three cheers for mere anarchy

26

soobin x yeonjun

yeonjun
herkes dagildi
sen yoksun
sizden kimse yok

karakol ve hastanelere sorduruyoruz ama hicbir yerde bulamiyoruz

ne yapmam gerektigini bilmiyorum

iyi misin onu bile bilmiyorum

umarim yaralanmamissindir

aramalarim ulasmiyor
mesajlarim hâlâ iletilmiyor

cevre sokaklari geziyorum ama bulamiyorum

ne durumda oldugunu bilsem en azindan

eve gidiyorum soobin
seni orda beklerim
eve gelirsin cunku biliyorum
nolursa olsun

gece oldu hâlâ yoksun
iletilmiyor bile ama yazmadan duramiyorum
baska ne yapacagimi bilmiyorum
salak gibi hissediyorum kendimi

keske engel olsaydim
keske seni eve kitleseydim
aptalim ben

yuzune bunca zaman nefret kusarken simdi endiseden delirdigimi bilsen ne derdin acaba
dengesiz der beni yine kabul ederdin degil mi
beni hep oldugum gibi kabul ettin
ben edemedim
woojin'le yuzlesecek gucum olmadigi icin kendime kizip acisini senden cikarttim
basta konussaydik belki de hic boyle olmayacakti

birlikte halledip onumuze bakacaktik
ben seni bana gelmek istediginde terslemeyecektim
beni gulumsettiginde saklamak zorunda kalmayacaktim
sana bir sey olur diye uyuyamadigim gecelerin acisini sana soylenerek cikartabilecektim
hatta gitmeni istemedigimi soyleyecek ve seni salmayacaktim
ben gercekten aptalim

soobin ben ne yapacagim
hicbir seye benzemiyor bu

orda yarali insanlari gordum
polisin yaka paca goturdugu
belki de tek derdi savunmasiz insanlari korumak olan o insanlari gordum
yaralansalar da ilgilenecek imkanlari olmadan suruklenip durdular
kaldirima sicrayan kani gordum
onlardan biri sana aitse ben ne yapacagim

su an yaraliysan ve kimseye ulasacak takatin yoksa
canin yaniyorsa ya da tehlikedeysen
ben tum bu ihtimalleri dusunurken ne yapacagim

eve sigamiyorum
ama gelirsin diye gidemiyorum
balkonda oturmus oylece bekliyorum

nolur sapasaglam gel

_______________________________

diger bolumu becerebilirsem duz yazi olarak atmak istiyorum, kendinize cok guzel bakin 🐻