"Walangya ka, kayo pa pala ni Geraldine?! Manloloko ka! Akala ko iba ka sa mga naging boyfriend ko! Tapos.. T-tapos hindi pa pala kayo naghiwalay? Ano to, g-gaguhan?!" Sigaw ko kay Roland. Napahagulgol ako. Pinagpapalo ko dibdib niya sa sobrang galit ko.
Hindi siya sumagot. Habang ako iyak ng iyak.
"I'm sorry" mahina niyang sambit.
Tumawa ako na parang baliw. "Ha! Oo nga pala. Kaya hindi kayo naghiwalay kasi hindi mo naman ako seneryoso. Pinsan lang naman tayo, diba?!" Kinagat ko labi ko para pigilan pagtulo ng luha ko. Sobra akong nasasaktan. Of all people, siya pa?
Umiling siya, "Hindi sa ganun! Minahal talaga kita. Pero walang patutunguhan tong relasyon natin. Gusto ko man magseryoso, tayo lang kawawa, Monick! Gusto kitang lambingin sa harap ng madaming tao, pero hindi ko magawa kasi mag-pinsan tayo! Langhiya, alam na nila Lolo." Nanghina siya. "Mag.. M-maghiwalay na tayo, Monick. T-tama na.." Pinal niyang sagot.
Napahagulgol ako. Masakit.. Pero kailangan naming maghiwalay. Para maitama ang mali, kailangan naming magdesisyon.
Tinitigan ko siya habang papalayo.
