ako ni jerome.
"Wag yan." Sabay namumula. "Seryoso ako, Wag".
Pero dahil hindi niya ako nakita na nakahawak yung isang kamay ko, Nabuksan ko. And Woah! Stolen pictures ko. Tumatawa, Kumakain, Natutulog sa klase? Pati 'yon?
"A-ano to?" Pagtatakang tanong ko.
"Alangan, Pictures mo. Hehe" Namumulang sinabi niya. Nako nako.
"Sana, Kahit alam mong may feelings ako sayo, Wag mo sana akong layuan tsie. Ginawa ko naman lahat eh. Wag mo lang malaman. Pero, Sa katangahan ko, Nadulas ako." Paliwanag niya.
"Ano kaba jerome. Bat naman kita lalayuan? Bestfriend mo parin ako oh. Kaso, Kung higit pa don. Sorry, Di ko mapropromise that i can love you back." Ramdam ko yung sakit na nadadama niya sa sinabi ko. Pero, I'm just being honest. Ayokong umasa siya saakin at masasaktan lang siya sa huli.
"Mahal din naman kita Jerome. Kaso, Hanggang Kaibigan lang." Tumigil ako saglit, Tapos hinawakan ko kamay niya. Medyo nagulat siya don pero wala akong pakelam. "Sana maintindihan mo" Pagpapatuloy ko.
Hinigpitan niya yung hawak sakin. "Naiintindihan ko namang may mahal kang iba tsie. Basta tatandaan mo, Nandito lang ako. Naghihintay." Sabay halik sa noo ko. Woah. Ngayon lang ginawa ni Jerome to. Aaminin ko, Gusto ko noon si Jerome. Kaso, Hanggang Gusto lang eh. May mahal ako.
"Tsie, Diyan ka lang. Kakantahan kita" Nag wink siya tapos Kinuha yung gitara niya sa Likod niya.
Marry me (Paki play nalang po.)
Forever could never be long enough for me
To feel like Ive had long enough with you
Forget the world now we wont let them see
But theres one thing left to do
Now that the weight has lifted and love has surely shifted my way
Marry me... Today and Everyday
Marry me... If i ever get the nerve to say hello in this cafe
Say you will (hmm) Say you will.
Ngayon ko lang ulit narinig kumanta si Jerome. Ang Sarap sa pakiramdam yung boses niya. Yung feeling mo na maaantok ka sa sobrang Soothing at Hinhin ng boses niya? Ganon.
Nang natapos siya sa pagkanta, Napapalakpak ako. Wow talaga.
"Idol mo nanaman ako" Aba aba.
"Sino ba hindi magagandahan sa boses mo? Ganda kaya, Kasing ganda ko" Sabay pout.
"Oo nga. Ang sobrang ganda mo" Sabi niya. At ako? eto, Natulala. Grabe si Jerome. Grabe talaga.
He chuckles. Fvck. Loko T·T
"Grabe ka Jerome. Nagbibiro lang ako, Tinotohanan mo na Hahaha!" Tumawa ako para hindi halatang Kinikilig.
"Totoo naman eh. Maganda ka talaga. Kaya nafall ako sayo." Seryoso niyang sinabi. Lokoooo. Di na sana ako nagbiroooo.
"Tara na nga sa classroom. Baka late na tayo. 20 Minutes lang break natin." pagiiba ko ng Topic.
"Okay sige. Tara na!" Tumayo na kami at naglakad na kami papunta sa next subject namin.
Fvck it. We're late.
"Ms. Gervano and Mr. Vasquez. Why so late? You're both 10 minutes late. Where have you been?" Nako patay. Di man lang ako Nainform na 10 Minutes late na pala kami. Etengene.
"Sorry po ma'am. Di na po mauulit." Sabi ni Jerome. Buti nalang malambot puso ni maam kaya Pinaupo nalang kami.
Discuss don, Discuss dito. Pasok sa Kaliwa, Lalabas sa Kanan. Hays. Mahirap talaga mag-Aral pero kailangang Sikapin.
Haaaaay. Nakakapagod na araw
