ÇIKMAZ SOKAK

ZORLU BAŞLANGIÇ

Bir yokluk içindeyim zaman hayat benim için durmuştu büyük bir acı yaşıyordum hayatta her zaman kaybediyordum ilk annemi sonra şimdi ise hayatta en çok değer verdiğim insanı kaybetmiştim

Erkek kardeşim Mertti kaybetmiştik babam büyük bir pişmanlık yaşıyordu
kardeşimi oraya göndermemeliydi!

günlerdir odasından çıkmıyor hiçbir şey yemiyordu. işlerin başına kim geçeceğini düşünüyordum İnşallah bu işlere beni bulaştırmazdı

Çünkü bunlar bana göre değildi asidim ama insanlara zarar verecek kadar kötü biri değildim. hem kardeşim bu işleri çok iyi biliyordu .

Zaten işlerin başına geçmek istemiyorum çünkü ordaki her şeyi kardeşim başarmıştı onun emekleri bı anda benim olsun istemiyorum

kendimi savunma yöntemlerini biliyorum silah kullanabiliyorum ama ben bu hayatın insanı değildim. bulaştırmazdı da beni sevmiyordu kardeşim mert ten sonra bir kız çocuğunun olacağını hiç düşünmemişti. beni mert ti sevdiği kadar bile sevmiyor Mert ile yaptığı şeyleri ben le yapmıyordu kadın olduğum içindi bence veya bilmiyorum beni neden sevmediğini hiç anlayamadım aslında

Babam hep bana kızardı
Mert beni her zaman babama karşı kollardı.
babam o söyleyince her zaman susardı ve bana kızmaktan vazgeçerdi. mert ide çok seviyordum birbirimizi çok seviyorduk. ve onun ölümü beni de yıktı şimdi ise ne yapacağımı hiç bilmiyorum

Günlerdir bir sürü düşüncelerle boğuşuyor ve bu düşüncelerin arasında boğuluyorum

Günler sonra bir haber geldi babam beni odasına çağır mış ne anlatacağını az çok da olsa biliyordum işlerden konuşacak çünkü genelde beni çağırdığında bunlardan konuşuyorduk sadece gelip dinlememi istiyordu .

Mert ile aramızda sadece 2 yaş vardı o 25 yaşında bense 23 yaşındayken babam ilk kez bizi karşısına alıp ikimize bir konuştu ama o zaman ilerideki işlerimizden bahsetti .onların başına Mert'in geçeceğini benim de onun istediği bir adamla evlenmemi istiyordu. her neyse
beni odaya çağırdı odasına İşler hakkında konuştu başladı konuşmaya işlerimiz böyle olacak bana anlattığın neden anlattığını anlamamıştım. işleri tek başına yöneteceğini düşünüyordum?

çünkü çocukluğumdan beri benim aklıma şunu sokmuştu sen kız çocuğusun sen çalışamazsın bu yüzden işleri bana bırakacağını düşünmemiştim

Odasına doğru ilerledim kapıyı tıklattım ve içer girdim her zamanki gibi Masasında oturuyor ve Mert'in fotoğrafına bakıyordu sonra bana döndü ve otur dedi
Oturdum ve direk konuya girdi

-Biliyorum sen bir kız çocuğusun bu işleri Beceremiceni bilsem de ama ölene kadar bunları yapmak zorundasın. Şirketi ve bu aile yi sana bırakıyorum

-nasıl bundan SONRA her şeyi ben mi yöneticem

- maalesef ki evet

- maalesef se bırakma

- Alara yeter sabrımı zorlama bende bu durumdan çokta memnun değilim

- Mert'in ölümü senin hatan her şey senin hatan hatan dan memnun değilsin ha
Yapmıycaktın kendi öz kızın kendinden nefret ettirdin kimse sana katlanamıyor
Annem bile sana dayanamayıp terk etti seni senden nefret ediyorum murat Ata Karalar