ခွင့်လွှတ်တယ်...ဆိုရာမှာ
သူတပါးအပေါ်
ခွင့်လွှတ်တတ်ဖို့
ဆိုလိုသလို....
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လဲ
ခွင့်လွှတ်တတ်ဖို့
လိုပါတယ်...။တကယ်တော့
ဘဝ ဟာ
တိုတောင်းပါတယ်။၁၀နှစ်ဆိုတာလည်း
ခဏပဲ.....။
နှစ်၁၀၀...ဆိုတာလဲ
ကမ္ဘာမြေရဲ့
စံသတ်မှတ်ထားတဲ့အချိန်နဲ့မို့
ကြာတယ်ထင်ရပေမယ့်
အမှန်တော့.....
သိပ်အကြာကြီးမဟုတ်ဘူးရယ်။မွေးဖွားခြင်းနဲ့သေဆုံးခြင်းကြား...
ဇာတိနဲ့မရဏကြား...
ထိုတခဏဟာ...
ဘဝတစ်ခုပါပဲ....။ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေရှိမယ်....
နာကျင်ရခြင်းတွေလဲ...ရှိတယ်။
အချစ်ရှိသလို
အမုန်းလဲရှိတယ်။
အလင်းရှိနေသလို
အမှောင်လဲ...ရှိပါတယ်။အကောင်းနဲ့အဆိုး
အကြောင်းနဲ့အကျိုး
အားလုံးဟာ
သဘာဝပါပဲ....။လောကကြီးမှာ
ဆန့်ကျင်ဘက်သဘောတွေ
ယှဉ်တွဲနေတယ်ဆိုတာ
သတိမူရင်မြူကိုမြင်ရတာပါပဲ...
မဟုတ်လား...။ဖြတ်သန်းပြီးတဲ့နေ့တွေအတွက်
ပူဆွေးငိုကြွေးပြီး
နောင်တတွေသာရှိနေခဲ့မယ်ဆိုရင်...။
ခွင့်မလွှတ်နိုင်ခြင်းတွေကြောင့်
နာကျင်နာကြည်းနေရမယ်ဆိုရင်...။လက်ကျန်သက်တမ်းမှာ
ပျော်ရွှင်နိုင်ဖို့ဆိုတာ
ဘယ်လွယ်နိုင်တော့မလဲ...။ဆိုတော့....
နာကြည်းပါ...။
ပူဆွေးပါ...။
ငိုကြွေးပါ....။
ပြီးရင်တော့...
မေ့လိုက်ပါ။အတိတ်ကို
သင်ခန်းစာယူပြီး
အနာဂတ် အတွက်
ပစ္စုပ္ပန်မှာ
အ ကောင်းဆုံးပြင်ဆင်ပါ။ထိုအခွင့်အရေးဟာ
သင့်....လက်ထဲမှာ
ရှိပါတယ်။
ရှိနေပါတယ်။သင်ဟာ...
ပျော်ရွှင်မှုနဲ့
ထိုက်တန်သူပါ။မမေ့ပါနဲ့...
သင်က တန်ဖိုးရှိပါတယ်။
ခွင့်လွှတ်တတ်ဖို့
သင်ယူပြီး...
တန်ဖိုးရှိတဲ့နေ့ရက်တွေ
ဖန်တီးကြစို့နော်...။HeiBaiQi
20.7.2023
ESTÁS LEYENDO
ဖမ်းဆုပ်မိသောအတွေးများ
No Ficciónစာတွေ ကဗျာတွေကို တခုတ်တရချမရေးဖြစ်တာအချိန်အတော်ကြာခဲ့ပြီ... ကိုယ်ကချမရေးမိပေမဲ့..ခေါင်းထဲ ပေါ်လာတာ တေ ွ၊ရင်ဘတ်ထဲကနေပလုံစီ ဆန်တက်လာတဲ့အတွေးတွေ၊စကားလုံးတွေက ရပ်တန့်မနေခဲ့ဘူး...။ ဆိုတော့...ခုကစပြီး..အဲ့ဒါတွေကို..ဖမ်းဆုပ်မယ်။ မိချင်လဲမိမယ်ပေါ့...မဟုတ်လ...