Deniz kenarı | Kerem Aktürkoğlu

17

"Abim"

"Ada"

"Yarın maça bilet aldın mı?"

"Almadım çünkü çok işim var yetişmeyecek"

"Görende iş adamı sancak"

"Okudum mimar oldum,olmasaymışım keşke"

"Abi,ceyhun varya"

Gözlerini bilgisayardan ayırmadan konuştu.

"Ee nolmuş Ceyhun'a?"

"Benim iş arkadaşım"

"İyi bari sana göz kulak olcak biri var"

"Mutfaktaki su bardağı mıyım ben abi?"

"Evet,bugünden sonra evet"

"Neyse ben gidiyorum uyuyacağım."

"Siktir git"

Güldüm ve odanın kapısını kapattım.

..

(Bu işler nasıl yürüyor bilmiyorum o yüzden biraz sallamasyon yazdım)

Ceyhun ile maçın sonunda yapılacak ropartaj için bekliyorduk.Açıkcası biraz daha beklersek heyecandan kendimi yere atabilirdim.Ceyhun beni dürttüğünde kafamı kaldırıp ona baktım.

"Muslera geliyor hadi sen git"

"Sen git ya"

"Kızım zaten staj yapıyorsun,git geliştir kendini"

"Tercüman arkadaşlardan biri bakabilir mi acaba"Muhabirin sorusuna karşılık Ceyhun -zorla- musleranın yanına doğru itekledi beni.Ben Musleraya gülümsediğimdi o da bana karşılık verdi.

..

"İspanyolcan çok güzelmiş"

"Teşekkür ederim"

"İsmin neydi?"

"Ada,Ada Acarlar"

"Şu meşhur Ada sensin demek"

"O'yum galiba"

Güldü ve el sallayıp uzaklaştı bende koridordan ilerlemeye başladım.

"Ada"

Adımı zikreden Kerem'e döndüm

"Buyrun Kerem Bey"

Bir kaç adım daha atıp yanıma geldi.

"Ada lütfen bari 5 dakika bir şeyler söylememe izin ver"

"Kusura bakmayın,iş saatlerim doldu gitmek zorundayım"

Sıkıntı ile nefesini bıraktı.

"Dinlemeyeceksin değil mi?"

Dilimi damağıma vurdum.

"Sen bilirsin"

Çantasının diğer kolunu omzuna geçirdi ve beni kucğaına aldı.Gerçekten aşık olmaya değer biriydi.