That's life

Better future

But then nagkamali na naman ako

Dahil tulad nga ng sabi ko sa first chapter we can't control life

Hindi natin alam kung anong pwedeng mangyari

Nagtry akong magmove on.

Mahirap sa umpisa pero sabi nga nila kapag gusto may paraan.

Noon ko napagtanto na mas madaling tanggapin ang isang bagay kapag sobra ka ng nasasaktan.

Inunti unti ko. Sinumulan sa pag iwas sa kanya

Iniwasan ang mga bagay na makapag papaalala sa kanya

Then after 6 months ...

hindi ko namalayan unti unting naghihilom ang sugat

Kahit gano pala ka kalalim ang sugat dadating din ang time na maghihilom ito.

Panahon lang ang kailangan

Panahon lang ang makapagsasabi kung kailan maghihilom ang sakit

Marami akong natutunan sa kanya at hindi ako nagkaron ng galit dahil kung walang sakit wala din akong matututunan

Isa sa mga natutunan ko ay sa buhay hindi lahat nakukuha ng puro tapang lang

Tapang na lumaban kahit alam mong sa huli talo ka

Minsan kailangan din ng pagtanggap

Tanggapin ang mga bagay na wala na at hindi na pwede

Natutunan ko din na ang buhay hindi parang fairytale na magsisimula sa

Once upon a time at magtatapos sa and they live happily ever after

Dahil sa realidad hindi ganon kadali ang buhay

Hindi katulad sa mga palabas na napapanood natin at sa mga librong nababasa natin

Simula ng matanggap kong wala na talaga dun ko napagtanto na hindi siya ang pinalaya ko kundi ang sarili ko

Pinalaya ko ang sarili ko sa lahat ng sakit dahil kinulong ko lang ang sarili ko sa nakaraan kaya hindi ako makaabante

Kung hindi ko tatalikuran ang nakaraan hindi ako makakarating sa paroroonan ko

May mga bagay na nangyayare na hindi natin maintindihan kung bakit nangyayari

Pero lahat naman nangyayari for a reason

Kapag may umalis may dadating na mas better pa dun sa nauna

Siguro hindi lang talaga kami para sa isa't isa

Hindi siya ang para sakin at hindi ako ang para sa kanya

Siguro pinagtagpo lang kami para matuto sa mali ng isa't isa

Sa ngayon ayos na ako

Pero nandun parin yung memories hindi naman makakalimutan yon diba? Maliban na lang kung may amnesia ako

Ang kailangan kalimutan ay yung sakit

At yung mga memories na yon,mananatili na lang yong memories

Memories na masarap alalahanin at balik balikan

Memories na babaunin ko sa hinaharap. Magsisilbing aral at magpapatatag pa sa akin

Dati akala ko hindi ko kaya,akala ko hindi na ako makakaalis sa sakit na yon

Pero look at me now

I'm okay and i will be okay

At some point you have to realize that some people can stay in your heart but not in your life

Hindi naman tayo bibigyan ng panginoon ng pagsubok na alam niyang hindi natin kaya

Salamat sa lahat ng aral na hatid nya

at sa panginoon na walang sawa sa paggabay sa akin.

Handa na ako for a better future..

Please comment and vote. Thanks! :)