FEEDBACK

1.BÖLÜM

Bugün normaldi sanırım yada ben öyle zannediyodum odamdan çıkmıyor sadece telefonla uğraşıyodum evet çok bağımlıyım bununda farkındayım ama bi baktım mı devamıda geliyor genellikle telefonda en çok vakit geçirmemi sağlayan kişi monika nerdeyse günün 6 saatinde onla konuşuyorum baya trajedik ama değil mi?

Peki ne konuşuyoruz diye sorsanız hiç bazen sadece susuyoruz bazen bir şeylerle ilgileniyoruz ama yinede o telefonda arama oluyor ama bu aralar daha çok konuşuyoruz çünkü liseye geçicez ve tercihlere hangi okulu yazcağımız hakkında konuşuyoruz hep.

Monika yı çok seviyorum en yakın arkadaşlarımdan, biri ve şahsen ondan hiç, ayrılmak istemiyorum o yüzden genellikle tercihleri aynı okula yazıcaz  aynı okulada düşmezsek eğer nakillerle hallederiz ondan her türlü kopamam yani.

Okul içinde heycanlımıyım derseniz hayır değilim çünkü umrumda değil ama bir şey haricinde benim sosyal anksiyetem var ve toplu yerlerden nefret ediyorum en basit örneği OKUL  okullardan gerçekten çok nefret ediyorum zaten şu sekizinci sınıfta bitene kadar burnumdan geldi. Ve ayriyetten de hocalar onlardan ultra nefret ediyorum ve umarım lisede sert hocalara denk gelmem . Ve sırf hocalar sert gelirse diye bende bu yazdan önden dokuzuncu sınıf konulara başlicam yavaştan ki mal hocalar kafalarına göre kaldırdıklarında önden bir bilgim olsun. Evet baya stres olmuşum.

Ben bunları düşünürken bi anda Monika aradı müzik dinlediğim için bi iki dakka duymadım sonra annem bi anda odaya girdi ve bende kaseti kapatıp kullaklığ mı indirdim.

"Şu müziğinden de bıktım on saattir telefonun çalıyor bak şu telefona yoksa kırmasını bilicem"

Bir şey demedim elimi sıkıyodum ve sadece yüzüne bakıyodum bana bağrılmasından nefret ediyodum anksiyete mi tetikliyodu ve saolsun ki bu tetikleyen kişi annem olduğu için tramvaya dönüştü. Ona karşılık verebilirdim ama daha çok bağırcağı için bir şey demedim. Ve ağzımdan sadece "tamam" lafı çıktı ve kapıyı vurup gitti.

Bi üç saniye kendime geldikten sonra telefonu açtım .

"Naber sara " dedi heycanlı bir şekilde.

"İyiyim Monika sen müzik dinliyodum bakamadım kusura bakma "

"Önemli değil onu bunu boşverde tam senlik bir okul buldum rahat hocalarıda iyimiş ve puanlarıda bize uyuyo" dedi.

"Hocalarının rahat olduğnu ve katı olmadıklarına eminmisin Monika "

"Evet okulun web sitesinden yorumlarına baktım herkez çok beğenmiş hocalarıda hepsi ve ayriyettendede hocaları ayrıntılı bir şekilde anlatmışlar"

"Tamam ama şu okulun bir ismini versene " dedim gidip araştırıcaktım tabiki.

"Okulun ismi ********** bu "

"Saol ben bi şu okula bakıp geliyim ararım seni"

"Tamam görüşürüz"

"Görüşürüz"

Hemen yerinden kalktım ve gizlice abimin odasına gittim annem görürse kızma ihtimali vardı kapıyı sessizce tıklattım gir diye bir ses geldi ve girdim.

"Noldu Sara annem mi kızdı o yüzden mi geldin"

"Yok kızmadı bilgisiyardan bi okul araştırıcaktımda izin verirsen "

"Tabi gel bak ama biraz hızlı ol proje ödevimi yapmam gerekiyor bir ay sonra hocaya vericem ve ben hala yarısına bile gelemedim"

"Tamam hızlı olurum" Hemen Google girdim ve okulu araştırdım güzeldi dışı bahçesi ve puanımada yetiyodu  sonra okulun wep sitesine girdim yorumlarına baktım bi çoğuda güzel yorumlardı hocalarla alakalı yorumların hepside pozitifti bide ikidebir yorumlarda Tokio hotel diye bi grubun, ismi geçiyodu sanırım ünlülerdi ne grupları oldukları hakkında hiç bir fikrim yok ben hala bakarken abim bi anda konuşmaya başladı .

"Hey Sara hadi bitmedi mi işin boş boş yorumları okuyarak zaman kaybetme "

Bi iç çektim ve sekmeyi kapatarak abime döndüm ve bilgisiyarı ona devrettim sonra odadan çıktım annem mutfakla ilgileniyordu o yüzden ona çok gözükmeden odama çıkıyodum ki annem beni gördü.

"Sara buraya gel hemen çöpler çıktı onları atman gerekiyor. "

"Tamam geliyorum altımı değiştiriyim "

"Hızlı ol yoksa ev pislik kokucak"

Hemen odama gittim ve altımı değiştirdim sonra annemin yanına gittim bana 2 poşet verdi yollattirdı ben yolda giderken müziğimi dinliyodum ve bir yanda elimde ki bir poşet yırtıkdı ve içindeki bütün çöpler düşmeye başladı .

Elim ayağıma dolaşmıştı sokakta 6 7 yedi kişi falan vardı ve nerdeyse bi çoğu sanki bana bakıyomuş gibi hissettim anksiyetem tutmaya başladı biliyorum saçma bir yerde geldiler ama böyle geliyolar işte sonra uzaktan birinin seslendiğni gördüm hızlı adımlarla benim yanıma doğru geliyodu dahada bastırdı anksiyetem bi yandan kalbimi tutmaya başladım çünkü nefes nefeseydim elim yavaş yavaş titriyor saçlarımın arasından akan teri bile hissedebiliyodum.

Sonra çocuk yanıma geldi ve "iyimisiniz yardım etmemi istermisiniz " dedi. Cevap veremedim sanki ağzım düğümlenmiş gibiydi sadece bakabiliyodum yüzüne .

Sonra çocuğun yanında biri vardı ve bana yaklaşmaya başladı ve elimi tuttu ben bi yanda çektim ve "tutma elimi dokunma bana " dedim.

"Sadece nabzına bakıcaktım " dedi. Tipini biraz incelediğimde çok bol giyinmiş kafasında şapka ve saçı örgülüydü normalde saçı örgülü insanlara pek yakıştırmam ama ona biraz yakışmıştı.

Sonra geri çekildi ve ayağa kalktı . Sonra ilk gelen çocuk bana baktı 5 saniye sonra bir şey demiyeceğimi anlayınca yerdeki çöpleri poşete aktarmaya başladı bende hemen çöpleri poşete aktarmaya başladım ve bitmişti çöpler, bi anda ayağa kalktım ve "teşekkür ederim gerek yoktu yapmana" ve onuda tipini tam olarak görmüştüm saçı simsiyah biraz kabarık gözünde siyah far ve kıyafetleride ful siyahtı tarzıda güzeldi ve diğer çocuğa çok benziyodu yüz şekli olarak.

"Önemli değil sadece yardım ettim "

Tam gidiyolardı ki "durun " dedim.  Cebimden kolonya spreyi çıkardım genellikle titizdim ve o yüzden yanımda illa bir şey bulundururdum .

"Elin, mikrop olur şimdi çöplere deydirdin " dedim, ve eline sıktım.

"Saol " dedi.

Bi anda yanındaki çocuğa döndüm " Bu arada fazla tepki gösterdim özür dilerim bana temas uygulanmasını sevmiyorum da kusura bakma "

Çocuk bir şey demedi sadece yüzüme baktı ve o siyahlı çocuğa döndü " Hadi Bill gidelim " dedi.

Yanında ki çocuğun ismi bill di demek çocuğa aslında biraz gıcık kapmıştım çünkü bu hastalığı ben bilerek istemedim.

Ve bi anda gittiler bende anlamadım sonra çokta kafama takmadan çöp yerine gittim ve çöpleri attım.

Eve döndüğümde barış sesleri duymaya başladım. Annemle babam yine galiba kavga ediyolardı şahsen alıştım desem yalan olmaz çünkü nerdeyse her gün ediyolardı.

Anahtarımı cebimden çıkardım ve eve girdim kimseyle konuşmadan direk odama çıktım çünkü hiç biriyle konuşmak istemiyodum.

Sonra monikayı aradım "hey naber bu arada okulu araştırdım güzele benziyor hocaları falanda iyi bence bunu en üst sıraya yazalım listemizin. "

"Tamamdır seninde beğenmene sevindim .... Bu arada niye bu kadar geç aradın"

"Annem çöp attırdı o sırada da çöpler düştü bir çocuk gelip bana yardım etti sonra çöpü atıp eve geldim öyle o yüzden biraz geç kalmış olabilirim " dedim yumuşak bi sesle trip atmaması için.

"Tamam tamam sıkıntı yok " dedi ve baya sohbet ettik akşama kadar sonra uykum gelince yattım.