Deniz kenarı | Kerem Aktürkoğlu

21

Ertesi gün

Araba durduğunda Kerem şüpheli gözlere bana bakıyordu.Şüphesi hem onun yukarı çıkmasını istemem hemde o evden nasıl çıkacağım konusundaydı.Muhtemelen ağlayarak çıkıcaktım ama gitmem lazımdı.Eve doğru yavaş yavaş gitmeye başladım.Gerçekler ile yüzleşmek ne zormuş.Kerem'in çaldığı ıslıkla ona döndüm tekrar.

"Dünyanın en güzel kızı,ağlama olur mu?"

"Denerim"

Güldüm ve anahtar ile kapıyı açtım.Çıktığım her merdiven yeni bir gözyaşı eklerken sonunda evin kapısına gelmişti.Evdeydi,babamla oturuyordu.Sanki aralarında mesafeler yokmuşçasına ikiside koltuğun öbür ucuna oturmuş hararetli hararetli konuşuyorlardı.Beni gören annem sustu.

"Bize bunu nasıl yaptın?"

Benimkiler ile tıpa tıp benzeyen gözleri yere baktı.

"Ya bari söyleseydin,abim ne hale geldi biliyor musun?"

"Söylesem,böyle giderdiniz işte"

"Belki gitmemiz en iyisi olurdu"

"Sana neden Kerem konusunda hep kızdım biliyor musun?Sizde bizi gördüm.Seni kullanıyorlar ve bunu çok geç anlıyacaksın"

Babam demek ne garip!Babam güldü.

"Meltem bari inandırıcı ol!"

"Ne yalan mı?Ada Kerem senin hayatında sadece bu adamın yanında ol diye var"

Noluyor yine?!Kaldıramıyorum artık

"Kerem daha Ada'nın adını dahi bilmezken ben Ada'nın geldiği maçlardaki koltuk numaralarını biliyordum.O çocuğu bu işe karıştırma"

Önünde durduğum kapı açıldığında geri çekildim.Abim bana baktı sorgularca kafasını salladı.Başım ile içeriyi işaret ettim.İçeriye başını uzattığında annemi es geçetek babam ile tokalaştı.

"Nasılsın oğlum?"

"İyiyim elhamdülillah,sen nasılsın?"

"İyiyim iyiyim"

Ne ara bu kadar yakın olmuşlardı.Onu dahi bilmiyordum.

"Deniz oğlum sende mi?"

"Senin yaptıklarının yanında hiç bir şey bari"

Sinirle babama döndü.

"Çocuklarımı elimden aldın,artık mutlu musun?"

"Kimse kimseyi elinden almadı.Sen yıllardır üstünü yalanlar ile örtüğün gerçekler ortaya çıktı"

Son cümlemi kurup odama yöneldim.Son olamasada sonmuş gibi geldi bir an.Kıyafetlerimi toparlayıp çantama tıktım.Salondan yükselen ses ile durdum.

"Ben izmire yerleşiyorum"

Abimin adım sesleri duyuldu koridorda.

"Napıyorsun?"

"İzmir'e dönüyorum"

Bende artık salondaydım.Şaşkınca abime döndüm.İzmir'e bir daha dönemem diye yeminler eden kadın İzmir'e dönüyordu.Elindeki valize bir de ona baktım.

....

3 gün sonra

Annem İzmir'e 2 gün önce çoktan gitmişti.Babam ikimiz ile de bu 2 günde çokca vakit geçirmiş sayılırdı.Abimin evlilik teklifi için yardım etmişti.Abimin yıllardır aradığı baba sevgisini ona vermişti.Annemin bıraktığı ev bana kalıcaktı abim evlendiği için.Şuan Beyza ile oturmuş bizim evin balkonunda çiğdem-kola yapıyorduk.