Yutkundu böyle bir şeyi asla düşünememişti 'nasıl yapar' dedi içinden sanki dünya'nın en sağlam binasını 2 dakikada gözlerinin önünde yıkılması gibiydi içi çok üzgündü parmparça olmuştu çok şeyler yaşamıştı şu 1 saatte
Yıkılmıştı
Güveni sarsılmıştı
Üzülmüştü
Ama en çokda güven sorundu onun için bir daha başka birine nasıl güvenebilirdiki ama onun suçu değidi ona güvenmesi onu sevmesi onu özlemesi...
Daha 1 saat önce aldatıldığı öğrendi hazal hemde 'sevgilim' dediği çocuktan dün akşam kafasını dağıtmak için aldığı içkileri arkadaşlarıyla içerken biraz kendinden geçmişti ama birayla sarhoş olan bir tip değildi halâ kendinde sayılırdı o akşam kaan'la hazal tartışmışlardı am pek de büyük bir tartışma değildi onun sinirine o kafayla çözümü başka kızlarla buldu kafe-bar gibi bir mekandı bulundukları yer birkaç kızı kestirdi gözüne ama saçlarının rahatça boya olduğu anlaşılan kırmızı ruj sürmüş olanı dah cazip gelmişti ona zaten geri kalanını boş olan evde geçirmişlerdi
aslında kendini kontrol edip bunu hazala yapmayabilirdi ama o d bir erkekti hazaldan böyle bir şeyi isteyemezdi bunu hazal'da kaan'da biliyordu ama bu yaptığı çok ağırdı şimdi ise kaan hazal'a durumu açıklamakla uğraşıyordu aslında bunu hazal'a söylemezdi ama sarhoşken birde hazal'a gönderdiği resim vardı
hazal'ın kalbi paramparça olmuştu bu resim ona ulaştığında arkadaşlarıylaydı resmi görünce küçük dilini yutacaktı resmen hazal'a bu resmi nasıl gönderebilirdi ama resimdede belliydi kaan'ın kafasının bozuk olduğu
"Bitti" dedi hazal içindeyse kırgınlık gitmiş onu yerine saf nefret oluşmuştu
Kaan hazal'ın dediğini doğru duydum mu diye hazal'ın suratını inceledi boş ifade gördü yüzünde ne bir göz yaşı ne bir kızgınlık sadece boş boş kaan'a bakan hazal'ı görüyordu zaten onun ağlamasını istemezdi onu seviyordu ama o gece bozuktu onu üzmemek adına arkasını döndü genç oğlan bir adım attı keşke dedi o an 'keşke o gece içmeseydim' o sırada bir göz yaşı gözünden kuru olan dudaklarını ıslattı dudaklarının kuruliğunu hissedince dudaklarını aralayıp diliyle ıslattı
tam bir adım daha atacakti ki hazal'ın sesi ile durdu "kaan" dedi hazal genç oğlan belki bir umut arkasını döndü hazal'ın eliboynuna gitti ve evet bu bütün ilişkilerinin bittiğine işaretti çünkü 4. Aylarında kaan ona özel bir kolye almıştı aslında kolye çokda özel değil di ama anlamı onlar için çok özeldi Çobanyıldızı vardı kolyede hazal kolyeyi kaan'a uzattı kaan bir daha baktı
hazal'ın suratına hazal'ında gözünden bir damla yaş geldi onu öyle görünce içi acıdı kaan'ın kolyeyi hazal'ın elinden aldığı gibi uzaklaştı o sırada birdaha dedi içinden 'keşke' sadece keşke...
"Yeter elif daha ne kadar okuyucaksın?" Annemin sesi ile ona baktım
"Kitabı bitirene kadar okuyucam anne" annem hafif br tebessümle
"Nasıl bıkmıyorsun anlamıyorum daha okullar kapanalı 2 ay oldu ama şimdiden çok fazla kitap bitirdin birazda dışarı çıksan evde takılıp kaldın"
Derin bir nefes aldım
"Annecim ben kitaplarımla memnunum" annem beni ikna edemeyeceğini anladığında söylenerek aşağı inmeye başladı aslında macera,fantastik,bilimkurgu kitaplarını okumayı severim ama en yakın arkadaşım dilara ısrar etti okumam için evet arkadaşlar ben Elif Vural kitap kurdunuz bu yıl üniversite sınavı olduğu için sadece sınava odaklanmıştım ve şimdide sınavı kazandım böylece kendimi kitaplarla ödüllendirmek istedim ama kitaplar dışında da çok yakın arkadaşlarım var herzaman eğleniriz mutsuzluk bizi pek vurmaz aralarımızda kaykay ustalarıda var kimi bisiklet kimi aten bende paten kayıyorum sabah akşam beraber takılırız annem ise başlarda ailecek vakit geciremiyoruz diye kızıyodu ama şimdi o da alıştı. Yatağım üstündeki telefonun titremesiyle düşüncelerimden ayrıldım whatsapp dan mesaj vardı herzaman ki gibi grupdan gelmişti "amele tayfa" evet grubumuzun adı bu yarın sabah herzaman ki yerimizde buluşucakmışız herzamanki yerimiz ise terkedilmiş bir apartmandı ama bahçesi çok büyük ve güzeldi bahçeyi tarzımıza göre döşemiştik bahçede salıncak ve oturmak için puflarda vardı ama en guzeli ise bahcede iki metrelik duvarlarla kaplıydı ve bizde spreylerle rengarenk boyamış olmamızdı ağaçların üstünde rengarenk ışıklar vardı akşamları hava kararınca açardık
Ne zaman sabah olduğunu anlayamadım bile düşüncelerle uyuyakalmışım
"Elif hadi seni bekliyoruz" Dilara'nın sesi alt kattan geliyordu aslında evimizin üst katı çatı katıydı ve benim alanım gibi bir şeydi
"Tamam geliyorum" dedim boğuk bir sesle dilara buradaysa bizim grupda buradadır o zaman hemen yatakdan kalktım çıplak ayaklarım yere değince ürperdim hemen banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım dolabımdan kot şort ve siyah düz bir tişört aldım ve giyinip aşağıya indim tamda tahmin ettiğim gibiydi her şey aynen şöyleydi kahvaltı masasında mehmet dilara'nın saçını çekmekle ezgi snap atmakla can iri kemik çerçeveli gözlüklerini temizliyor oğuz'sa anneme yalakalık yapmakla meşguldü
"Günaydın millet" deyip dikkatleri üzerime çektim anaokul korosu gibi hep bir ağızdan "günaydı" dediler
Hemen bir sandalye çekip oturdum ve yemeye başladım evden erken çıkabilmek için ağzımı doldurdum salatalık,ekmek,reçel,tuz ben neden tuz yedimki şimdi neyse salatalık tuzsuzdu
"Kızım yavaş ye lan birimi kovalıyo"
Şöyle bir masaya bakınca herkes bana ben gayim demişim gibj bakıyodu evet gayim demişim gibi oğuza cevap olarak göz devirdim ve ağzımdakileri yutup "hadi kalkalım " deyince onlarda bunu bekliyorlarmış gibi kapıya yöneldik mehmet ve oğuz kaykaylarını ellerine alınca biz kızlarda patenleri aldık can ise bisikletini almıştı
"Oğlum geçen gün annem telefonuna vine yüklemiş hadi onu geçtim vine çekmiş onuda geçtim vine da 'oğluma kız arıyorum' diyo ya" mehmet'in anlattığı şeye hep birlikte gülerken mekana geldiğimizi fark ettim ama gördüğüm şeyle şok geçirdim diğerleride gülmeyi kesip baktım yere bakınca onlarında benden bir farkı olmadığını gördüm çünkü bizim yani 'Amele tayfanın' mekanı bahçesinin yarısı kazılmış ve apartmanın da yarısı yıkılmıştı yanımıza gelen bir işçi
"Üzgünüm çocuklar ama yıkım yapılacak giremezsiniz" deyince içimi bir öfke bastı
