Never again

Part 2 *miserable*

-دارم فکر می کنم زندگیمون بدتر از اینم می شد باشه یا نه.

تئو به آرومی کنار دریکو نشست و دستی به موهای تیره رنگش کشید.

-تو داری بیش از اندازه فکر می کنی دریکو... ما می دونستیم که یه روز بلاخره این اتفاق می افته، حالا چه الان چه وقتی که هیجده سالمون شد.

دریکو پوزخند تلخی زد. درسته اون میدونست بلاخره یه روز باید به لرد سیاه خدمت بکنه اما الان که داشت بهش بیشتر فکر می کرد می تونست عمق فاجعه رو درک کنه.

بلیز که متوجه لرزش ناگهانی بدن دریکو شد خیلی سریع سعی کرد جو رو عوض کنه.

-هیییییی...مرگخوار شدن اون قدر ها هم بد نیست...

تئو و دریکو طوری به بلیز نگاه کردن که بلیز در حالی که دست و پا شو گم کرده بود ادامه داد.

-منظورم اینه که مرگخوار بودن هم مزایا ی خودشو داره...

-مثلا؟

-مثلا...زمانی که دارک لرد دوباره کنترل همه چیز رو به دست بگیره و قدرتمند بشه و اگر ما توی جبهه اش باشیم حداقل ترس از دست دادن جونمون رو نداریم...منظورم اینه که قدرتمندی دارک لرد یه جورایی زنده موندنمون رو توی این جنگ تضمین می کنه...

دریکو می تونست اعتراف کنه بعد از شنیدن حرف های بلیز کمی استرسش کم شده بود اما این احساس آرامش طولی نکشید که با شنیدن حرف های تئو کاملا از بین رفت.

-اولا تو از کجا میدونی دارک لرد می تونه توی این جنگ پیروز بشه و کنترل همه چیز رو به دست بگیره...ثانیا حتی اگر این اتفاق بیوفته هیچ تضمینی نیست که قراره بلایی سر ما نیاد...اگر دارک لرد پیروز بشه قطعا شروع می کنه به قتل عام محفلی ها ماگلزاده ها و حتی ماگل ها این باعث میشه که مردم هر لحظه از مرگخوارها متنفر بشن و تا فرصت پیدا کنن اون ها رو یه جوری سر به نیست کنن

بلیز به تئو نگاهی کرد و به دریکو اشاره کرد که حالا با انگشت های دستش بازی می کرد.

-همه ی اینا احتمالاته...تا جلسه ی یکشنبه هیچی مشخص نیست...

-من فقط داشتم واقع بینانه به ماجرا نگاه می کردم...همین

-تئو دهنت و ببند

تئو در حالی که دست هاش رو به حالت تسلیم بالا آورده بود پوزخندی زد و بعد دستش رو روی شونه ی دریکو گذاشت.

-دریکو...می دونم مرگخوار شدن چیزی نیستش که بشه بهش افتخار کرد قطعا باعث میشه ما مجبور بشیم خیلی کارا رو به خاطر دارک لرد انجام بدیم...ما هیچ چاره ی دیگه ای نداریم نمی تونیم جون خانواده هامون رو به خطر بندازیم.