Şah Vezir

1. Bölüm: KÖŞE ÖLÜMÜ

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. ♡
Keyifli okumalar! ♡

18.07.2023

***

İçime çektiğim duman zehrini vücuduma yayıyordu. Yarısına geldiğim sigara parmaklarımın arasında duruyordu. Zehri dudaklarıma yerleştirip çantamı karıştırmaya başladım. İstediğim şeyi bulamayınca iç çekip sigarayı tekrar parmaklarımın arasına aldım.

Sigaram son çekimlik hale geldiğinde önümdeki clubın girişine ilerledim. Kapıyı bekleyen iki bodyguard vardı.
Aramızdaki mesafe kısaldıkça birinin yüzündeki ifade değişiyordu.

"Kimlik, rezervasyon?" Yönelttiği soru yanındaki arkadaşının boğazını temizlemesiyle taçlandı. Soruyu soran adama sinyal veriyor, susturmaya çalışıyor gibiydi.

Çantamdan cüzdanımı çıkardım. Açıp ona gösterdiğimde kim olduğumu bildiği, zorunluluktan sorduğunu düşündüm.

"Rezervasyonum yok." Kurduğum cümle soğuk tavrımla harmanlandı.

Cevap vermeden kenara çekilip girmeme izin verdiler. Sigaram kendi kendine neredeyse filtresine kadar yanmıştı. Son dumanı içime çekip izmariti parmaklarımla rastgele bir yere fırlattım.

Işıklar mekanı sarıp sarmalıyor, müzik insanları coşturmak için kulaktan kulağa geziyordu. Genelde buraya gelenler ya deli gibi dans eder ya da her zamankinden der, oturup içerlerdi. Bense barmen o gün ne önerirse onu içer kalkardım. Bugün de aynısını yaptım.Barmenin uzattığı tekila shotu alıp boş bir koltuğa kendimi bıraktım.

Tanımadığım bir adam yanıma oturdu. Koltuğa oturduğu anda yoğun erkeksi parfüm burnuma ilişti.

"İnsan bile isteye kendini zehirler mi?"

Elimdeki bardak havalandıkça kanımı bulmaya hazırlanan alkol boğazımı yakıyordu.

"İster bilerek ister bilmeyerek, herkes kendini zehirler."

Yanımdaki adam her kimse boğazını temizleyip duruşunu dikleştirdi.

"Cümleyi biraz açar mısın?"

Kafamı onaylarcasına yavaşça salladım.

"Oksijen, insan hayatının katilidir. Uzun vaadede insanı zehirler ve en sonunda ruhunu bedeninden ayırır."

Sessizce beni dinliyordu.

"Yani, istesen de istemesen de yaşamayı kabul ediyor olman, intihar sözleşmeni imzaladığın anlamına geliyor."

"Bakış açın etkileyici."

Belli olmasa da, gülümsemiştim. Rastgele bir mekanda, tanımadığım bir adama gülümsüyordum.

"Bazı insanlar soluklanmanın o acı kokusunu alır. Ve daha fazlasına katlanamadan kıyarlar canlarına."

"Diğer insanlar kınarlar onları.Çoğu zaman anlamaz, zeka seviyelerinden şüphe ederler. İşin en ironik kısmı da bu."

Ellerini dizlerine koyduğunu gördüm. Görüş açımda sadece bacakları ve elleri vardı. Kafamı kaldırıp yüzüne bakmak istemiyordum. Tuhaf bir clubda öylesine konuştuğum bir adamın kafamda yer etmesine gerek yoktu.

"Hastalıklı aşk nedir sence?"

Bu defa onun da duyabileceği bir gülüş sıyrıldı dudaklarımdan.