The Last Minute Shoot

Januari .2

Gister had ik de shoot met Harry Styles wat me opviel aan hem was dat hij ondanks hoe beroemd hij ook is dat hij wel zichzelf probeert te zijn. Althans dat denk ik want ik ken hem natuurlijk nog maar sinds gister. De shoot ging erg goed. Daar was ik erg blij mee, omdat ik niet zo houd van last minute shoots.

Vandaag ga ik waarschijnlijk niet heel erg veel doen. Wat boodschappen, misschien ga ik wel een nieuw boek kopen. Ik ben echt een boekenwurm dat ben ik al sinds dat ik klein ben. Dat kwam omdat ik vaak niks te doen had omdat mijn ouders nooit thuis waren. Later in mijn tienerjaren ontwikkelde dat zich wat meer in kattenkwaad uithalen. Hoevaak ik wel niet in problemen ben gekomen, omdat mijn ouders erachter kwamen. Maar dat gedeelte van mijn leven heb ik achter me gelaten. Ik heb nu namelijk geen contact meer met mijn ouders.

Ik loop door de woonkamer naar de keuken om een klein ontbijtje voor mezelf te maken. Ik ben nooit zo van ontbijten geweest. Als ik mijn ontbijt gemaakt heb ga ik op de bank zitten en check ik de aankomende shoots die ik moet gaan doen voor de rest van de week. Wonderbaarlijk, het valt reuze mee ik heb deze week maar vijf shoots.

Ik loop net als gister weer door de drukke straten van LA. Stap een op de lijst: boodschappen doen. Snel loop ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Als ik daar aankom zijn er heel erg veel mensen. Vreemd het is hier nooit zo druk. Staand op mijn tenen probeer ik over de grote mensen massa heen te turen. Daar zie ik de jongen met smaragd groene ogen en het donker bruine krullende haar. Hij ziet er verdwaalt uit. Ook straalt zijn gezicht angst uit. Snel wurm ik me door de massa van mensen heen en trek Harry mee aan zijn arm. Vroeger toen ik een jaar of 15 was heb ik in deze supermarkt gewerkt ik ken daarom het personeel en de eigenaar erg goed. De winkelmanager stond gelukkig voor in de winkel. "Hi meneer David, zouden wij misschien even in de personeelskamer mogen zitten?" Vraag ik aan hem. "Hallo mevrouw Lopez, natuurlijk mag dat." Hij noemt me al mevrouw Lopez sinds mijn eerste werkdag hier. Ik neem Harry mee naar de achterkant van de winkel waar ik een code intoets en er dan een deur opengaat. Snel gaan we beiden naar binnen. Zodra de deur dichtvalt halen we beiden opgelucht adem.

"Hey Harry." Hij draait zich naar me toe. "Hi Georgia." We lopen naar de personeelskamer. Daar gaan we zitten aan een tafel. Er is gelukkig geen personeel in de ruimte. "Bedankt voor de reddingsactie, ik kan echt niet tegen de paparazzi." "Geen probleem Harry, ik snap het helemaal dat je er niet van houd. Wil je misschien wat te drinken?" Harry schud zijn hoofd. "Nee bedankt." Hij haalt een hand door zijn haren. Het is duidelijk dat hij overstuur is. Hij lacht even. "Ik moet gewoon boodschappen doen. Is dat nou zo interessant?" Ik weet niet goed of hij de vraag aan mij stelt of dat hij het voor zichzelf zegt. "Ik ben er zo klaar mee." Ik brombeer echt met hem mee te leven, maar ik heb geen ervaring met de paparazzi. Al hebben mijn ouders dat dan weer wel. Het zou me niks verbazen dat de 'wereld' niet eens van mijn bestaan afweet. Omdat mijn ouders me altijd thuis lieten.

Zo hebben we hier nog even gezeten tot de winkelmanager meneer David naar ons toe komt om te kijken hoe het gaat. Hij vroeg Harry om een foto voor zijn dochter omdat zij heel erg fan van hem is. Als bedankje dat hij ons hier heeft laten schuilen gaf Harry ook nog een handtekening. Dan lopen we samen weer naar de deur waar ik een code moet invullen. "Is er toevallig een achteruitgang of een nooduitgang waar we doorheen kunnen?" Ik knik. "Kom maar mee." En zo staan we weer buiten. Nog steeds staan de paparazzi bij de vooringang, sukkels.

"Kan ik je misschien trakteren op iets te drinken?" Vraagt Harry als we langs een koffiehuis lopen. "Dat lijkt me erg lekker." Waar ben ik mee bezig? Ik mag mijn klanten niet echt persoonlijk leren kennen. We lopen naar binnen. Harry vraagt of er een tafel vrij is in een hoek afgezonderd van mensen en waar niet veel ramen zijn. Het is een heel ding natuurlijk. Je kan als celebrity niet eens ergens wat drinken in een café. We nemen plaats aan de aangewezen tafel. We kijken even naar wat ze allemaal te drinken hebben en we bestellen dan allebei wat. "Ik hoop dat je hierdoor niet in de problemen komt met je baas?" Vraagt Harry beseffend van wat er kan gebeuren. Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, maar het maakt ook niet heel veel lijkt me.

Na vijf minuten komt ons drinken. Het is natuurlijk begin januari en erg koud. Dus hebben we allebei wat warms te drinken. Harry heeft het of extra koud omdat hij zijn muts nog op geeft of de muts zit gewoon lekker.

We praten over van alles en nog wat. Ik ben er bijvoorbeeld achter gekomen dat hij een zus heeft genaamd Gemma. Harry heeft verteld dat ze vroeger heel close waren, maar nu minder vanwege hoe zijn leven nu is. En was vanaf dat hij als zestienjarige auditie deed bij de X-factor. Hij is ook best wel wat over mij te weten gekomen. Wat voor baantjes ik heb gehad, waar ik ben opgegroeid ook heb ik verteld wie erg goede vriendinnen van mij zijn. En waar ik ze heb leren kennen en hoe. Ik heb ook verteld dat een van die vriendinnen echt heel erg fan is van hem. Daar moest hij even om lachen.

Nu lopen we richting mijn appartement we gaan er een film kijken. Ik doe de deur open en Harry stapt nieuwsgierig naar binnen. Wel doet hij eerst zijn schoenen uit. Ik doe hetzelfde.

____________________________________

Dit is dan hoofdstuk twee. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

De vraag van de dag: Wat zouden jullie doen als jullie iemand zagen die bijna verstikt werd door de hoeveelheid paparazzi?

Ik ben erg benieuwd naar jullie antwoord.☺️