Masumiyet

Minik ?

    20/07/2012

   Minik gözleriyle baktı parlak sıvıya . Kısa ömrü boyunca hiç böylesine pis kokan ama iştah açıcı , parlak bir sıvı görmemişti . Tekrar baktı parlak sıvıya , nedense içinde hiç hissetmediği bir duyguyu hissetttiriyordu bu sıvı . Canilik . Minik elleriyle yerdeki parlak , renkli sıvıya dokundu , gülümsedi . Ellerindeki yapışkanlığı fark edince kaşlarını çattı ve kurumuş sıvıdan kurtulmak istercesine ellerini iki yana salladı . Soğuk gecede bu minik hayat yürümeye başladı . Sokaklar gittikçe daralıyor , gittikçe içindeki caniliği artırıyordu . Durdu , arkasında renkli sıvının oluşturduğu havuzun içinde “ uyuyan ” abisine baktı . “ Artık mutlu ve dinlenmiş olacak ” dedi kısık sesiyle ve tekrar tebessüm etti . Önüne döndü ve tekrar yürümeye başladı ... İşte kader yine ağlarını örüyordu , o ıssız , sessiz sanki morgdan farkı olmayan sokaklarda gecenin sessizliğini bozan ses duyuldu , “ Yere otur ! ” küçük çocuk kendisine seslenen kadına döndü , yine o gecenin soğuğunda insanlara ürkütücü gelen ama kendisine hiçbir anlam ifade etmeyen tebessümünü sundu . Kadın cümlesini tekrarladı , “ Yere otur dedim Barlas ! ” , Barlas ? O da kimdi ? Küçük çocuk kahkaha atmaya başladı bir süre sonra sustu ve kadına baktı ve konuştu “ Ama çok eğleniyoruz abimle fakat sanırım yoruldu . ” işaret parmağıyla “ uyuyan ” bedeni işaret etti , “ Bak , orada uyuyor . ” sonra somurttuğu yüzüne bir parlaklık geldi ve gülümseyerek elini kadına uzattı , “ Benimle oynamak ister misin , anne ? ”

“  Dernier coup de grâce  ”
.....
“ Rahmetin son darbesi ”

  Şimdiden hepinize okuduğunuz için teşekkür ediyorum , bu kitabı gecenin neredeyse üçünde , hiçbir beklentim olmadan yazıyorum . Henüz ortaokul seviyesinde olan kalemimle bu kitabı yazıyor ve sizlere sunuyorum , bu sebepten ötürü yazım hatalarım ve anlam bozukluğuna sahip cümlelerim olacaktır . Umarım beğenirsiniz...