For our/ YOONMİN

11

Jimin, Jungkook'un evinden çıktığında içinde gizleyemediği kırgınlığı bastırmaya çalışıyordu. Hava biraz soğuktu ve taksi bulamadığı için eve doğru yürümeye başladı. Evden çıkarken üstüne aldığı mavi hırka onu soğuktan korumaya yetmiyordu. Telefonu cebinden çıkarıp abisini aradı. Bir kaç kez çaldıktan sonra açılan telefon ile boğazını temizleyerek konuşmaya başladı.

-Hyung evde misin şuan?

-Ne oldu yine. Arkadaşlarımla dışarıdayım.

-Anladım. Tamam sana iyi eğlenceler o zaman.

-Senin sesin kötü geliyor. Neredesin Jimin. Çabuk söyle.

-Hayır gerek yok. İyiyim şuan.

-Bana tüm şehri aratma da söyle.

-Jungkook'un evinin yakınlarında sürekli gittiğimiz kafe varya orada bekliyorum.

-Geliyorum on dakikaya.

-Tamam hyung.

Kapanan telefonun ardından arkasından koşan Taehyung ona yetişmişti. Nefes nefese kalan çocuk dizlerine koyduğu elleriyle destek alarak soluklandı. Jimin'in neden geldin bakışlarının üstünde olduğunu biliyordu.

-Siktiğimin arabası çalışmadı. Koşmak zorunda kaldım.

-Gelmene gerek yoktu Taehyung.

-Gelmeme gerek yoktu Jimin. Sadece geldim. Çünkü gelmek istedim.

-Eve geçeceğim. Gelmek ister misin yine?

-Pizza ısmarlarsan neden olmasın?

İkili konuşmaya devam ederken Eunwoo çoktan gelmişti. Korna sesi ile ikiside arabaya binerek selam verdiler.

-Uzun zamandır görmedim seni Taehyung. Büyümüşsün baya. Nasılsın?

-Hala aynıyım hyung. Sen nasılsın?

-Ben mi? Ah şu arkadaki ile uğraşıyorum. Ne yapıyorsunuz bu soğukta.

-Jungkook'un yanından geliyoruz. Jimin ile ödevimiz vardı evde tamamlayalım dedik.

-Anladım da yakışıklı sen niye susuyorsun?

-Yorgunum Eunwoo uzatma.

-Arsıza bak. Ne oldu diyoruz alt tarafı.

Jimin'den cevap gelmeyince yol boyunca sürecek sessizlik devam etti. Eve geldiklerinde Eunwoo ikisinide bırakıp arkadaşlarının yanına döndü. Jimin doğruca odasına gitmiş Taehyung da peşinde gidiyordu.
Evde kimsenin olmadığını bildiğinde rahatça bağırarak Yoongi'ye sövüyordu. Taehyung bu hallerine alışmıştı. Ne zaman birine kızsa dışarıda susar ve tek kaldığında sinirden bağırır dururdu. Kendini attığı yatakta yumruklar savurup konuşuyordu.

-Birde utanmadan kızı yanımıza getiriyor. Şerefsiz beni bırakıp onunla kaldı tüm gün. Geberticem onu. Madem umrunda değilim niye umutlandırdın beni.

-Yatağı kıracaksın dur. Konuşalım seninle önce. Sandığın gibi değil.

-Ne olduğu umrumda değil. Beni bekletipte başkaları ile eğlenemez.

-Yoongi'yi buraya çağırdım. İtiraz yok tamam mı? Eminim sende açıklamasını mantıklı bulacaksın.

-Taehyung seni de onu da sikerim. Anladın mı?
Gelmeyecek kimse. İstemiyorum.

-Üzgünüm Jiminie ama sen tatlılıktan anlamıyorsun.

Taehyung çıktığı gibi odanın kapısını Jimin'in üzerine kilitlemişti. Yoongi'nin yolda ona attığı mesajlarla ona hak veriyordu. Suçu yoktu ve Jimin'in sadece kıskançlık yaptığını biliyordu. Jimin'in tehdit dolu bağırışlarını umursamadan mutfağa geçip kendisine kahve yaptı. Yoongi gelene kadar kendine bir film açıp koltuğa kuruldu.