«Να προσέχεις...»

«Θα είμαι πάντα εδώ...»

Η Άννα άπλωσε το μαλακό της χέρι στον Δημήτρη και τότε αυτός σαν να απομακρύνθηκε λίγο από δίπλα της.
Α - Τι έγινε αγάπη μου;
Δ - Δηλαδή αυτό ήταν... τώρα πλέον δεν πρόκειται να σε ξαναχασω...θα είμαστε μαζί για όλη την αιωνιότητα, είπε κοιτάζοντας την μέσα στα μάτια με απορία και συγχρόνως με αγάπη.
Α - Ναι ψυχή μου... εδώ θα είμαι δίπλα σου..., είπε και του χάιδεψε γλυκά τα γένια.
Δ - Σε αγαπάω...
Α - Εγώ να δεις ..., πάμε όμως τώρα... έχω να σου δείξω πολλά..., είπε και τον πήρε από το χέρι και του το κράτησε σφιχτά.
Πετάχτηκε απότομα από τον ύπνο του και κοίταξε με φόβο γύρω του μέχρι που την αντίκρισε. Του κρατούσε σφιχτά το χέρι και τον κοιτούσε μέσα στα μάτια με ανησυχία.
Ο Δημήτρης  άρχισε να κλαίει.Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Νόμιζε ότι την είχε χάσει για πάντα. Κι όμως όλα ήταν ένας εφιάλτης, από την απαγωγή της μέχρι τον θάνατο της .
Α - Τι έπαθες Δημήτρη μου...τι έγινε... ηρέμησε αγάπη μου... ηρέμησε...
Ο Δημήτρης κάθισε δίπλα της στο κρεβάτι του νοσοκομείου και κουρνιάσε στην αγκαλιά της. Η Άννα τύλιξε στοργικά τα χέρια της γύρω του. Του χάιδευε τρυφερά τα μαλλιά ώστε να τον ηρεμήσει.Τα μάτια της είχαν βουρκωσει. Δεν μπορούσε να τον βλέπει έτσι.
Α - Ηρέμησε καρδιά μου... ηρέμησε...
Δ - Σε παρακαλώ μην με αφήσεις...δεν μπορώ να σε χάσω...
Α - Δεν πρόκειται να πάω πουθενά αγάπη μου... ήταν όλα ένας εφιάλτης...
Γύρισε και την κοίταξε μέσα στα μάτια.Η Άννα σκούπισε τα δάκρυά που είχαν τρέξει από τα μάτια του και τον φίλησε τρυφερά στα χείλη.
Δ - Όλα πήγαν καλά ε ;
Α - Ναι ψυχούλα μου... ήρθαμε εχθές το βράδυ εδώ και σήμερα το πρωί γεννήθηκε το αγοράκι μας...
Δ - Ο Μιχαλάκης μας...
Α - Ναι έρωτα μου...ο Μιχαλάκης μας...σε λίγο θα μας τον φέρουν...
Τότε χτύπησε η πόρτα και μπήκε μια νοσοκόμα με ένα μικρό κρεβατάκι μέσα στο οποίο ήταν το αγοράκι τους . Πήρε στα χέρια της τον μικρό Μιχαλάκη και τον τοποθέτησε στην αγκαλιά της μαμάς του.
- Να σας ζήσει.
Δ - Ευχαριστούμε.
Τώρα ήταν μόνοι τους . Οι δύο τουςεντο αγγελούδι τους .Ο Δημήτρης χάιδεψε γλυκά το χεράκι του μικρούλη τους και εκείνος τύλιξε το χεράκι του γύρω από τον αντίχειρα του μπαμπά του.
Δ - Και εγώ σε αγαπάω αγοράκι μου...πάρα πολύ..., είπε και γύρισε να κοιτάξει την Άννα.
Η Άννα τον κοιτούσε συγκινημένη.Θαυμαζε τους δύο άνδρες της ζωής της .
Α - Σε αγαπάω πάρα πολύ Δημήτρη μου...σε ευχαριστώ...
Δ - Εγώ σε ευχαριστώ... που με έκανες πατέρα... που μου χάρισες τα αγγελούδια μας ...
Την πλησίασε και ένωσε τα χείλη τους σε ένα παθιασμένο και συνάμα τρυφερό φιλί.Τους διέκοψαν όμως τότε οι γλυκές φωνουλες του γιου τους.
Α - Τι έγινε πλασματακι μου...τι έγινε αγοράκι μου...το ξέρεις ότι είσαι το πιο όμορφο αντράκι που υπάρχει... μοιάζεις στον μπαμπάκα σου ...
Τότε ο μικρός τους πρίγκιπας τους χαμογέλασε για πρώτη φορά.
Α - Ναι καρδούλα μου...ναι ...
Δ - Εγώ νομίζω πως μοιάζει σε εσένα... έχει τα μάτια σου... όπως και η Μυρτουλα μας ...
Ένα γλυκό μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη της Άννας. Ο μικρούλης τους ήταν αρκετά πεινασμένος και φαινόταν και η Άννα άρχισε να τον θηλάζει.Ο Δημήτρης τύλιξε γλυκά το χέρι του γύρω από την μέση της και η Άννα ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.
Αφού πέρασαν δύο μέρες ήταν έτοιμοι να γυρίσουν στο σπίτι τους .Σήμερα είχε φτάσει η ημέρα. Ήταν αγχωμένοι αλλά συνάμα πολύ χαρούμενοι και συγκινημένοι. Οι γιατροί τους βεβαίωσαν πως όλα είναι καλά με τον μικρούλη τους και πως μπορούν να γυρίσουν σπίτι. Τους τον έδωσαν στο δωμάτιο τους. Τον κρατούσε η Άννα στην αγκαλιά της και χανόταν, ήταν περίπου τρία κιλά ένα ανθρωπάκι μία σταλιτσα αλλά ήταν πολύ ήσυχος και ήρεμος.
Α-Είναι τόσο ήρεμος.
Δ- Είναι ένα αγγελούδι...
Α-Είναι όλα έτοιμα;
Δ- Φυσικά.
Α- Και το εξιτήριο;
Δ- Εδώ είναι.
Α- Τώρα σε λίγο θα κοιμηθεί οπότε θα μπορούμε να ξεκινήσουμε.
Ο Δημήτρης καθόταν και τους χαζεύει.Ήταν τόσο αφοσιωμένη στον γιο τους, τόσο τρυφερή.
Α-Μικρούλι μου..σε λίγο θα πάμε στο σπίτι. Επιτέλους θα πάμε στο σπίτι μας.Δεν θα σε αφήσουμε ποτέ μόνο σου..σου το υπόσχομαι.
Τον φίλησε γλυκά στο μέτωπο ενώ τον κρατούσε στην αγκαλιά της σαν να ήταν ο,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στον πλανήτη και ναι ήταν, ο μονάκριβος μικρός τους πρίγκιπας.Μετά από λίγο κοιμήθηκε και τον έβαλαν προσεκτικά στο καθισματάκι του αυτοκινήτου ενώ έκαναν ησυχία για να μην ξυπνήσει. Η Άννα τον χάιδεψε στα χεράκια του ξανά απαλά έχοντας ένα πανέμορφο χαμόγελο και δάκρυα συγκίνησης στα μάτια. Θα πήγαιναν σπίτι τους και επιτέλους θα ήταν τέσσερις. Με τον μικρό μπόμπιρα να συμπληρώνει  την ευτυχία τους και την ζωή τους.Στην διαδρομή με το αυτοκίνητο για το σπίτι δεν σταμάτησε ο Δημήτρης να ρίχνει κλεφτιες ματιές στην Άννα μέσω του καθρέφτη όσο αυτή καθόταν στις πίσω θέσεις δίπλα στο καρεκλακι του γιου τους .
Μετά από λίγη ώρα έφτασαν στο σπίτι τους . Είχαν όμως ακόμα μια έκπληξη στην μικρούλα τους. Υιοθέτησαν το κουταβάκι που τόσο πολύ ήθελε.Ο Δημήτρης κρατώντας στο ένα χέρι του το κουταβάκι και στο άλλο το καρεκλακι με τον Μιχάλη  κατευθύνθηκε προς το σαλόνι με την Άννα να έχει τοποθετημένο το ένα χέρι της γύρω από την μέση του . Στο σαλόνι τους περίμεναν  η Χρύσα μαζί με την Μυρτώ η οποία καθόταν κάτω στο χαλί και έπαιζε με τα παιχνίδια της.Δεν είχε καταλάβει πως οι γονείς της είχαν επιστρέψει στο σπίτι μαζί με τον νεογέννητο αδερφό της.
Χρ- Μυρτουλι ... κοίτα ποιος ήρθε , είπε και της χάιδεψε τα μαλλιά .
Τότε η Μυρτώ σήκωσε το κεφάλι και μόλις είδε τους γονείς της το προσωπάκι της έλαμψε.Ετρεξε κατευθείαν στην αγκαλιά της μανούλας της .
Μ- Μαμά μου... μου έλειψες...
Α- Και εμένα ψυχούλα μου... πάρα πολύ..., είπε και δεν σταμάτησε να δίνει φιλάκια στα μαλλάκια της μικρουλας τους.
Το βλέμμα της Μυρτουλας έπεσε πάνω στον μπαμπά της.
Η Μυρτώ βλέποντας το κουταβάκι που κρατούσε ο πατέρας της παραξενεύτηκε .Η μικρή περίμενε να γυρίσουν οι γονείς της με τον αδερφό της από το μαιευτήριο ,παρ'ολα αυτά όμως υπήρχε και αυτός ο ξένος στα μάτια να της επισκέπτης .Η Μυρτώ καθισμένη στην αγκαλιά της Άννας γύρισε και την κοίταξε .
Μ- Μαμά...ποιος είναι αυτός....
Α - Το σκυλάκι εννοείς ψυχή μου που κρατάει ο μπαμπάς ;
Μ - Ναι...
Ο Δημήτρης ακούγοντας την συζήτηση αυτή δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει . Τοποθέτησε το καρεκλακι με το μικρό Μιχάλη στο πάτωμα και έσκυψε στο ύψος της μικρής Μυρτώς  και της Άννας η οποία είχε γονατίσει στο πάτωμα.Ο Δημήτρης πλησίασε την Μυρτώ .
Δ - Αυτή αγάπη μου... είναι η Λόλα ...θα είναι το σκυλάκι μας...
Μ - Η Λόλα....;
Α - Ναι ....αγάπη μου...., είπε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της.
Μ - Μπορώ να την χαΐδεψω;
Δ - Φυσικά φως μου.....
Η Μυρτώ άπλωσε το χεράκι της και ακούμπησε απαλά το ποδαράκι της Λόλας .Η Λόλα κατευθείαν άρχισε να κουνάει την ουρά της  από την χαρά  της .
Μ - Γεια σου Λόλα... είμαι η Μυρτώ... χαίρομαι που σε γνωρίζω , είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της.
Α - Μπράβο αγάπη μου...
Μ- Μαμά ο αδερφούλης μου που είναι;
Α - Εδώ είναι...στο καρεκλακι του...θες να καθίσουμε στο καναπέ για να τον πάρεις αγκαλίτσα;
Η μικρή κουνισε καταφατικά το κεφαλάκι της.
Δ - Θα πρέπει να πάμε όμως πρώτα να πλύνουμε τα χεράκια μας κοριτσάκι μου.
Μ- Εντάξει μπαμπά μου..., είπε και σκαρφάλωσε στην αγκαλιά του.
Η Άννα κάθισε στο καναπέ με τον μικρό Μιχάλη στην αγκαλιά της . Τότε είδε με την άκρη του ματιού της τον Δημήτρη να έρχεται από το μπάνιο κρατώντας από το χέρι την Μυρτώ .Η Μυρτώ φαινόταν κάπως φοβισμένη και κρύφτηκε πίσω από το πόδι του πατέρα της τυλίγοντας τα μικρά χεράκια της γύρω του .Η Άννα βλέποντας αυτή την εικόνα δεν μπορούσε παρά να γελάσει .
Α - Μυρτουλα μου... έλα εδώ ...μην φοβάσαι...
Δ - Ψυχούλα μου, είπε και της χάιδεψε τα μαλλιά, πήγαινε στην μαμά ... πήγαινε ...
Η Μυρτώ έσφιξε παραπάνω το πόδι του Δημήτρη με τα χεράκια της .
Ο Δημήτρης βλέποντας το αυτό άρχισε να γελάει . Πήρε στην αγκαλιά του την Μυρτώ και κάθισε στο καναπέ δίπλα στην Άννα .
Δ - Τι φοβάσαι βρε μικρούλα μου;, είπε γελώντας.
Μ - Φοβάμαι...μην ... πάθει κάτι...., είπε δείχνοντας τον Μιχάλη
Α - Δεν θα πάθει τίποτα ψυχούλα μου... θέλεις να τον πάρεις αγκαλιά ;
Η Μυρτώ κοίταξε αρχικά την Άννα μέσα στα μάτια και στην συνέχεια τον Δημήτρη.Ο Δημήτρης την κατέβασε από την αγκαλιά του και έβαλε να καθίσει στο καναπέ δίπλα στην Άννα.Ο ίδιος γονάτισε κάτω στο χαλί .Η Άννα τοποθέτησε προσεκτικά τον Μιχάλη στην αγκαλιά της Μυρτώς .Η μικρή Μυρτώ μόλις πήρε αγκαλιά τον αδερφό της το πρόσωπο της έλαμψε . Άρχισε να χαϊδεύει απαλά το χεράκι του προσπαθώντας με τα μάτια της να αποκρυπτογραφήσει κάθε μεριά του προσώπου του.Τοτε ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του μικρού Μιχάλη .
Μ- Μαμά μου χαμογέλασε , είπε χαρούμενη γελώντας.
Α- Ναι , ψυχούλα μου... σου χαμογέλασε..., είπε με τα μάτια βουρκωμένα .
Μ- Μπαμπά το είδες ...μου χαμογέλασε...με αγαπάει;, είπε και κοίταξε με απορία τον Δημήτρη.
Δ - Ναι... Μυρτουλα μου ...σε αγαπάει...και μάλιστα πάρα πολύ..., είπε συγκινημένος .
Μ - Και εγώ τον αγαπάω ..., είπε με ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στο προσωπάκι της χαϊδεύοντας προσεκτικά το κεφαλάκι του.
Η Άννα γύρισε και κοίταξε τον Δημήτρη με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια της και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της.Ο Δημήτρης την κοιτούσε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο .Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα.Πλησιασε την Άννα και της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στα χείλη.Μολις τα χείλη τους χωρίστηκαν ο Δημήτρης κοίταξε την Άννα στα μάτια.
Δ - Σε αγαπάω....
Α - Και εγώ σε αγαπάω... πάρα πολύ..., είπε και ένωσε τα μέτωπα τους.