Noisy | Minsung

51~

Jisung;

Telefonumu komidinin üzerine bıraktıktan sonra yorganı kafama kadar çekip hıçkırarak ağlamaya başladım. Bugün yaşanan anlar film şeridi gibi dönüp duruyordu beynimde. Ona gülümseyişi, elini tutuşu, dudaklarına değişi kalbimin sızlamasına sebep oluyordu.

"Ben seni sevmekten başka ne yaptım?" diye mırıldandım kendi kendime.

Hatam neydi ki benim? O kızdan neyim eksikti? Daha mı güzeldi? Vücudu daha mı hoşuna gitmişti?

Kalbim acıyordu. Sanki büyük bir hançer saplanmış gibiydi. İçimde öyle karmaşık duygular barındırıyordum ki koca bir boşluktaymış gibi hissediyordum. Hayal kırıklığı, üzüntü, nefret, öfke ve pişmanlığın karışımıydı hissettiğim şey.

Bunların yanı sıra daha çok kendimi aptal gibi hissediyordum. Aptal ve kullanılmış.

Eve döndüğümden beri ağlamaktan ağrıyan gözlerimi sildikten sonra yataktan kalktım. Çıplak ayaklarımı zemine vura vura mutfağa gittim. Buzdolabından bir kutu hapı çıkardım.

Üzerinde ağrı kesici yazan haptan bir tane çıkarıp suyla beraber yuttum. İçimden bir ses bütün kutuyu içmemi söylesede yapmadım. Minho olmasa da beni seven başka kişiler vardı. Onları bırakıp gitmek aptallıktan başka bir olmazdı.

Kendimi boş boş mutfağın duvarını izlerken bulunca ayılmak için gözlerimi kırpıştırdım. Işığı kapatıp odama doğru ilerlemeye başladım. Tahminime göre saat 01:30-02:00 falandı. Uykum gelmeye başlamıştı.

Tam esnediğim sırada kapının çaldığını duydum. Esnemem yarıda kalmıştı. Gecenin bu saatinde kim bu?

Kapının önüne geldiğimde elimi kulpa attım. Tam açmaya kalkışacağım esnada aklım başıma geldi. Gözümü deliğe getirip baktım.

O idi. Minho.

Elimi kapının kulpundan çekip odama gitmek için bir adım attım. O sırada sesini duymuştum, "Oradasın sevgilim, biliyorum."

Durup yutkundum.

'Sevgilim' lafını duymak beni heyecanlandırmak yerine canımı acıtmıştı.

"Seni seviyorum." dedi yorgun bir sesle. Ağlamıştı belli ki. Fakat bu yaptıklarını değiştirmiyordu. Ömrüm boyunca o sahne gitmeyecekti gözlerimin önünden.

Burun çekme sesini duyduktan sonra tekrar konuştu, "Yanımda olmana ihtiyacım var. Lütfen aç kapıyı."

Umursamayıp odama gitmeyi planlıyordum ki bir şey beni vazgeçirmişti. Kapıya sırtımı yaslayıp yere oturdum. Ardından dudaklarımı araladım, "Git buradan."

Bir süre durduktan sonra, "Hiçbir şey düşündüğün gibi değil. Seni aldatmadım." dedi. Sesinin titremesinden anlıyordum ağladığını. İçim ne kadar yansada sıkıca kapattım gözlerimi. Kalbimin kırıklığı susturuyordu beni.

"Biliyorum, hatalıyım. Buluşmayı kabul etmemeliydim, hatta sana söylemeliydim. Ama ben aptalın tekiyim Jisung." dedi.

"Git buradan." diye tekrarladım. O ise beni dinlemek yerine konuşmaya devam etti, "İlişkimizi bu kadar kolayca bitirmene asla izin vermeyeceğim. Sen benim nefesimsin."

"Sen ise benim pişmanlığımdan fazlası değilsin Minho. Git artık!" dedim sesimi yükselterek. Gönül isterdi ki onu içeri alıp sarıla sarıla uyumak. Fakat bunu yapamazdım.

"Eğer rahatsızsan odana git. Fakat ben sen beni içeri alana kadar gitmeyeceğim." diye yanıtladı. Bu dudaklarımda aptal bir gülümseme oluşturmuştu. Malsın Jisung, malsın.

"Sevgilim~" diye mırıldandı sonunu uzatarak.

Cevap vermedim. Çünkü hıçkırıklarımı saklamakla meşguldüm. Ses çıkarmamak için elimi sertçe dudaklarıma bastırıyordum. Onun için üzüldüğümü bilsin istemiyorum.

Kendimi topladıktan sonra sessizliği bozdum, "Bunu daha kaç kişiye söyledin?"

"Bir sürü kişiye." dediğinde gözlerim açılmıştı. "Senin sevgilim olduğunu tüm dünyaya söyledim."

Hiçbir şey yapmadan sadece gözlerimi kapatıp ellerimi kalbimin üzerine getirdim. Nasıl hem bu kadar berbat hissettirip hem de bu kadar güzel hissettirmeyi başarıyorsun anlamıyorum Lee Minho?

"Konuşmak istemiyorum. Uzaklaş yoksa yöneticiye şikayet ederim." dedim.

"Tanıştığımız zaman da böyle demiştin." diye cevap verdi tatlı bir sesle.

Biraz durduktan sonra dudaklarımı araladım, "Sana iyi geceler Minho." dedikten sonra ayağa kalktım. Bu kadar konuşmamı bile haketmiyordu fakat benim salaklığım işte. Lanet olsun ki kıyamıyorum ona.

Odama doğru adımlarken son kez sesini işittim, "İyi geceler sevgilim."